Η επίθεση της Μόσχας τα ξημερώματα της Πέμπτης, με 574 drones και 40 πυραύλους, στοίχισε τη ζωή σε εννέα αμάχους και τραυμάτισε δεκάδες άλλους. Ένα από τα πλήγματα κατέστρεψε μέρος αμερικανικής βιομηχανικής μονάδας της Flex Ltd. στο Ζακαρπάτια, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, σε μια κίνηση με σαφές συμβολικό φορτίο.
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατήγγειλε πως επρόκειτο για σκόπιμη ενέργεια: «Πιστεύουμε ότι ήταν μια εσκεμμένη επίθεση σε αμερικανική ιδιοκτησία στην Ουκρανία, σε αμερικανικές επενδύσεις». Όπως αναφέρει το CNN, η επιλογή ενός στόχου μακριά από το μέτωπο δείχνει ότι η Μόσχα δεν επιδιώκει αποκλιμάκωση, αλλά αντιθέτως θέλει να εκθέσει την Ουάσιγκτον και να δυσκολέψει τις ήδη εύθραυστες συνομιλίες για ειρήνη.
Διπλωματικά αδιέξοδα μετά την Αλάσκα
Μία εβδομάδα μετά τη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν στην Αλάσκα, η εικόνα είναι πως η Μόσχα κερδίζει χρόνο.
Ο Ρώσος πρόεδρος εξακολουθεί να ακολουθεί τη στρατηγική της παράτασης και της στρατιωτικής φθοράς, επιδιώκοντας μικρά αλλά σταθερά κέρδη στο μέτωπο. Ο Σεργκέι Λαβρόφ αναλαμβάνει και πάλι τον ρόλο του παλιού σοβιετικού διαπραγματευτή, προτείνοντας χρονοβόρες διαδικασίες με «συζητήσεις ειδικών» και «συστάσεις», ώστε να καθυστερήσει την οποιαδήποτε ουσιαστική πρόοδο.
Ο Ζελένσκι εμφανίζεται πρόθυμος να ακούσει τον Τραμπ, αποφεύγοντας ωστόσο τις παγίδες που θέτει η Μόσχα. Η παραχώρηση εδαφών στο Ντονμπάς, όπως ζητά το Κρεμλίνο, θα σήμαινε ένα προσωρινό πάγωμα που αργότερα θα εξελισσόταν σε νέα εισβολή προς το Κίεβο. Για τον Ουκρανό πρόεδρο, μια τέτοια «ειρήνη» ισοδυναμεί με στρατηγική αυτοκτονία.
Η στάση Τραμπ και οι ευρωπαϊκές αδυναμίες
Ο Αμερικανός πρόεδρος κινείται ανάμεσα σε αντιφατικά μηνύματα. Από τη μία, υποδέχεται τον Πούτιν ως ισότιμο συνομιλητή και αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να πιέσει το Κίεβο σε συμβιβασμούς. Από την άλλη, αφήνει υπαινιγμούς υπέρ των ουκρανικών χτυπημάτων σε ρωσικό έδαφος, δηλώνοντας ότι «είναι πολύ δύσκολο να κερδίσεις έναν πόλεμο χωρίς να επιτεθείς στη χώρα του εισβολέα».
Ακόμα και στο θέμα των αμερικανικών στρατευμάτων σε μελλοντική δύναμη αποτροπής, άλλαξε θέση μέσα σε λίγες ώρες, πρώτα αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής και μετά αναιρώντας λόγω αντιδράσεων.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, Μακρόν και Σολτς, επιχείρησαν στον Λευκό Οίκο να απομακρύνουν τον Τραμπ από την επιρροή του Πούτιν και να του παρουσιάσουν μια πρόταση για «εγγυήσεις ασφαλείας» μετά τον πόλεμο. Ωστόσο το σχέδιο παραμένει ασαφές και δύσκολα εφαρμόσιμο χωρίς τις ΗΠΑ.
Η μεγάλη εικόνα
Η κυβέρνηση Τραμπ μιλά για «φως στο τούνελ», αλλά οι εξελίξεις στο πεδίο δείχνουν το αντίθετο. Ο Τραμπ μπορεί να διεκδικήσει τον ρόλο του μοναδικού ηγέτη που συνομιλεί και με τις δύο πλευρές, ωστόσο οι ρωσικές επιθέσεις καταδεικνύουν ότι η Μόσχα δεν έχει πρόθεση να υποχωρήσει.
Ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της, η Ουκρανία δεν μπορεί να συναινέσει σε μια επιβολή ειρήνης με ρωσικούς όρους, ενώ η Ευρώπη δεν διαθέτει αυτόνομη στρατηγική.
Όπως παραδέχθηκε και ο ΥΠΕΞ Μάρκο Ρούμπιο: «Είμαστε ακόμα πολύ μακριά. Δεν βρισκόμαστε στο χείλος μιας ειρηνευτικής συμφωνίας». Αυτή ίσως είναι η πιο ρεαλιστική αποτίμηση μιας διαδικασίας που ξεκίνησε με προσδοκίες αλλά βυθίζεται ήδη στην παλιά, γνώριμη πραγματικότητα του πολέμου.
Τραμπ: Σε δυο βδομάδες θα ξέρουμε αν θα υπάρξει ειρήνη
Υπενθυμίζεται ότι χθες ο Αμερικανός πρόεδρoς δήλωσε ότι θα γνωρίζει περισσότερα για τις πιθανότητες επίτευξης ειρήνης «μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες».
Σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στον συντηρητικό ραδιοφωνικό παραγωγό Τοντ Στάρνες, όταν εκείνος τον ρώτησε εάν θα υπάρξει ειρήνη, τόνισε πως, αν δεν υπάρξει πρόοδος, «θα χρειαστεί ίσως να υιοθετήσουμε μια διαφορετική προσέγγιση».
