Τι ψάχνεις;

Αλεξόγλου - Πασχαλάκη: Το χρυσό, ένα πουλί στη Γεωργία και το Ευρωπαϊκό Κ18

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Στην άμμο δεν μετριέται μόνο η δύναμη αλλά και το πείσμα. Η Ελένη και η Μυρτώ με θέληση, δουλειά και ψυχή ανέβηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα K20 γράφοντας μια ιστορία γεμάτη πάθος, αυθορμητισμό και όνειρα που δεν χωρούν σε ηλικιακά όρια.

Δεν τους χαρίστηκε τίποτα. Από το πρώτο σερβίς που τις γέμισε με άγχος αφού μετρούσαν μέρες χωρίς δράση μέχρι και το τελευταίο σκάσιμο της μπάλας στο αντίπαλο γήπεδο που έφερε στα χέρια τους το χρυσό μετάλλιο, τα κορίτσια πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις και κατάφεραν την αβεβαιότητα της αρχής να την κάνουν δύναμη νίκης.

Οι δυο αθλήτριες μίλησαν στο metrosport.gr για το μετάλλιο που κατέκτησαν, την εκκίνηση που τις άγχωσε γιατί είχαν μια εβδομάδα χωρίς παιχνίδια, το σημείο που πίστεψαν ότι πλησιάζουν στην κορυφή καθώς και τα συναισθήματα τους στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου. Επιπλέον, ξετύλιξαν το κουβάρι της μεταξύ τους συνεργασίας, τις αστείες στιγμές, τις διαφωνίες καθώς και για τη στιγμή που περιμένουν αλλά δεν έχει έρθει ακόμη. Ακόμη, αναφέρθηκαν στο όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων, τον στόχο του Ευρωπαϊκού Κ18 καθώς και τις συνήθειες τους πριν από τα παιχνίδια.

«Το ένιωσα από το πρώτο παιχνίδι»

Ποια τα συναισθήματα σας για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου;

Ελένη: «Χαρήκαμε πολύ! Πιστεύω ότι μας άξιζε η πρώτη θέση μας γιατί προσπαθήσαμε πολύ και δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό σε κάθε παιχνίδι».

Μυρτώ: «Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενες για την πρώτη θέση. Δουλέψαμε αρκετά σκληρά, δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό και πιστεύω δίκαια βρεθήκαμε σε αυτή τη θέση».

Υπήρχε κάποια δύσκολη στιγμή;

Ελένη: «Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν η αρχή του τουρνουά γιατί ήμασταν αρκετό καιρό εκτός δράσης, είχαμε μια εβδομάδα χωρίς αγώνες και χρειάστηκε λίγο χρόνο για να βρούμε ξανά ρυθμό».

Μυρτώ: «Δεν υπήρχε κάποια στιγμή που ήταν τόσο δύσκολη. Ίσως η αρχή γιατί όπως ανέφερε και η Ελένη είχαμε μέρες χωρίς αγώνα. Τα πρώτα παιχνίδια ήταν ιδιαίτερα αλλά προσαρμοστήκαμε γρήγορα και τα καταφέραμε».

Σε ποια φάση της διοργάνωσης πιστέψατε περισσότερο ότι θα πάρετε το χρυσό; Υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι;

Ελένη: «Εγώ το ένιωσα από το πρώτο παιχνίδι. Παίξαμε καλά και σίγουρα η πρώτη νίκη σου δίνει μεγαλύτερη ώθηση για τα επόμενα παιχνίδια».

Μυρτώ: «Δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι. Οι αντίπαλες ομάδες ήταν γνωστές, όπως και οι δυνατότητες τους αλλά γνωρίζαμε εξαρχής και τις δικές μας δυνατότητες, δουλέψαμε καλά και πετύχαμε τον στόχο μας».

Πώς νιώσατε ακούγοντας τον Εθνικό Ύμνο;

Ελένη: «Περήφανες γιατί καταφέραμε να ανέβουμε στο πρώτο σκαλί του βάθρου και ο Εθνικός μας Ύμνος έπαιζε για κάτι που καταφέραμε με τη δουλειά μας».

Μυρτώ: «Σίγουρα ήταν κάτι ξεχωριστό. Νιώσαμε περήφανες που ακούστηκε ο Ύμνος μας ως αποτέλεσμα των δικών μας προσπαθειών».

«Η ηλικία δεν μετράει στο γήπεδο και σίγουρα δεν αποτελεί δικαιολογία»

Πώς άρχισε το ταξίδι της συνεργασίας σας;

«Η συνεργασίας μας άρχισε πριν από επτά χρόνια. Παίζαμε και οι δυο στις ακαδημίες του ΑΣΚ και ήρθε προπονήτρια η Κλέπκου Μαρία. Με είδε να παίζω (Ελένη) και μου πρότεινε να αρχίσω να παίζω beach volley. Ο μπαμπάς μου τη ρώτησε που θα μπορούσε να με πάει και εκείνη του πρότεινε τον Ηλία Ζολασταθιάδη. Εκείνος μου είπε να βρω συμπαίκτρια για να μπορέσω να κατέβω στους αγώνες. Ο μπαμπάς μου ήξερε τον μπαμπά της Μυρτούς και κάπως έτσι αρχίσαμε. Συνεχίζουμε δυνατά να προπονούμαστε με τους Μαρία Τσιαρτσιανη και Ευστάθιο Χανδρινό».

Ποιος ήταν ο πρώτος κοινός σας αγώνας;

Εκεί η Ελένη κάπως κόλλησε και η Μυρτώ της θύμισε ότι «Το πρώτο μας τουρνουά ήταν ένα Κ19 στην Ολυμπιάδα. Συμμετείχαμε για την εμπειρία».

Ποιο χαρακτηριστικό (χαρακτήρας, αγωνιστικό) ξεχωρίζετε η μια στην άλλη;

Ελένη: «Μου αρέσει ο τρόπος που διαχειρίζεται το άγχος της. Γενικά είναι αρκετά αγχώδης σαν άνθρωπος αλλά καταφέρνει να είναι ήρεμη στο γήπεδο και να το διαχειρίζεται τέλεια. Μου αρέσει και η όρεξη που έχει για δουλειά. Επίσης, η Μυρτώ είναι διαφορετική έξω από το γήπεδο. Είναι ιδιαίτερα αστεία και μου αρέσει πολύ αυτό».

Μυρτώ: «Μου αρέσει η ωριμότητα της, ο δυναμισμός της και ότι με κάνει να γελάω. Ένα χαρακτηριστικό του παιχνιδιού της που μου αρέσει είναι το σερβίς της (γέλια) και ο αυθορμητισμός της».

Το ότι ανταγωνίζεστε μεγαλύτερες αθλήτριες αποτελεί κίνητρο για εσάς;

Ελένη: «Επειδή είναι κάτι που συμβαίνει από την αρχή, το έχουμε συνηθίσει. Δεν μετράει η ηλικία μέσα στο γήπεδο. Το ξεχνούν και οι αντίπαλες μας όταν παίζουμε».

Μυρτώ: «Θα συμφωνήσω με την Ελένη. Η ηλικία δεν μετράει στο γήπεδο και σίγουρα δεν αποτελεί δικαιολογία. Όταν μπαίνουμε στο γήπεδο, ξεχνάμε τα πάντα, η ηλικία δεν μετράει σίγουρα και προσπαθούμε να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό».

«Ο αγώνας στη Λετονία… - Ακόμη δεν έχουμε ζήσει μια τέτοια στιγμή»

Ποιος είναι ο επόμενος κοινός σας στόχος;

Στην ερώτηση αυτή, τα κορίτσια απάντησαν εντελώς αυθόρμητα τονίζοντας ότι ο μεγάλος τους στόχος είναι «Το Ευρωπαϊκό Κ18 τον προσεχή Σεπτέμβρη».

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν όνειρο για εσάς;

Τα κορίτσια ήταν ξεκάθαρα και σε αυτό το κομμάτι τονίζοντας ότι: «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν ένα όνειρο για κάθε αθλητή αλλά είναι κάτι μακρινό. Επικεντρωνόμαστε σε πιο κοντινούς στόχους. Προχωράμε βήμα βήμα».

Υπάρχει κάποια κακή εμπειρία;

Μυρτώ και Ελένη συμφώνησαν ότι «Στη Λετονία πρόπερσι το δεύτερο παιχνίδι ήταν μια κακή εμπειρία. Κάναμε κακή εμφάνιση, μπήκαμε ψαρωμένες και δεν παίξαμε καθόλου καλά».

Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή που έχετε ζήσει;

Ελένη και Μυρτώ συμφώνησαν ξανά τονίζοντας ότι: «Πάντα χαιρόμαστε όταν παίρνουμε κάτι αλλά ακόμη δεν έχουμε ζήσει μια τέτοια στιγμή. Υπάρχει χρόνος ακόμη για αυτό το συναίσθημα».

Ο Παντελίδης, η καθημερινότητα και ένα πουλί... «που έπεσε πάνω μας»

Τι κάνετε συνήθως πριν από τους αγώνες;

Ελένη: «Ακούω μουσική ελληνική και συγκεκριμένα τους Κακοσαίο, Σαμπάνη και οπωσδήποτε Παντελίδη (γέλια)».

Μυρτώ: «Και εγώ ακούω μουσική, ελληνική κυρίως αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο. Ανάλογα με το τι μου αρέσει εκείνη την περίοδο».

Πώς διαχειρίζεστε το άγχος σας;

Ελένη: «Το άγχος μου είναι παραγωγικό, δεν μου έχει σταθεί ποτέ εμπόδιο».

Μυρτώ: «Στα περισσότερα παιχνίδια αγχώνομαι αλλά καταφέρνω και το διαχειρίζομαι. Όταν μπαίνω στο παιχνίδι, προσπαθώ να το ξεχνάω και να παίζω όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται».

Πόσο επηρεάζεται η καθημερινή σας ζωή από την ενασχόληση με το βόλεϊ;

Ελένη: «Η αλήθεια είναι ότι επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό. Αφιερώνεις πολύ χρόνο και όσο και να προσπαθείς να τα ισορροπήσεις, πάντα κάτι μένει πίσω. Είμαστε εκτός σπιτιού για μεγάλο διάστημα, οι παρέες και οι φιλίες μένουν πίσω συχνά. Θέλει κατανόηση από τον στενό σου κύκλο ώστε να μην γίνονται επιπλέον βάρος».

Μυρτώ: «Αν έχεις επιλέξει να το κάνεις σε υψηλό επίπεδο, χρειάζεται να αφιερώσεις το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σου σε προπονήσεις. Θα συμφωνήσω με την Ελένη ότι είμαστε αρκετό καιρό εκτός σπιτιού και πως δεν βλέπεις όσο θα ήθελες τις παρέες και τους φίλους σου».

Έχετε διαφωνήσει ποτέ;

Τα δυο κορίτσια συμφώνησαν: «Πολλές φορές! Σε κάθε αγώνα (γέλια). Μέσα στον αγώνα μπορεί να έχουμε διαφωνήσει αλλά προχωράμε. Δε δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Αν είναι κάτι σημαντικό καθόμαστε μετά το παιχνίδι το συζητάμε και το λύνουμε».

Ποια ήταν η πιο αστεία σας στιγμή;

Ελένη: «Για τη Μυρτώ ξέρουμε (γέλια). Κάναμε μια άσκηση συγκεκριμένη στην προπόνηση, όπου έπρεπε να πετάει τη μια μπάλα πάνω της και την άλλη να την αφήνει. Έκανε 100 επαναλήψεις αλλά οι μπάλες πήγαιναν όπου να ναι. Καθόμασταν 20 λεπτά για να πετάξει μία μπάλα πάνω της (γέλια). Επίσης, σκοντάφτουμε όπου βρούμε και οι δυο συχνά (γέλια). Για μένα τώρα; Δεν ξέρω».

Μετά από συζήτηση με τη Μυρτώ συμφώνησαν ότι η πιο διασκεδαστική της στιγμή ήταν όταν: «Ήμασταν στη Γεωργία και κάναμε βόλτα με ένα αμαξάκι του γκολφ. Το οδήγησα και στην πορεία ένα πουλί έπεσε πάνω μας (γέλια). Ήρθε μόνο του στο τζάμι. Πεθάναμε όλοι στα γέλια. Έζησε όμως το πουλάκι».

Τι έχετε μάθει από την ενασχόληση σας με το βόλεϊ:

Ελένη: «Γνωρίζεις πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Ο καθένας τους αντιδρά διαφορετικά υπό πίεση. Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι διαφορετικούς χαρακτήρες».

Μυρτώ: «Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι καταστάσεις με έντονα συναισθήματα. Στον αθλητισμό υπάρχουν πολλές διακυμάνσεις συναισθημάτων και μαθαίνεις να τις διαχειρίζεσαι. Θα συμφωνήσω και εγώ με την Ελένη ως προς τη διαχείριση ανθρώπων».

Τι θα συμβουλεύατε τα νέα κορίτσια που θέλουν να αρχίσουν το άθλημα;

Ελένη: «Αν αγαπούν αυτό που κάνουν, αξίζει να το προσπαθήσουν. Να μην φοβούνται, να προσπαθούν και να εξελίσσονται συνεχώς βάζοντας νέους στόχους. Θα μάθουν πολλά από το ταξίδι αυτό».

Μυρτώ: «Δεν υπάρχουν ικανοί λόγοι για να τους σταματήσει από το να συνεχίσουν αυτό που κάνουν. Χτίζουν χαρακτήρα και γεμίζουν εμπειρίες. Επισκέπτεσαι νέα μέρη και γνωρίζεις νέους ανθρώπους. Ακόμη και να μην βγει κάτι, θα έχεις αποκτήσεις πολλές εμπειρίες και εφόδια για το μέλλον».