Μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας το τουρκικό μαχητικό ΚΑΑΝ υπόσχεται να αλλάξει τις ισορροπίες. Μπορεί η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία να αντιπαρατεθεί με αξιώσεις στην πρόκληση;
Μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει με ασύλληπτους ρυθμούς (το πρόσφατο περιστατικό Τραμπ-Ζελένσκι είναι το πιο χαρακτηριστικό, και ίσως πιο τρομακτικό παράδειγμα), η αμυντική θωράκιση της χώρας μας κρίνεται ως απόλυτη προτεραιότητα.
Οι Τούρκοι έχουν δημιουργήσει μία πανίσχυρη αμυντική βιομηχανία, με σημαντικές εξαγωγές και πολλά project που τρέχουν σε διάφορα επίπεδα. Ένα από αυτά τα πολύ φιλόδοξα προγράμματα είναι η δημιουργία του δικού τους μαχητικού 5ης γενιάς, του περιβόητου KAAN.
Προς το παρόν, το αεροπλάνο βρίσκεται στο στάδιο των δοκιμών, αντιμετωπίζοντας σημαντικές δυσκολίες, ιδίως σε ό,τι αφορά τους κινητήρες. Όμως οι Τούρκοι επιμένουν ότι το μαχητικό τους βρίσκεται σε καλό δρόμο, και μπορεί να αποτελέσει μία καλή εναλλακτική στο F-35, από το πρόγραμμα του οποίου οι Τούρκοι έχουν εκδιωχθεί.
Από την δική μας πλευρά, η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία βρίσκεται σε ένα μεγάλο σχέδιο ανανέωσης, με τα Rafale να δημιουργούν νέα δεδομένα και τα αναβαθμισμένα F-16 Viper να προσφέρουν και αυτά την απαραίτητη δόση εκσυγχρονισμού.
Αυτό που πρόκειται να ανεβάσει ακόμα περισσότερο το αξιόμαχο της Π.Α. είναι η είσοδος των F-35 στην ελληνική πλευρά. Μία αγορά που αν όλα πάνε καλά θα έχει δημιουργήσει προς τα τέλη της δεκαετίας μία πανίσχυρη αποτρεπτική δύναμη, με τρία πολύ εξελιγμένα αεροσκάφη (έστω και αν για άλλη μια φορά η πολυτυπία βάζει σε σκέψεις αρκετούς).
Τι θα γίνει όμως όταν θα μπουν στο παιχνίδι και τα τουρκικά ΚΑΑΝ τα οποία, εκτός των άλλων, θα παραχθούν σε μεγάλους αριθμούς. Και πως συγκρίνονται τα δύο πιο εξελιγμένα μαχητικά που θα υπάρχουν σε λίγα χρόνια στις δυο πλευρές του Αιγαίου;
Η σύγκριση μεταξύ του F-35 Lightning II και του τουρκικού KAAN φέρνει στο φως σημαντικές διαφορές τόσο στον σχεδιασμό όσο και στη λειτουργικότητά τους.
Το F-35, ένα μονοθέσιο, μονοκινητήριο μαχητικό πέμπτης γενιάς, έχει αναπτυχθεί από τη Lockheed Martin και χρησιμοποιείται ήδη από πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας και άλλων συμμάχων του ΝΑΤΟ.
Είναι σχεδιασμένο για αεροπορική υπεροχή, αποστολές καταστολής αεράμυνας και επιθέσεις ακριβείας, ενώ η έκδοσή του F-35B προσφέρει δυνατότητες κάθετης απογείωσης και προσγείωσης.
Το F-35A, που σκοπεύει να προμηθευτεί η Ελλάδα, έχει μέγιστη ταχύτητα 1,6 Mach, επιχειρησιακή εμβέλεια 2.220 χλμ. και δυνατότητα μεταφοράς 8,1 τόνων οπλισμού, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων AIM-120 AMRAAM, AIM-9X Sidewinder και κατευθυνόμενων βομβών JDAM.
Διαθέτει επίσης προηγμένο ραντάρ AESA AN/APG-81, σύστημα ηλεκτρο-οπτικής στόχευσης και προηγμένα μέσα ηλεκτρονικού πολέμου, επιτρέποντάς του να επιβιώνει και να επιτίθεται χωρίς να εντοπίζεται εύκολα.
Το KAAN είναι το υπό ανάπτυξη τουρκικό μαχητικό πέμπτης γενιάς, το οποίο σχεδιάζεται από την Turkish Aerospace Industries (TAI) ως απάντηση στην ανάγκη της Τουρκίας να μειώσει την εξάρτησή της από τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά αμυντικά συστήματα.
Είναι δικινητήριο, με σκοπό να έχει ανώτερες επιδόσεις σε ελιγμούς σε σύγκριση με το F-35, ενώ ενσωματώνει χαρακτηριστικά stealth.
Οι μέχρι τώρα προδιαγραφές του αναφέρουν μέγιστη ταχύτητα περίπου 2 Mach, εμβέλεια άνω των 2.900 χλμ. και ικανότητα μεταφοράς προηγμένων πυραυλικών συστημάτων.
Διαθέτει ραντάρ AESA τουρκικής ανάπτυξης, αλλά η αξιοπιστία του και η αποτελεσματικότητα του ηλεκτρονικού πολέμου του παραμένουν αμφίβολες.
Το KAAN πραγματοποίησε την πρώτη του δοκιμαστική πτήση το 2024 και αναμένεται να μπει σε αρχική παραγωγή μέχρι το 2028, με στόχο την πλήρη επιχειρησιακή του ένταξη μετά το 2030.
Ωστόσο, η εξάρτηση της Τουρκίας από ξένους προμηθευτές κινητήρων μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξή του.
Η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο μέχρι το 2030 φαίνεται ευνοϊκή για την Ελλάδα, καθώς διαθέτει ήδη έναν ισχυρό στόλο από 24 Rafale F3R, 20 προγραμματισμένα F-35A και πάνω από 80 αναβαθμισμένα F-16 Viper, που διαθέτουν ραντάρ AESA και προηγμένα όπλα όπως οι πύραυλοι AIM-120D.
Η Τουρκία, από την άλλη, διαθέτει 245 F-16, από τα οποία περίπου 79 αναμένεται να αναβαθμιστούν στο επίπεδο Block 70, αλλά παραμένει πίσω στην ενσωμάτωση αεροσκαφών πέμπτης γενιάς.
Μετά το 2030, η Τουρκία φιλοδοξεί να ενσωματώσει τουλάχιστον 100 μαχητικά KAAN, εφόσον η παραγωγή προχωρήσει χωρίς καθυστερήσεις, ενώ η Ελλάδα ενδέχεται να αυξήσει τον αριθμό των F-35 της σε 40-50 μονάδες.
Η ποιοτική διαφορά θα εξακολουθήσει να υπάρχει υπέρ της Ελλάδας λόγω της διασύνδεσης των F-35 με το ΝΑΤΟ και των ανώτερων δυνατοτήτων των Rafale. Μένει βέβαια να δούμε με τι όπλα και ποιες δυνατότητες θα είναι εφοδιασμένα τα ελληνικά F-35, όταν και όποτε αποκτηθούν.
Ωστόσο, η ενίσχυση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας με KAAN μπορεί να αυξήσει την απειλή, καθιστώντας αναγκαία τη συνεχή ενίσχυση της ελληνικής αεράμυνας.
Για να διατηρήσει το πλεονέκτημά της, η Ελλάδα πρέπει να επιταχύνει την παραλαβή των F-35, να επενδύσει σε επιπλέον Rafale και να ενισχύσει την αεράμυνά της με συστήματα όπως οι Patriot, οι SAMP/T και οι φρεγάτες Belharra.
Επίσης, η ενίσχυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και η ανάπτυξη drones, κυβερνοπολέμου και ανίχνευσης stealth απειλών θα είναι κρίσιμης σημασίας.
Ένα πάντως είναι σίγουρο: η Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια φαίνεται να είναι σε πλεονεκτική θέση, αρκεί βέβαια να συνεχίσει τις επενδύσεις σε αμυντικά προγράμματα. Και να ελπίζουμε ότι οι Τούρκοι θα τα βρουν «σκούρα» με την εξέλιξη του δικού τους μαχητικού 5ης γενιάς.
ΠΗΓΗ: newsauto.gr
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Βρείτε μας και στο spotify
