Όχι, δεν είναι η αδειοδότηση το μοναδικό κριτήριο κ. Μονεμβασιώτη
Στη ζωή μου έχω μάθει να είμαι δίκαιος, συνεπής, πραγματιστής και διόλου παρορμητικός.
Εχοντας αυτά τα στοιχεία ως αρχές δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω στον κ. Μονεμβασιώτη την καθαρότητα των λόγων του εξαρχής και την τόσο ξεκάθαρα εκπεφρασμένη, για αρκετούς ίσως και… εμμονική θέση του περί «τριών προαπαιτούμενων» ώστε να γίνει ο νέος ιδιοκτήτης και μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Ηρακλής.
Επίτευξη της παραμονής στην κατηγορία μέσω των πλέι άουτ, χρησιμοποίηση τη νέα σεζόν του Καυτανζογλείου και εξασφάλιση αδειοδότησης.
Το πρώτο επιτεύχθηκε, το δεύτερο θα επιτευχθεί και απομένει το τρίτο.
Το οποίο ζητούσε μετ’ επιτάσεως σε τοποθετήσεις του, προκειμένου να «κλειδώσει» την αρχική του συμφωνία με τον Στράτο Ευγενίου.
Η… κρυάδα με την απόρριψη του φακέλου της ΠΑΕ την Τετάρτη «πάγωσε» άπαντες στον Ηρακλή και δεν ολοκλήρωσε θετικά την… Αγία Τριάδα των «απαραίτητων» για να «μπει» οριστικά και επίσημα ο πολυσχιδής και επιτυχημένος επιχειρηματίας στην κυανόλευκη οικογένεια.
Υπάρχει βεβαίως και η έφεση και ο δεύτερος βαθμός και η ελπίδα.
Όμως κακά τα ψέματα το «μούδιασμα», το ξενέρωμα, είναι μεγάλο, όπως και ο εκνευρισμός, τόσο στον κόσμο όσο και στον ίδιο τον Παναγιώτη Μονεμβασιώτη.
Βάσει των όσων έχει δηλώσει άλλωστε νέα απόρριψη σε δεύτερο βαθμό «τορπιλίζει» την προσπάθεια εξαγοράς της ΠΑΕ.
«Θα έπαιρνε κάποιος μία ομάδα δίχως αδειοδότηση; Με περιορισμούς; Να πετύχει τι;» είναι τα όσα μεταφέρει σε συνεργάτες του και μη από χθες ο κ. Μονεμβασιώτης.
Εδώ μπαίνει λοιπόν ένα μεγάλο «ναι μεν αλλά»… Το δικό μου «αλλά».
Φανέλα, ιστορία και λατρεία
Στα δικά μου μάτια οι απαντήσεις στις σκέψεις και τα ερωτήματα του κ. Μονεμβασιώτη σε περίπτωση απόρριψης του φακέλου (και) σε δεύτερο βαθμό είναι εύκολες και απλές.
«Ναι» σε όλα. Κολασμένα και λυσσασμένα.
«Ναι θα έπαιρνα την ομάδα δίχως αδειοδότηση, με περιορισμούς στις μεταγραφές.
Για να πετύχω πολλά και να γράψω ιστορία με τον Ηρακλή ως ο αναμορφωτής του και ο άνθρωπος που έδωσε και πάλι «ζωή» και ελπίδα σε αυτόν τον μεγάλο σύλλογο.
Γνωρίζει και ο ίδιος άλλωστε, από την πρώτη φορά που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη και συνάντησε οπαδούς της ομάδας ότι εδώ υπάρχει φανέλα, ιστορία, πάθος, συσπείρωση και λατρεία.
Στο πρόσωπό του, παρότι ο ίδιος διατηρούσε, μέχρι αηδίας, ένα χαμηλό προφίλ συνιστώντας ηρεμία, σοβαρότητα και συγκεκριμένες ενέργειες (βλέπε υπόθεση Μάρα) ο κόσμος είδε το «κάτι διαφορετικό».
Δέχθηκε και αυτός και ο γιος του Εκτορας πάμπολλα μηνύματα αγάπης και στήριξης.
Μέχρι και τα social media πήραν… φωτιά με «αφιονισμένους» φίλους της ομάδας που πήγαιναν σε καταστήματα της εταιρείας του (Φούρνοι Βενέτη) για να αγοράσουν τρόφιμα και ότι «καλούδια» διαθέτουν, δείχνοντάς του «τι τον περιμένει» μόλις γίνει και επίσημα «γαλάζιος».
Όχι λοιπόν, η εξασφάλιση αδειοδότησης δεν αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για να γίνει κάποιος-εν προκειμένω ο κ. Μονεμβασιώτης- το νέο «αφεντικό» του Ηρακλή.
Δεν αποτελεί θέσφατο, καθώς προσωπικά θεωρώ ότι ένας εξαιρετικά επιτυχημένος επιχειρηματίας όπως ο ίδιος μπορεί να κάνει… παπάδες και να δημιουργήσει μία άκρως ανταγωνιστική ομάδα που ακόμη και από την πρώτη χρονιά θα μπορέσει να διεκδικήσει την άνοδο.
Ακόμη και αν δεν το πετύχει όμως, νομοτελειακά είναι θέμα χρόνου να το κάνει, μιας και θα έχει βάλει τις βάσεις, τα «θεμέλια».
Εχει το «know how» καθώς υπήρξε ιδιοκτήτης του Απόλλωνα Σμύρνης. Γνωρίζει πρόσωπα, καταστάσεις, έχει οικονομική ισχύ, διαθέτει γνωριμίες στο χώρο του ποδοσφαίρου, εδρεύει στην Αθήνα (με ό,τι συνεπάγεται αυτό) έχει τρέλα, πάθος και θέλει να πετυχαίνει.
Ο ίδιος είναι εξάλλου που με «μαεστρικές» επιχειρηματικές κινήσεις αναλαμβάνει κατά καιρούς χρέη εκατομμυρίων και σώζει πτωχευμένες επιχειρήσεις.
Στον μη αδειοδοτημένο (αν και εφόσον) Ηρακλή θα κολλήσει ή θα κωλώσει; Ε, όχι δα…
Ο οδηγός του ΄14 και το παράδειγμα του ‘18
Πάμε να δούμε και δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα οποία βίωσα από πολύ κοντά όντας ρεπόρτερ του Ηρακλή στον όμιλο Metromedia.
Παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι όταν έχεις πλάνο, οργάνωση, συσπείρωση, ευστοχία στις επιλογές και οι ομάδες αποτελούν μία γροθιά, μία οικογένεια τότε είναι βέβαιο-ή σχεδόν τουλάχιστον- ότι ο στόχος θα επιτευχθεί.
Το 2014 ο Ηρακλής ξεκίνησε τη σεζόν έχοντας στην «κεφαλή» της διοίκησης έναν άγνωστο επιχειρηματία (;) από τον Καναδά ονόματι Σπύρο Παπαθανασάκη, προπονητή τον Νίκο Παπαδόπουλο, τεχνικό διευθυντή τον αείμνηστο Παύλο Μυροφορίδη και μαντέψτε τι άλλο… Απαγόρευση μεταγραφών λόγω μη αδειοδότησης. Κανένα πρόβλημα…
Η «μηχανή» δούλεψε από την αρχή εξαιρετικά, ο κόσμος στάθηκε δίπλα στην ομάδα (με την αρχή να γίνεται στην αξέχαστη πρεμιέρα στην Κατερίνη με 3.000 κόσμο στο πλευρό της) και οι μεταγραφικές επιλογές με κύριους «υπεύθυνους» τους Παπαδόπουλο και Μυροφορίδη ήταν αδιανόητα καλές και επιτυχημένες.
Παρότι οι περισσότεροι ήταν άσημοι, άγνωστοι στους περισσότερους και μικροί ηλιακά.
«Ποιος είναι ο Ζιαμπάρης, ο Σαραμαντάς, ο Κυριακίδης, ο Κάσσος, ο Λουκίνας ρε παιδιά, που πάμε με αυτούς;» ήταν η μόνιμη επωδός στα χείλη των φίλων του Ηρακλή το καλοκαίρι του 2014.
Ναι, οκ, υπήρχε και η εξαιρετική τριάδα των ξένων (άνω των 25) που δικαιούταν να αποκτήσει ο Ηρακλής, οι Μπαρτολίνι, Ρομάνο και Περόνε που «έδεσαν» υπέροχα και μάλιστα σε ένα Πρωτάθλημα απείρως πιο ανταγωνιστικό και απαιτητικό από τα τωρινά των 10 και 11 ομάδων,
Με αντιπάλους τότε σε όμιλο και πλέι οφ ΑΕΛ, Λαμία, Απόλλωνα Σμύρνης, Ολυμπιακό Βόλου, ΑΕΚ.
Το αποτέλεσμα; Εύκολη άνοδος μέσω των πλέι οφ, «χέρι χέρι» με την ΑΕΚ και με αποκορύφωμα της ονειρικής χρονιάς την παρουσία 20.000 φίλων του Ηρακλή στον αγώνα με την Ενωση στο Καυτανζόγλειο (2-1).
Αντίθετα το 2018 ο προβιβασμένος από τη Γ’ Εθνική στη Football League-τότε- Ηρακλής είχε εξασφαλίσει αδειοδότηση και μπορούσε να κάνει απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα όσες μεταγραφές ήθελε.
Μεγαλομέτοχος της ομάδας ήταν ο ομογενής επιχειρηματίας Τομ Παπαδόπουλος, προπονητής ο Αλέκος Βοσνιάδης και τεχνικός διευθυντής ο Παύλος Μυροφορίδης.
Εκείνο το ζεστό καλοκαίρι του ’18 στον κόσμο του Ηρακλή επικρατούσε ενθουσιασμός και άκρατη αισιοδοξία, αφού κάθε ημέρα ανακοινωνόταν και ένας ποδοσφαιριστής.
«Ενας και ένας», με «γεμάτα» βιογραφικά, παρουσίες στη Super League, όχι τα… άσημα και «αμούστακα» παιδιά του 2014.
Αμπάρης, Μουνιόζ, Κούσας, Κανακούδης, Κουτρομάνος, Μουμίν, Ντούνης, Καζναφέρης, Μενδρινός, Κλέιτον ορισμένοι μόνο από την επονομαζόμενη «dream team».
Ποια ήταν η αντίστοιχη τότε επωδός; «Ψάξτε τον δεύτερο»…
Το καλό αρχικά κλίμα χάλασε, η εμφάνιση διοικητικών προβλημάτων δυσχέραινε την κατάσταση σε συνδυασμό με τα αρνητικά αποτελέσματα (αλλαγή τεσσάρων προπονητών, το… εκκωφαντικό 1-6 από τον Ατρόμητο και το 3-4 από τον Απόλλωνα Λάρισας) η ομάδα δεν ήταν «οικογένεια» και η 11η θέση μάλλον φυσιολογική πρέπει να θεωρείται.
*Βλέποντας το ρολόι η ώρα δείχνει 1 το βράδυ και παράλληλα με την βροχή που πέφτει και δροσίζει την κατάσταση μου ήρθε ασυναίσθητα στο μυαλό ένα σύνθημα των οπαδών του Ηρακλή.
Αυτό ντε, που λέει «έλα να νιώσεις πως είναι η ζωή και όλα τα ωραία με τον Ηρακλή».
Και αυθόρμητα σκέφτομαι:
Eίναι δυνατόν ο Παναγιώτης Μονεμβασιώτης να «κλοτσήσει» τέτοια ευκαιρία και να μη νιώσει τα (πολύ) ωραία;
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
