Προκλητική και εμφανέστατη η προσπάθεια που καταβάλλεται αυτές τις ημέρες, με στόχο να επηρεαστεί και κατά συνέπεια να χειραγωγηθεί και να οδηγηθεί ένας μεγάλος φίλαθλος λαός, σε κομματικές στρούγκες και συγκεκριμένους κομματικούς «καταυλισμούς». Οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του λαοφιλέστατου συλλόγου, αποτελούσαν και αποτελούν έναν ιδιαίτερα ελκυστικό στόχο και μια πολύ μεγάλη πηγή ψηφοθηρίας. Το ζούμε και φέτος και μάλιστα σε μεγαλύτερη έκταση και με εντονότερη έμφαση.
Οι παντός είδους ινστρούχτορες επιδίδονται με ξεχωριστό πάθος σε προσηλυτισμούς και εκμαυλισμούς, που πολλές φορές ξεπερνούν και τα όρια μιας άθλιας προπαγάνδας. Στην προχθεσινή εκπομπή του «Metropolis 95,5» («Στη Σέντρα» με τον Γιώργο Μπούζο), θα έλεγα ακροθιγώς προσέγγισαν το θέμα ο Πανεπιστημιακός Καθηγητής και πρώην Αντιπρύτανης και επί δεκαετίες διοικητικός παράγοντας και μέτοχος του ΠΑΟΚ Αριστείδης Κάζης, μαζί με τον συνάδελφο Στέλιο Γρηγοριάδη.
Και οι δύο απλά και με δυο λόγια, υπενθύμισαν τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή ο ΠΑΟΚ «δεν προσφέρεται» για πολιτικά παιχνίδια και κομματικές διακρίσεις. Ο λόγος ένας. Έχοντας εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές του να εκπροσωπούν και μάλιστα εντυπωσιακά την κοινωνική διαστρωμάτωση στο σύνολο της και την αντίστοιχη των πολιτικών πεποιθήσεων, δεν παρέχουν περιθώρια για παντός είδους «παπατζιλίκια». Τον ΠΑΟΚ τον λατρεύουν και τον στηρίζουν όλα τα κόμματα και όλα … τα χρώματα. Δεξιοί, Αριστεροί, Κεντρώοι, Σοσιαλιστές, Κομουνιστές, περιθωριακοί, ακόμη και αναρχοαυτόνομοι.
Το κορεό της κερκίδας έχει και το πράσινο και το μπλε και το κόκκινο και το γκρίζο και όλες τις παραλλαγές των χρωμάτων, με ότι σημαίνει αυτό. Ένα ετερόκλητο και παθιασμένο τις περισσότερες φορές πλήθος, σφιχταγκαλιασμένο να στέλνει τα πύρινα μηνύματα του εκεί που πρέπει. Ο κάθε ΠΑΟΚτσής έχει ασφαλώς τις πολιτικές πεποιθήσεις του.
Όμως αυτό ισχύει μακριά από ότι έχει σχέση με την ομάδα του. Εκεί δεν χωράνε άλλα συναισθήματα και άλλες καταστάσεις. Υπάρχουν μόνον τα τέσσερα γράμματα. Με την ευκαιρία, θα ήταν χρήσιμο να υπενθυμίσουμε τον σεβασμό που είχαν για τον ΠΑΟΚ την εποχή που οι πρόσφυγες υποχρεωτικά εγκατέλειψαν το Σιντριβάνι και μεταστεγάστηκαν άμεσα σχεδόν στην Τούμπα. Στην θρυλική έδρα που ονομάστηκε «το θαύμα της προσφυγιάς».
Τότε η Κυβέρνηση ήταν στην αντίπερα όχθη (Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής) από τους δύο ηγέτες του ΠΑΟΚ (τον πρόεδρο Γιώργο Χαραλαμπίδη και τον αντιπρόεδρο Δημήτρη Δημάδη). Και όμως ο Πρωθυπουργός, εκτιμώντας το ήθος και σεβόμενος το μέγεθος του ΠΑΟΚ και την προσωπικότητα των ηγετών του, έδωσε εντολή να στηριχθεί με γενναιότητα το έργο των προσφύγων. Βοήθησε τα μέγιστα για να στηθεί η Τούμπα, την οποία και εγκαινίασε καταχειροκροτούμενος.
Να σκεφτεί κανείς ότι από το μπαλκόνι του αντιπροέδρου του ΠΑΟΚ Δημήτρη Δημάδη, έβγαζε τότε τους λόγους του ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τι σημαίνει αυτό; Σας αφήνουμε να το ερμηνεύσετε μόνοι σας, ώστε να μπορέσετε να στείλετε και τα δικά σας μηνύματα σε κάποιους σύγχρονους και άπειρους νεαρούς, που δείχνουν ευάλωτοι στον πειρασμό να πολιτικοποιήσουν έναν σύλλογο που προκαλεί το δέος, αλλά και τον σεβασμό αδιακρίτως στους πάντες. Που καταλήγουμε; Στον τίτλο μας: «Ο ΠΑΟΚ ψηλά και όσο γίνεται μακριά από την… «χωματερή» της πολιτικής».
Και κάτι ακόμη. Αν θα έχετε αντιληφθεί, τον Κυβερνητικό Αυγενάκη τον κατακεραύνωσαν ενωμένοι – χωρίς την παραμικρή εξαίρεση - όλοι οι εκπρόσωποι της ενημέρωσης της πόλης, ανεξάρτητα των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Αυτό τα λέει όλα. Είναι ένα δείγμα αποτροπής των όποιων επιχειρούν και πιστεύουν ότι έχουν την δύναμη να χειραγωγήσουν έναν περήφανο λαό, όπως είναι αυτός του ΠΑΟΚ.
ΥΓ1: Βγήκε φόρα παρτίδα (στο μεϊντάνι όπως θα έλεγε και ο θυμόσοφος λαός) ο Αλαφούζος. Τα έκανε όμως μούσκεμα, γιατί πραγματικά αυτογελοιοποιήθηκε… διαψεύδοντας τον ίδιο του τον εαυτό. Όμως ήρθε και το χειροκρότημα από που λέτε; Από πρωτοσέλιδο χτύπημα της εφημερίδας του κολλητού του πλέον (διότι ο έρωτας όπως αποδείχθηκε δεν τελείωσε με την απώλεια μέσα στο Φάληρο του τίτλου) που έλεγε: «Βόμβες Αλαφούζου για την ΑΕΚ που έκλεψε το πρωτάθλημα».
ΥΓ2: Ειδήσεις σοβαρές βγήκαν και από την Γενική Συνέλευση του ΠΑΟΚ, με κυριότερη αυτή του Μιχαηλίδη, όπως και την επιβεβαίωση του ξεπουλήματος του Πέλκα. Δικαιολογίες υπήρξαν, αλλά δυστυχώς δεν έπεισαν.
