Αυθόρμητος, με χιούμορ, πολυλογάς και σίγουρα θα χρειαστεί να γράψεις βιβλίο για να καταφέρεις να περιγράψεις κάθε πτυχή του. Άρχισε τη διαδρομή κλωτσώντας μια μπάλα στις αλάνες στη Σίνδο αλλά η τύχη τον έφερε στην εκκίνηση των μεγάλων αποστάσεων. Δοκίμασε 5000μ, 1500μ και 800μ αλλά η τελική ευθεία στα 400μ τον γοήτευσε περισσότερο. Τη φετινή χρονιά έβαλε και στη διαδρομή εμπόδια ως δεύτερη επιλογή γιατί θεωρεί ότι είναι πιο ξεκούραστα.
Ο Γιάννης Σιμόνι κέρδισε τον πρώτο πανελλήνιο τίτλο του στο Βόλο και το metrosport.gr μίλησε μαζί του για το χρυσό μετάλλιο, την κούρσα των 400μ καθώς και για την επιλογή των εμποδίων.
Ο αθλητής του Άρη ξετύλιξε το κουβάρι της πορείας του από τα πρώτα χτυπήματα της μπάλας, αποκάλυψε τον λόγο που πείσθηκε να ασχοληθεί με τον στίβο ενώ αναφέρθηκε στη στήριξη του συλλόγου και στις βελτιώσεις που έχει καταφέρει με τη βοήθεια του προπονητή του.
Δεν παρέλειψε να μιλήσει για τους γονείς του που αποτελούν το πιο σταθερό του έρεισμα και κερνούσαν γνωστούς και φίλους μετά το χρυσό στο πανελλήνιο ενώ μέσα από τη δική του εμπειρία, έδωσε μια συμβουλή στα παιδιά που δέχονται ρατσιστικά σχόλια για την καταγωγή τους στο σχολείο ή στην καθημερινότητα,
Τέλος, μας αποκάλυψε τα γούρια του, την αγάπη του για τον Γιώργο Μαζωνάκη και τη χαλάρωση που του προσφέρουν τα μπουζούκια.
«Δεν θέλω να μείνω πίσω γιατί κέρδισα»
Κέρδισες τον πρώτο πανελλήνιο σου τίτλο. Πώς έζησες την κούρσα;
«Είμαι ευχαριστημένος από την κούρσα που έκανα. Μου βγήκε πολύ πιο εύκολα από ό,τι περίμενα η πρωινή κούρσα. Το απόγευμα στον τελικό ήμουν αρκετά αγχωμένος. Σκεφτόμουν δύο μέρες τι περάσματα θα κάνω και πως θα τρέξω στην τελική ευθεία. Δεν ήταν εύκολο αλλά ό,τι σχεδιάσαμε με τον προπονητή μου, βγήκε.
Μου άρεσε πολύ που βγήκα νικητής, αυτός ήταν ο στόχος μου εξαρχής. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη και αν με ρωτάς δεν θέλω κιόλας. Δεν θέλω να μείνω πίσω γιατί κέρδισα. Θέλω να παραμείνω προσηλωμένος στο στόχο μου, που είναι να προσπαθώ καθημερινά και να γίνομαι καλύτερος, να πετύχω νίκες και να συνεχίσω να κάνω ρεκόρ».
Τι γεύση σου άφησε η φετινή αγωνιστική περίοδος;
«Ήταν αρκετά επιτυχής μπορώ να πω γιατί συμμετείχα στο Ευρωπαϊκό Ομάδων, στους Βαλκανικούς, πήρα μετάλλιο στον κλειστό και κέρδισα στον ανοιχτό για πρώτη φορά. Η προπόνηση που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια αρχίζει να αποδίδει καρπούς. Την απόλαυσα».
Συμμετείχες και στην ομάδα της σκυτάλης. Πώς ήταν η εμπειρία;
«Η συνεργασία μου με τα παιδιά ήταν τέλεια. Μου αρέσει που είμαι σε αποστολή και φοράω το εθνόσημο. Είναι εξαιρετικά και χαρούμενα τα παιδιά. Περνάω καλά. Μου αρέσει η σκυτάλη».
«Κοιμόμουν με μια μπάλα και έτρεχα στις αλάνες – Αυτός με έπεισε να αρχίσω στίβο»
Άρχισες την ενασχόληση σου με το ποδόσφαιρο. Γιατί το επέλεξες; Έπαιζες σε κάποια ομάδα;
«Μέχρι τα 17-18 έπαιζα ποδόσφαιρο. Από μικρός κοιμόμουν με μια μπάλα, κλωτσούσα μπουκάλια και έτρεχα στις αλάνες. Η μάνα μου με έψαχνε. Μου άρεσε πολύ. Δεν άφηνα την μπάλα εύκολα. Ήμουν στην Ομόνοια Σίνδου αλλά δεν πήγα σε κάποια άλλη ομάδα. Αποφάσισα να σταματήσω, όμως, γιατί δεν έβλεπα κάποιο μέλλον ενώ ήμουν καλός. Κάποιοι από το χωριό μου στη Σίνδο μου πρότειναν να ασχοληθώ με τον στίβο αλλά δεν ήθελα να το σκεφτώ».
Πώς πείσθηκες τελικά να ασχοληθείς με τον στίβο;
«Ο παλιός προπονητής μου με έβαλε να συμμετέχω σε αγώνες ανώμαλου δρόμου τριών ή τεσσάρων χιλιομέτρων και τους κέρδιζα. Αυτός με έκανε να αλλάξω γνώμη όταν μου είπε ότι στον στίβο αν είσαι πρώτος δύσκολα μπορεί να σου πάρει τη θέση κάποιος, αντίθετα στο ποδόσφαιρο μπορεί να εμφανιστούν άλλοι 10. Έτσι, λοιπόν, άρχισα με αγώνες αντοχής. Δοκίμασα 5.000μ, 1.500μ, 800μ, και κατέληξα στα 400μ».
Γιατί επέλεξες τα 400μ;
«Έλεγα στον προπονητή μου συνέχεια να με βάλει να τρέξω 400άρι. Το δοκιμάσαμε μια φορά και έκανα 51 δεύτερα».
Τι σε εντυπωσιάζει στο αγώνισμα;
«Μου αρέσει η τελική ευθεία. Είναι ωραίο συναίσθημα να περνάς τους άλλους και να βγαίνεις νικητής».
Σκέφτηκες να δοκιμάσεις τους αγώνες μιας ανάσας;
«Δεν μου αρέσουν. Τελειώνουν πολύ γρήγορα. Τα 400μ είναι το τέλειο αγώνισμα».
«Δεν κουράζομαι καθόλου με τα εμπόδια – Εγώ είμαι ο αετός και ο προπονητής μου τα φτερά μου»
Φέτος, έβαλες και τα εμπόδια στο παιχνίδι. Σου αρέσουν; Θα το συνεχίσεις;
«Δεν κουράζομαι σχεδόν καθόλου με τα εμπόδια. Δεν έχω κάνει πάνω από 10 προπονήσεις με εμπόδια. Το έκανα για να βοηθήσω την ομάδα μου περισσότερο αλλά φέτος θα εντάξω στο πρόγραμμα προπόνησης μου και αυτό το κομμάτι. Είναι πιο ξεκούραση η κούρσα σε σύγκριση με τα 800μ».
Ποια κούρσα σου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη;
«Η νίκη μου στο Πανελλήνιο στο Βόλο. Περνώντας τη γραμμή του τερματισμού, πέρασαν από μπροστά μου όλα όσα έχω περάσει από παιδί για να φτάσω εδώ».
Πώς είναι η συνεργασία σου με τον προπονητή σου (Κώστας Κοτσίδης); Πόσο σε έχει βοηθήσει να εξελιχθείς;
«Με βοήθησε πολύ να αλλάξω τρόπο σκέψης, να διορθώσω τον χαρακτήρα μου και να αποκτήσω νοοτροπία νικητή. Είναι ο εγκέφαλος μου. Εκείνος βάζει το μυαλό και εγώ την καρδιά. Όπως λέμε και στις μεταξύ μας συζητήσεις εγώ είμαι ο αετός και εκείνος τα φτερά μου. Με έχει βοηθήσει να μείνω προσηλωμένος στο στόχο μου, να θέλω να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα και να απολαμβάνω αυτό που κάνω».
«Η χαρά που έδωσα στους γονείς μου με τη νίκη μου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν πιο σημαντική από το χρυσό »
Πού κάνεις προπονήσεις; Είσαι ικανοποιημένος με τις εγκαταστάσεις;
«Με τον κ. Θεμελίδη έκανα στους Αμπελόκηπους. Τώρα κάνω στο Καυτανζόγλειο. Ευτυχώς μου έχουν δώσει ξενώνα στο γήπεδο και δεν χρειάζεται να κάνω τη διαδρομή από τη Σίνδο μέχρι το γήπεδο με τα λεωφορεία. Ήταν δύσκολο αυτό και χρονοβόρο. Οι εγκαταστάσεις δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές αλλά παλεύουμε με όσα έχουμε».
Ποια η στάση της οικογένειας και των φίλων σου στη διαδρομή σου;
«Ο προπονητής μου και η οικογένεια μου με στηρίζουν σε κάθε βήμα. Οι γονείς μου με βοηθούν οικονομικά. Η μαμά μου κάνει δύο δουλειές και ο μπαμπάς μου δουλεύει 15 ώρες την ημέρα. Η χαρά που τους έδωσα με τη νίκη μου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ήταν πιο σημαντική για εμένα από το χρυσό μετάλλιο. Έχουν παλέψει πολύ για να είμαι εγώ σε αυτό το επίπεδο. Ο πατέρας μου φαντάσου κερνούσε όλον τον κόσμο. Τη μαμά μου την έπαιρναν συνέχεια για να τη συγχαρούν. Δεν περιγράφεται αυτό το συναίσθημα. Για αυτούς κάνει ό,τι κάνω. Και το μεσημέρι πριν την κούρσα μου στο Βόλο εκείνους σκεφτόμουν. Τους το χρωστάω για ό,τι έχουν κάνει».
Πώς διαχειρίζεσαι το άγχος σου;
«Η αλήθεια είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα καθόλου άγχος. Φέτος, στο διασυλλογικό άλλαξε αυτό. Βασικά εγώ το άλλαξα (γέλια). Σκέφτηκα γιατί δεν έχω άγχος και αγχώθηκα που δεν είχα άγχος. Ακούγεται χαζό αλλά έτσι έγινε. Σκεφτόμουν ότι αν αγχωθώ μπορεί και να τρέξω καλύτερα αλλά έγινε το αντίθετο. Με επηρέασε αρκετά και δεν ήθελα να μπω να τρέξω στο Διασυλλογικό. Μπορεί να κέρδισα αλλά έκανα μια κακή κούρσα».
«Έχει τύχει να με πουν αρκετές φορές «κωλο-Αλβανό» - Άστους να λένε και κοίτα τον εαυτό σου»
Εκτός στίβου με τι ασχολείσαι;
«Δούλευα ως προπονητής στις ακαδημίες στη Βεργίνα. Φέτος, αποφάσισα να μη δουλέψω και να αφοσιωθώ στην προπόνηση και στους αγώνες. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ είναι η αλήθεια. Μετά το πανελλήνιο άρχισα να δουλεύω ξανά. Δουλεύω σε ό,τι βρω. Θα χρειαστεί να σταματήσω όταν αρχίσω ξανά προπονήσεις. Είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις. Επιχείρησα να το κάνω αλλά δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου μετά».
Έχεις τελειώσει προπονητική. Σκέφτεσαι να το ακολουθήσεις;
«Έχω τελειώσει προπονητική. Δεν θα ήθελα με τίποτα να το ακολουθήσω (γέλια). Βλέπω τι κάνω στον προπονητή μου και δεν θέλω να βρεθώ στην ίδια θέση (γέλια)».
Γιάννη, έχει καταγωγή και από την Αλβανία. Έγινες αποδέκτης περιστατικών bullying ή ρατσισμού λόγω αυτού;
«Γεννήθηκα στην Ελλάδα, νιώθω Έλληνας. Μου αρέσει να αγωνίζομαι με τα χρώματα της χώρας μου γιατί χώρα μου τη νιώθω την Ελλάδα. Εδώ μεγάλωσα, έμαθα την κουλτούρα της Ελλάδος. Δεν γνωρίζω καθόλου καλά τα αλβανικά. Περιστατικά τέτοιου είδους πάντα υπάρχουν σε επίπεδο δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου.
Έχει τύχει να με πουν αρκετές φορές «κωλο-Αλβανό» αλλά δεν έδινα σημασία. Για να σε πουν έτσι, σημαίνει ότι δεν έχουν κάτι άλλο να σου προσάψουν. Δεν έχουν να πουν κάτι για το χαρακτήρα και την προσωπικότητα μου και απλά πιάνονται από την εθνικότητα μου. Δεν μπορούν να πουν ότι είμαι ψεύτης, κλέφτης ή ό,τιδήποτε άλλο, πιάνονται απλά με την εθνικότητα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου.
Το κλειδί στην υπόθεση είναι να μη δίνεις σημασία. Μένεις προσηλωμένος στο στόχο σου και αδιαφορείς. Ξέρω ότι υπάρχουν παιδιά που το παίρνουν κατάκαρδα και κλείνονται στον εαυτό τους. Η συμβουλή μου είναι να αντιμετωπίζεις τα πάντα με χιούμορ. Άστους να λένε, κοίταξε τον εαυτό σου και συνέχισε στο μονοπάτι σου».
Ανήκεις στον Άρη. Ποια η στήριξη και η βοήθεια του συλλόγου;
«Οι άνθρωποι του συλλόγου είναι δίπλα μου σε ό,τι χρειαστώ. Με στηρίζουν οικονομικά και ψυχολογικά. Το τμήμα αλλάζει και πιστεύω ότι θα έρθουν ακόμη καλύτερες ημέρες. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην ομάδα φαίνεται πως αγαπούν αυτό που κάνουν, έχουν όρεξη για δουλειά και αυτό σημαίνει ότι θα ανέβουμε περισσότερες θέσεις και θα έχουμε ακόμη περισσότερες διακρίσεις».
Γνωρίζοντας καλύτερα τον Γιάννη
Πρότυπο: «Την οικογένεια και τον προπονητή μου»
Αγαπημένο φαγητό: «Ψαρόσουπα»
Αγαπημένο τραγούδι: «Σαν δυο σταγόνες βροχής»
Γούρι: «Πιστεύω πολύ στα γούρια. Πάντα φοράω το μπλε κολάν της Εθνικής στους τελικούς και φέτος σε όλους μου τους αγώνες φορούσα ένα ζευγάρι κάλτσες που μου είχε δώσει ένας φίλος μου. Δεν με πίστευε όταν του το είπα. Ήταν κάτι που έτυχε και πέτυχε μπορώ να πω».
Μέρος για χαλάρωση: «Με χαλαρώνουν τα μπουζούκια (γέλια). Ακούω Μαζωνάκη, Φέρρη και παρόμοια τραγούδια».
Αθλητή που θα ήθελε να τρέξει μαζί του: «Κεντέρης, Βάρχολμ»
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη ή φράση: «Μια λέξη εγώ; Θέλω ολόκληρο βιβλίο (γέλια). Δουλευταράς, δίκαιος και παθιασμένος».