Για πολλούς άντρες, το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι το μοναδικό μέρος όπου μπορούν να δείξουν συναισθήματα χωρίς να νιώθουν ότι απειλείται η ανδρική τους ταυτότητα. Δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούμε άντρες που σε άλλες στιγμές δείχνουν αδιάφοροι ή συγκρατημένοι να πλαντάζουν στο κλάμα μετά από ένα γκολ στο 93’. Την ίδια στιγμή, ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει έναν χωρισμό ή μια προσωπική απώλεια με ένα αμίλητο «εντάξει, πάμε παρακάτω». Παράλογο; Όχι, σύμφωνα με έρευνες που δημοσιεύθηκαν στο Frontiers in Psychology.
Τα χρόνια μελετών πάνω στο φύλο και το συναίσθημα δείχνουν ότι οι άντρες μεγαλώνουν με το μήνυμα: «ο άντρας δεν κλαίει». Κι αυτό δεν αφορά το κλάμα καθ’ αυτό, αλλά την έκφρασή του μπροστά σε άλλους που μπορούν να τον «κρίνουν». Στην οικογένεια, στη δουλειά ή στον έρωτα, το δάκρυ θεωρείται σημάδι αδυναμίας. Στο γήπεδο, όμως, η κατάσταση αντιστρέφεται: το δάκρυ γίνεται ένδειξη πάθους, αφοσίωσης και πίστης στην ομάδα.
Οι κερκίδες λειτουργούν ως «ασφαλής περιοχή». Μέσα στο θόρυβο, τις φωνές, τα συνθήματα και τον ιδρώτα των χιλιάδων θεατών, η ανδρική ταυτότητα φαίνεται «εξασφαλισμένη». Η κοινωνική νομιμοποίηση του κλάματος στον χώρο αυτό επιτρέπει στους άντρες να εκφράζουν έντονα συναισθήματα χωρίς φόβο για κρίση ή υποτίμηση. Ο ψυχολόγος που μελετά αυτά τα φαινόμενα εξηγεί ότι στο γήπεδο το δάκρυ σημαίνει «νοιάζομαι μέχρι τρέλας», όχι «σπάω».
Αντίθετα, στις προσωπικές σχέσεις δεν υπάρχει σενάριο, replay ή πίνακας σκορ για να καθοδηγήσει τα συναισθήματα. Ο άντρας συχνά δεν ξέρει πώς να αντιδράσει και φοβάται ότι το κλάμα θα τον φανεί αδύναμο. Η άμυνα παίρνει τη θέση της έκφρασης: χαβαλές, ατάκες «όλα καλά» ή απομάκρυνση από το συναίσθημα.
Το ποδόσφαιρο, λοιπόν, γίνεται ένα συλλογικό τελετουργικό συναισθηματικής απελευθέρωσης. Άνδρες διαφορετικών γενεών κλαίνε με τον ίδιο τρόπο για μια χαμένη πρόκριση ή ένα γκολ-έπος. Το κλάμα δεν αφορά το προσωπικό τους δράμα, αλλά τη συμμετοχή σε μια κοινή εμπειρία.
Ίσως το ζήτημα δεν είναι αν οι άντρες κλαίνε, αλλά πού τους επιτρέπεται να το κάνουν χωρίς να αμφισβητείται η ανδρική τους ταυτότητα. Όταν το γήπεδο γίνεται το μοναδικό ασφαλές καταφύγιο, το πρόβλημα δεν είναι το ποδόσφαιρο, αλλά οι κοινωνικές νόρμες που περιορίζουν την έκφραση του αντρικού συναισθήματος στην καθημερινή ζωή.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube