Ο τελικός του κυπέλλου… εκτός συνόρων! Σε άλλη χώρα! Δεν ξέρω πως ηχεί στα αυτιά σας παρότι και αυτό ακόμα δεν είναι σίγουρο με την ασυνεννοησία που υπάρχει. Είμαι σίγουρος όμως ότι με το που ακούσατε το μαντάτο, θα αισθανθήκατε κάπως περίεργα αρχικά. Γιατί στη συνέχεια τα ερωτηματικά, οι επιφυλάξεις και κάποιες δικαιολογημένες υποψίες, σας υποχρέωσαν να καταλήξετε πολύ σύντομα σε μια σκληρή διαπίστωση: Ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε μια καραμπινάτη απόδειξη ευθυνοφοβίας, η οποία εκθέτει συλλήβδην… «κόσμο και κοσμάκη».
Τσουβαλιάζει (κατά τα κοινώς λεγόμενα) την Πολιτεία, την Εθνική Ποδοσφαιρική μας Ομοσπονδία, αλλά και τους εκπροσώπους των υποψηφίων για τον τελικό ομάδων. Τι μας λένε λοιπόν όλοι αυτοί απλά, ψυχρά και ολοκάθαρα; Ότι η χώρα μας δεν είναι ικανή να διοργανώσει με ασφάλεια ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.Βέβαια αυτό μας το λένε χωρίς όμως να μας πουν το «γιατί». Ή μας πετάνε ένα «γιατί» τόσο έωλο και απογοητευτικό, όσο και αποκαλυπτικότατο στην ουσία, το οποίο δυστυχώς αντί να τους δικαιολογεί, τους εκθέτει σε μεγαλύτερο βαθμό.
Το να μας λένε ότι δεν μπορούν να οργανώσουν έναν τελικό για να μην ενοχλήσουν… έναν Δήμαρχο, παίρνοντας τα μέτρα που επιβάλλεται να πάρει μια οργανωμένη και ευνομούμενη Πολιτεία, αυτό από μόνο του λέει πολλά. Κι αυτό γιατί ο φόβος πιθανών επεισοδίων πάντοτε υπάρχει, ακόμη και στα μειωμένης επικινδυνότητας ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Έχουμε δει και έχουμε ζήσει πολλά, ώστε να καταλήγουμε σε μια σταθερή άποψη, η οποία μας λέει ότι η σωστή στρατηγική και αντιμετώπιση των πιθανών εκτροπών, τα αποτρέπει και τα εξαφανίζει. Άλλωστε στους τόσους τελικούς μέχρι τώρα πόσες φορές είχαμε επεισόδια; Επομένως ο Έλληνας πολίτης στον εκ προοιμίου ορισμό του φετινού τελικού να γίνει στο εξωτερικό, πριν γίνει η παραμικρή «ενόχληση» στον κύριο Μπέο και η προειδοποίηση του πως η Πολιτεία είναι σε θέση να εγγυηθεί την ομαλή εξέλιξη του, ή ακόμη να εγγυηθεί σε μια συζήτηση μαζί του με έναν περιορισμό των εισιτηρίων για μια θετική συμφωνία και στο άψε – σβήσε καταλήγει στην Κύπρο, τότε δικαιολογημένα απογοητεύεται.
Όπως διαπιστώνετε ο μεγάλος απών από τις όποιες προσπάθειες προσέγγισης ήταν η Πολιτεία. Δηλαδή ο Αυγενάκης! Τσιμουδιά ο περίεργος αυτός τύπος. Καμία προσπάθεια. Από κοντά και η ΕΠΟ. Στο ίδιο μήκος κύματος επαναλαμβάνουμε και οι εκπρόσωποι των ομάδων. Απόλυτη σύμπνοια για μοναδική φορά. Με το κράτος να ομολογεί ότι «δεν μπορεί», την ΕΠΟ να έχει από καιρό έτοιμη την λύση και τα σωματεία να ακολουθούν πιστά την ίδια γραμμή. Δεν βρέθηκε ούτε ένας για να παίξει έστω και τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Όλοι μαζί είπαν «μακριά οι ευθύνες από εμάς και ότι θέλει ας νομίσει ο καθένας». Προσθέτοντας το «ούτε μας νοιάζει το τι θα πει και η Ευρώπη».
Όμως εδώ προκύπτει το ερώτημα: Το ίδιο θα πουν και οι οπαδοί των δύο ομάδων; Ιδιαίτερα οι μη «προνομιούχοι» πιστοί της κερκίδας που βλέπουν να τους πετούν στα σκουπίδια, παραχωρώντας το προνόμιο της παρουσίας μόνο στους οικονομικά εύρωστους; Θα έχουμε λοιπόν το κύπελλο των πλουσίων. Προφανώς ήταν μια κουτοπόνηρη λύση για να απεμπλακούν από κάποιες ευθύνες που θα προέκυπταν από μια πιθανή εκτροπή, όλοι όσοι συμμετείχαν στην διοργάνωση. Συγχρόνως όμως ήταν και μια τραγική παραδοχή από την Πολιτεία (Αυγενάκης), την ΕΠΟ (Μπαλτάκος) και από τους εκπροσώπους των ομάδων, ότι όλοι τους είναι παντελώς ανίκανοι. Εκτός συνόρων λοιπόν ο τελικός. Η Ελλαδίτσα μας ανήμπορη – ξαφνικά – να οργανώσει και να διασφαλίσει ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
