Βραδιά που η ομάδα θύμισε ΠΑΟΚ, βραδιά που η Τούμπα ήταν και πάλι καζάνι που έβραζε. Αλλη μία απόδειξη ότι όταν ο Δικέφαλος είναι με την πλάτη στον τοίχο σχεδόν πάντα αντιδρά. Και αναφέρομαι σε αυτόν τον ΠΑΟΚ, τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου.
Υπάρχουν στο ποδόσφαιρο διάφοροι δείκτες στατιστικής για να εξηγήσει κανείς ένα αποτέλεσμα, ο πιο ουσιαστικός ίσως είναι και ο πιο μοντέρνος: τα xgoals, η ποιότητα των ευκαιριών που έκανε μία ομάδα. Ο ΠΑΟΚ είχε δέκα τελικές έναντι εννιά του Ολυμπιακού, αλλά τα xgoals ήταν 1,8 και 0,8 αντίστοιχα. Μεγάλη διαφορά που αντιπροσωπεύει το πώς έπαιξαν χθες οι «ασπρόμαυροι» στο δεύτερο μέρος τους «ερυθρόλευκους»: σαν την γάτα με το ποντίκι.
Οι παίκτες του Λουτσέσκου, προφανώς, με τις δικές του οδηγίες, μαζί με την ψυχολογική τόνωση στην ανάπαυλα, άλλαξαν τον τρόπο παιχνιδιού: έβγαιναν πιο άμεσα στην επίθεση, βρήκαν τον τρόπο να δώσουν χώρο στον Κωνσταντέλια για να «χορέψει» την άμυνα του Ολυμπιακού και εκείνος το έκανε με τον γνωστό μαγικό τρόπο του. Επίσης, ανέδειξαν τον προβληματικό τρόπο ανάπτυξης της πειραϊκής ομάδας. Τόσα γεμίσματα από τον τερματοφύλακα, προσωπικά είχα καιρό να δω από ομάδα κορυφής, που συμμετέχει, μάλιστα, και στην league phase του Champions League.
Προφανώς βοήθησαν και προσωπικά λάθη των παικτών του Ολυμπιακού, όπως το γλίστρημα από τον Ορτέγκα στην φάση του 1-1, αλλά αν δεν είσαι έτοιμος να εκμεταλλευτείς τα λάθη, όσα και να γίνουν, δεν έχει σημασία. Και ο ΠΑΟΚ, στο δεύτερο ημίχρονο, «δάγκωνε» στην κυριολεξία και αρκεί κανείς να δει την φάση του τάκλιν του Λόβρεν πάνω στον Κοστίνια.
Μαέστρος στο να φτιάχνει ψυχολογικά τους παίκτες του
Το ψυχολογικό κομμάτι, λοιπόν, έπαιξε τον καθοριστικότερο ρόλο. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ έβγαλαν απίστευτο, λυσσαλέο πάθος στο δεύτερο μέρος. Και όπως φάνηκε στους πανηγυρισμούς των γκολ, έπαιξαν και για τον προπονητή τους. Ο 56χρονος κόουτς είδε τους ποδοσφαιριστές του να τον αγκαλιάζουν και να φωνάζουν προς πάσα κατεύθυνση «εμείς ΑΥΤΟΝ γουστάρουμε να έχουμε προπονητή, αυτός μας εμπνέει». Αυτό ήταν ένα κίνητρό τους, το άλλο ήταν η αμφισβήτηση που ένιωσαν από μερίδα του κόσμου. Φάνηκε και από την αντίδρασή τους στο τέλος του ματς να μην πάνε προς το πέταλο της θύρας 4 για να στήσουν τον συνήθη χορό μετά τους αγώνες. Θιγμένος εγωισμός, αλλά προσέξτε: αντίδραση μέσα στο γήπεδο με τον σωστό τρόπο, με μία πολύ καλή απόδοση, όπως πρέπει να γίνεται από τους ποδοσφαιριστές.
Σε αυτό έπαιξε ρόλο ο Λουτσέσκου. Βρίσκει πάντα τον τρόπο να μετατρέπει την αμφισβήτηση σε καύσιμο για καλή απόδοση. Και στο τέλος έστειλε και ένα μήνυμα με όμορφο τρόπο στον κόσμο: «Οι οπαδοί πρέπει να είναι πιο υπομονετικοί στις δύσκολες στιγμές». Και προσωπικά πιστεύω ότι σύντομα θα αρχίσουν και πάλι τα πάρτι στην θύρα 4.
Εστειλε και ένα ακόμη μήνυμα ο Λουτσέσκου και όσοι τον παρακολουθούν σίγουρα το αντιλήφθηκαν. Είναι ίσως η πρώτη φορά που το έκανε φέτος με αυτό τον τρόπο, παρότι την σεζόν του τελευταίου τίτλου ήταν το μότο του: «να πάμε παιχνίδι με παιχνίδι», αλλά προσέξτε: «για να πάρουμε το μέγιστο που μπορούμε».
Αυτός ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη την πολιτική των χαμηλών τόνων
Ο Λουτσέσκου απευθύνθηκε με αυτή την ατάκα σε όλους όσοι πιστεύουν ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί με «θόρυβο» να κυνηγήσει τα πάντα φέτος, επειδή απλά είναι η σεζόν των 100 ετών από την ίδρυσή του. Εχει μιλήσει και άλλη φορά για το ροτέσιον που πρέπει να γίνεται «τόσο-όσο», με βάση τις δυνατότητες αυτής της ομάδας και χωρίς να μπαίνει επιπλέον το «πρέπει».
Ακόμη και η ατάκα του καλοκαιριού «φέτος θέλω να το απολαύσω», ακριβώς αυτό το νόημα έχει. Αυτός ο ΠΑΟΚ, με τα κενά που έχει στο ρόστερ, θα πρέπει να ακολουθήσει τον σιωπηλό δρόμο και αν θέλετε αυτόν του αιφνιδιασμού για να πετύχει, «να πάρει το μέγιστο που μπορεί». Αυτό έκανε το 2024 και κατάφερε ένα θαύμα, λέξη που χρησιμοποίησε το καλοκαίρι και ο Σαββίδης, μην το ξεχνάμε, τη μέρα που κατέβηκε με το ελικόπτερο στην Τούμπα.
Όταν η ομάδα είχε πλήρες ρόστερ, άλλωστε, και μπορούσε να αντέξει το «πρέπει να το πάρεις», την σεζόν 2018-2019, τα σάρωσε όλα. Και νταμπλ και αήττητο πρωτάθλημα. Τώρα δεν μπορεί να στηριχθεί στην ίδια συνταγή…
Μεγάλο κέρδος με Τσιφτσή, μεγάλος προβληματισμός με Καμαρά
Κλείνοντας θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ σε ένα πολύ μεγάλο κέρδος, από πλευράς μονάδων, για τον ΠΑΟΚ χθες. Στην εμφάνιση του Αντώνη Τσιφτσή. Εχει περάσει πολλά από την μέρα που ήρθε στον ΠΑΟΚ με τον τραυματισμό του, την επέμβαση στους κοιλιακούς και τους μήνες υπομονής που χρειαζόταν να κάνει και χθες δεν άφησε την ευκαιρία που του δημιούργησαν οι ενοχλήσεις στους προσαγωγούς του Παβλένκα να πάει χαμένη. Την άρπαξε από τα μαλλιά. Ήταν σταθερότατος και ενέπνεε σιγουριά στην άμυνα. Εδειξε ότι δικαιούται να λογίζεται τώρα ως το Νο 2 πίσω από τον Τσέχο.
Υπήρχε, όμως, και ένας λόγος προβληματισμού, ο Μαντί Καμαρά. Ο περσινός MVP έκανε μία ακόμη πολύ μέτρια έως κακή εμφάνιση και δεν είναι τυχαίο ότι η αντεπίθεση του ΠΑΟΚ ήρθε από την ώρα που αποχώρησε. Με Οζντόεφ στο ματς ανέβασε κατακόρυφα στροφές και ο Μεϊτέ. Δεν ξέρω αν είναι θέμα χημείας του με τον Γάλλο ή κάτι άλλο. Πάντως δεν είναι ο Μαντί που περίμεναν όλοι να βλέπουν και το αποκορύφωμα του προβληματισμού είναι ο τρόπος που (δεν) κινήθηκε στην φάση του 0-1. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα βρει τον εαυτό του.
