Η χαρά με τη λύπη, στον αθλητισμό συνορεύουν. Το ίδιο και η αποθέωση από την απαξίωση. Ευτυχώς, πάντα στον κανόνα, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αρκεί να μην είναι κατά πολύ λιγότερες.
Η Εθνική ομάδα είχε κερδίσει τα εύσημα από την πλειονότητα των φίλων του ποδοσφαίρου μετά τα όσα είχε πετύχει στο πρόσφατο παρελθόν. Από την προσπάθεια ακόμη να είναι παρούσα η ομάδα στο προηγούμενο Euro.
Όλα έβαιναν καλώς. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς χαρακτηρίστηκε ο «μαέστρος» της χαρισματικής ποδοσφαιρικής ορχήστρας και οι Ελληνες ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές ως η γενεά που θα πετύχει πράματα και θάματα. Όλα αυτά μέχρι το βράδυ που η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου υποχρεώθηκε σε υποταγή από την πολύ καλύτερη Εθνική ομάδα της Δανίας. Το ταμπλό έγραψε 0-3 και πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια. Οι απαξιωτικές αναρτήσεις κατά του Γιοβάνοβιτς και των διεθνών περίσσευαν. Οι ήρωες της προηγούμενης ημέρας, μετατράπηκαν σε νάνους, στα μάτια όλων εκείνων οι οποίοι αρέσκονται στην απαξίωση και την «ανθρωποφαγία».
Σε εκείνους που σου δίνουν την αίσθηση ότι ζουν και αναπνέουν για να αποδημήσουν αξίες και να «σκοτώσουν» χαρακτήρες. «Είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων», υποστηρίζουν όσοι επιχειρούν να τους υπερασπιστούν. Ας γυρίσουμε λοιπόν τον διακόπτη, «να αλλάξουμε το τσιπάκι», όπως δήλωσε συγκινημένος και ο Παπανικολάου μετά τον αγώνα με τη Λιθουανία. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν διεθνείς που θέλουν να χάνουν.
Στον αθλητισμό όμως και η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Η Γερμανία έχασε από την Σλοβακία με 2-0 και η Τουρκία γεύτηκε τη συντριβή από την Ισπανία (0-6) μέσα στο σπίτι της. Για την ίδια διοργάνωση. Τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οπότε γιατί τόσο δηλητήριο για την Εθνική μας ομάδα που ξεχειλίζει από ταλέντο; Να συμφωνήσω ότι έγιναν λάθη στο κοουτσάρισμα. Ότι οι διεθνείς έχασαν τον βηματισμό τους κι ότι υπήρξαν στιγμές που ήταν εκτός του κλίματος του αγώνα. Και πολλά άλλα.
Μετά τα 90 λεπτά υπάρχει η συνέχεια της προσπάθειας. Από τους ίδιους ποδοσφαιριστές που απογείωσαν την αισιοδοξία μας πριν το στραπάτσο με τη Δανία. Ομάδα την οποία ήθελες να την βλέπεις και να την ξαναβλέπεις. Αμούστακα παιδιά τα περισσότερα, που αγαπούν την Εθνική ομάδα και ονειρεύονται να αγωνιστούν σ’ ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Το θέλουν περισσότερο από κάθε Ελληνα και παλεύουν γι’ αυτό.
Ο αγώνας με τη Δανία ήταν μία κακή μέρα στη δουλειά. Σ’ όλους συμβαίνει. Μόνο που οι περισσότεροι απολογούνται σε έναν μικρό κύκλο συνεργατών. Οι διεθνείς θα πρέπει να λογοδοτήσουν σ’ όλους εκεί έξω που τρέφονται από τις… αποτυχίες. Είναι κρίμα αυτό το γκρουπ των ποδοσφαιριστών να φορτωθεί περισσότερο άγχος απ’ όσο φορτώνει στις πλάτες του η προσπάθεια πρόκρισης. Στο κάτω-κάτω ας περιμένουμε να τελειώσει η προκριματική φάση και μετά να κάνουμε ταμείο. Εκτός κι αν η «ανθρωποφαγία» έχει γίνει εθνικό μας σπορ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube