Η «εξόντωση»… δεν έλεγε να ολοκληρωθεί, παρά το καίριο πρώτο χτύπημα. Θες οι συνθήκες και οι εξελίξεις, θες η υποκριτική έκπτωση της πρωτόδικης εφιαλτικής απόφασης, θες οτιδήποτε άλλο εντός ή εκτός «λογικής» και των μέτρων (επιλεκτικών 100%) της αθλητικής δικαιοσύνης… το θύμα άντεξε, έχοντας διατηρήσει κάποιες ελπίδες και προοπτικές για να ορθοποδήσει και να διεκδικήσει ότι του απέμεινε σαν στόχος στο εθνικό πρωτάθλημα.
Αυτό το τελευταίο μάλλον ενόχλησε κάποιους και ως εκ τούτου έπρεπε να αντιμετωπιστεί, προκειμένου να μην υπάρξουν… δυσάρεστες εκπλήξεις. Θα με ρωτήσετε για ποιους δυσάρεστες εκπλήξεις; Θα σας απαντήσω για εκείνους που δεν κοιμούνται ήσυχοι όταν αισθάνονται πως εμφανίζονται στον ορίζοντα, κάποιοι που είναι διατεθειμένοι να διαταράξουν και να αναποδογυρίσουν την «τάξη» όπως αυτοί την εννοούν και όπως τόσα χρόνια την εφαρμόζουν και την επιβάλουν. Δεκαετίες ολόκληρες το ίδιο «σύστημα» των διακρίσεων και της περιθωριοποίησης. Από εδώ οι ισχυροί και από εκεί οι αδύναμοι. Απλή γεωγραφική σύμπτωση βέβαια, ότι οι δυνατοί είναι στο λεκανοπέδιο και οι ανίσχυροι στην περιφέρεια και ιδιαίτερα στον χαμοπατημένο βορρά. Βέβαια το ίδιο απλή σύμπτωση είναι ότι το μετρό των ισχυρών μπορεί να επεκτείνει τις στάσεις του και εκτός των συνόρων της χώρας, ενώ το αντίστοιχο της συμπρωτεύουσας (αλήθεια τι όμοιο έχει η Θεσσαλονίκη με το κράτος των Αθηνών;) εγκαινιάζει μετά κάποιες δεκαετίες την πρώτη του γραμμή. Απλή σύμπτωση επίσης είναι ότι ο προπονητής μιας ομάδας των ισχυρών να επιχειρεί να στραγγαλίσει την κυριολεξία έναν αξιωματούχο αγώνα, εντός αγωνιστικού χώρου και να την… βγάζει λάδι, ενώ κάποιος άλλος αν και προκαλούμενος μέσα σε ένα πάρκινγκ, σε ένα επεισόδιο στο οποίο βέβαια φέρθηκε ανοήτως, να οδηγείται στην αγχόνη με συνοπτικές διαδικασίες.
Δυστυχώς είτε το θέλουν μερικοί είτε όχι, το κατεστημένο υπήρξε, υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει, όσο από εδώ και πάνω σκύβουν το κεφάλι. Θα συμφωνήσω απόλυτα με όσους υποστηρίζουν ότι για αυτή την κατάσταση έχουν ευθύνη και οι υπομένοντες τον ζυγό της Αθηνοκεντρικής εξουσίας. Η ανύπαρκτη αντίδραση και τα δικά τους λάθη διαιωνίζουν την θλιβερή αυτή κατάσταση. Θα διαφωνήσω όμως κάθετα με εκείνους που προσπαθούν να εξομοιώσουν και να ισοβαθμήσουν ότι απεχθές εκπροσωπεί σήμερα το κατεστημένο, με την αδικαιολόγητη αβουλία και ανοχή των καταφρονημένων και αδικημένων.
Υπάρχει μια διαφορά η οποία καθίσταται εμφανέστατη και τραγική, όταν αυτή αποτυπώνεται ιδιαίτερα στην απονομή της δικαιοσύνης. Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ έχουμε μια κραυγαλέα επιβεβαίωση των όσων υποστηρίζουμε. Ναι έφταιξε ο Λουτσέσκου να τιμωρηθεί. Τι έγινε όμως με τον Αλμέιδα; Ποια ήταν η ποινή του; Και ποια ήταν η αντίστοιχη του Ρουμάνου; Ο ένας στον αφρό και ο άλλος στην κόλαση; Και να ήταν μόνον αυτό; Ξαφνικά και από το πουθενά ψυχανεμίζεται ένας εισαγγελέας, ο οποίος σημειωτέον έχει στο γραφείο του ένα βουνό υποθέσεις που πρέπει να διεκπεραιώσει και αφορούν τεράστιας σημασίας θέματα, τον οποίο κατηγορούν για μια ανεξήγητη βραδυπορία και οι ευρωπαϊκές Αρχές ακόμη, επειδή διστάζει να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά» (όπου κάστανα βλέπε μεγάλα ονόματα) και επεμβαίνει βάση ενός νέου νόμου, σε μια υπόθεση που είχε διερευνηθεί και για την οποία είχαν επιβληθεί επίσης ποινές εξωπραγματικές και σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό από τα πειθαρχικά όργανα της ΕΠΟ. Κάποιοι λίγοι λένε πως είχε το δικαίωμα, χωρίς όμως να μας πουν γιατί αυτό το δικαίωμα το επιστράτευσε επιλεκτικά και καθυστερημένα. Οι νομικοί μιλούν για φαιδρότητες και για αντισυνταγματικές συμπεριφορές. Εμείς για μια πρόκληση που δίκαια εξοργίζει και ρίχνει άφθονο νερό στο μύλο όχι της καχυποψίας, αλλά της δικαιολογημένης ανησυχίας της κοινής γνώμης, για επιλεκτικές συμπεριφορές και διακρίσεις, που απαγορεύεται να περάσουν το κατώφλι της δικαιοσύνης. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για το συγκεκριμένο θέμα. Το κλείνουμε όμως εδώ, διατηρώντας ακέραιες τις απόψεις μας και την ψυχραιμία μας.
Στο σημερινό παιχνίδι, η ομάδα που δέχθηκε και το δεύτερο σκληρό χτύπημα (το ίδιο εξοντωτικό και άδικο με το πρώτο), αποδεκατισμένη στην κυριολεξία σε ένα κρίσιμο εκτός έδρας παιχνίδι (άλλη μια επισήμανση για τον χρόνο επιλογής της απόφασης), καλείται να υπερβάλει εαυτόν και να υπερασπιστεί όσα από τα κεκτημένα της απέμειναν., εξαιτίας αυτών των άδικων ποινών που προβάλλουν έντονα στο γκρίζο φόντο της ανισονομίας, ενός άγραφου εθιμικού δικαίου, όπου ο ισχυρός έχει πάντα δίκιο.
Θα σας κάνει προφανώς εντύπωση το γεγονός ότι δεν θέλησα να ασχοληθώ με τα όσα περίεργα συνέβησαν και είχαν πρωταγωνιστή τον πρόεδρο μιας ιστορικής ομάδας, ο οποίος κρυπτόμενος ως λαγός, απέφυγε να συνταχθεί στο δίκαιο αίτημα περί αναβολής του αγώνα. Το οποίο στήριξαν 13 από τα 14 μέλη του Συνεταιρισμού, πλην της ομάδας του. Της οποίας το κύρος ο ίδιος καταρράκωσε με την απίστευτη συμπεριφορά του. Ο τύπος που αρχικά χαρακτηρίστηκε γραφικός, αποδεικνύεται με τον χρόνο τραγικά ελάχιστος. Αυτό το έπραξα σκοπίμως γιατί υπάρχουν στη ζωή κάποιες καταστάσεις και κάποια πράγματα, που δεν αξίζουν ούτε την περιφρόνηση σου.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube