Μεγάλωσε στα ορεινά του Μυλοποτάμου, μέρος του οποίου αποτελούν τα Βορίζια, όπου σημειώθηκε το μακελειό μεταξύ αντιμαχόμενων οικογενειών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο άνθρωποι από σφαίρες καλάσνικοφ. Ο Ηρακλής Νύκταρης μίλησε στον Αντώνη Σρόιτερ και στην εκπομπή «Πρώτη Λέξη» του protothema και, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη φονική συμπλοκή, τις βεντέτες, τους άγραφους νόμους, τα όπλα και την Αστυνομία.
Ο Νύκταρης έχει εμπλακεί στο παρελθόν με το ποδόσφαιρο ως διοικητικό στέλεχος ομάδων της Κρήτης, ενώ είχε και πέρασμα από τον Άρη Θεσσαλονίκης, έχοντας άτυπο πόστο, στο πλαίσιο της φιλίας και της κουμπαριάς του με τον διοικητικό ηγέτη της ΠΑΕ, Θόδωρο Καρυπίδη. Στη ζωή του έχει ζήσει πολλά, έχει δει περισσότερα, γνωρίζει πολύ καλά τη νύχτα, την παρανομία, τη φυλακή, αν και υπενθυμίζει ότι πλέον έχει ξεκόψει.
Ο Ηρακλής Νυχτάρης δηλώνει πλέον νομοταγής επιχειρηματίας και είχε να πει «αρκετές λέξεις» για όσα συμβαίνουν στην Κρήτη με αφορμή τα όσα συνέβησαν στα Βορίζια. Επίσης, μίλησε και για τα όπλα, πιστεύοντας πως η Αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την οπλοκατοχή, ενώ ο ίδιος, ισχυρίζεται ότι διαθέτει τρία όπλα.
Δείτε το παρακάτω απόσπασμα:
«Είναι χιλιάδες οι κόντρες και οι διαφορές οικογενειών στα χωριά της Κρήτης», λέει. «Δεν βγαίνουν όμως όπλα κάθε μέρα». Για κάθε αφορμή, κάθε ασήμαντο πολλές φορές λόγο, οι Κρητικοί -λέει- στα χωριά τσακώνονται μεταξύ τους.
Κλείσιμο
Οι μισοί δεν μιλάνε με τους άλλους μισούς. «Είναι στο DNA μας να στραβώνουμε με το παραμικρό. Αλλά μόνο μεταξύ μας. Με τους επισκέπτες είμαστε οι πιο φιλόξενοι στον κόσμο».
Πιστεύει πως ό,τι μέτρα και αν ανακοινώσει η Αστυνομία, όσες έρευνες και αν κάνει, οι Κρητικοί στα ορεινά δεν θα αφήσουν ποτέ τα όπλα τους. Ο ίδιος έχει τρία. Και δεν θα τα παρέδιδε ποτέ. Τα όπλα πάντως, λέει, μένουν στα σπίτια. Λίγοι είναι εκείνοι που κυκλοφορούν οπλισμένοι. Όπως και λίγοι πλέον ρίχνουν μπαλωθιές.
Μιλάει για τους άγραφους κανόνες που ισχύουν στα ορεινά χωριά. Εκεί όπου, αν θέλεις μια κοπέλα από άλλη οικογένεια, πρέπει να ζητήσεις το χέρι της από τον πατέρα ή τον αδερφό της και μετά να την πλησιάσεις. Αλλιώς κάνεις ατιμία. Και η ατιμία πληρώνεται με αίμα. Κανόνας είναι και ο σεβασμός στον αρχηγό της οικογένειας. Εκεί, οι μικροί ακούν ακόμη τον πατέρα. Και ευτυχώς που τον ακούν, γιατί το αίμα τους βράζει.
«Οι μικροί είναι που κάνουν τις βλακείες μεταξύ τους και αρχίζουν οι σκοτωμοί. Και οι μεγάλοι προσπαθούν να τους κρατήσουν».
Όσο για τις γυναίκες, πολλές φορές είναι εκείνες που προκαλούν καβγάδες και βεντέτες. «Άλλες ηρεμούν τους άντρες τους», και άλλες, λέει, «τους σπρώχνουν στο κακό».
Εξηγεί πώς γίνονται οι σασμοί, ποιοι είναι οι μεσίτες που λύνουν τις διαφορές και τι ρόλο παίζει ο λόγος τιμής. Και δείχνει πώς μπορεί κάποιος να συνεννοηθεί με τους Κρητικούς.
«Παλεύουν χρόνια να μας βάλουν ανεμογεννήτριες στον Ψηλορείτη. Και αντί να έρθουν να πιάσουν τα σόγια, ήρθαν με το ζόρι να τις βάλουν. Τώρα έμαθαν όμως. Δεν τις βάζουν, γιατί ξέρουν ότι θα τις τινάξουν στον αέρα».
Στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τις επιδοτήσεις, τα ορεινά χωριά είναι, λέει, τα αδικημένα. «Εκεί έχεις χίλια ζώα και έγραφαν ότι έχεις 200. Άγραφοι άνθρωποι οι περισσότεροι, δεν ήξεραν. Τα λαμόγια που έκλεβαν τα ΑΦΜ και έπαιρναν τα εκατομμύρια ήταν στις πόλεις».