Το Σάββατο μπαίνουμε στον μήνα που αρχίζει και επίσημα η μεταγραφική περίοδος. Ο μήνας που η ομάδα θα επιστρέψει στα γήπεδα για να αρχίσει την προετοιμασία της για μια απαιτητική χρονιά. Το πρώτο δεκαπενθήμερο το φάγαμε με το σήριαλ Λουτσέσκου, με την οριστική απόφαση να παραμείνει και τα… μεθεόρτια. Ο Λουτσέσκου ξεκαθάρισε πως υπήρχαν εντάσεις πως αυτές ανήκουν στο παρελθόν και αφοσιώθηκε στο να δίνει συνεντεύξεις στην πατρίδα του και καλά κάνει ο άνθρωπος.
Όμως όλο αυτό το σκηνικό έχει αρχίσει να κουράζει ειδικά όταν ο ίδιος ο οργανισμός πριν από μερικές μέρες είχε στείλει μήνυμα «μας περιμένει δουλειά για ένα απαιτητικό καλοκαίρι». Αν ρωτήσεις δέκα φίλους του ΠΑΟΚ αν πλέον τους ενδιαφέρει αν ο Ραζβάν αγαπά τον Σαββίδη, αν νιώθει μέλος της οικογένειας του και όλα όσα επανέλαβε αρκετές φορές, νομίζω οι 9 θα απαντήσουν «τα ακούσαμε, τα διαβάσαμε πάμε παρακάτω».
Γιατί αυτό το «παρακάτω» ενδιαφέρει και ειδικά σε μια εποχή που ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να διαμορφώσει το ρόστερ του και να κάνει στοχευμένες κινήσεις. Το όλο σκηνικό μου θυμίζει ένα ζευγάρι που είναι στα πρόθυρα του διαζυγίου, έχουν αποφασίσει για δέκα δεκαπέντε μέρες να μην μιλάνε και ξαφνικά τα ξαναβρίσκουν.
Επιστρέφουν στο σπίτι, αντιλαμβάνονται πως το ψυγείο ή είναι άδειο ή έχουν λήξει κάποια προϊόντα και πρέπει να αποφασίσουν να αρχίσουν την επανεκκίνηση της συμβίωσης. Και προφανώς πρέπει να πάνε και σε σούπερ μάρκετ και δεν ξέρω που αλλού για να μην πεινάσουν. Γιατί ο έρωτας περνά και από το στομάχι. Επομένως ας ελπίσουμε πως τελειώνει αυτή η εβδομάδα του μέλιτος στον ΠΑΟΚ όπου κάθε πλευρά τονίζει πως αγαπά την άλλη και πως είναι μαζί και ας περάσουμε στο δια ταύτα που είναι η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας γιατί σε λίγο και πάλι ο χρόνος θα πιέζει. Και προσωπικά δεν θέλω να ξαναζήσω το ξινισμένο πρόσωπο του Λουτσέσκου στην προετοιμασία ή δηλώσεις του τύπου «μην με ρωτάτε για μεταγραφικά δεν θα απαντήσω». Και η ευθύνη πλέον να μην ξαναζήσουμε τέτοιες καταστάσεις αφορά και τον Σαββίδη και τον Λουτσέσκου.
Η κοινή γραμμή στις μεταγραφές, τα γρήγορα αντανακλαστικά και όχι τα πισωγυρίσματα είναι αυτό που ενδιαφέρει τον φίλο του ΠΑΟΚ. Χρήσιμα τα «σε αγαπώ με αγαπάς» αλλά ανεπίτρεπτο να ξαναζήσουμε κρίσεις στη σχέση επειδή δεν έγιναν γρήγορα μεταγραφές ή γιατί εμφανίστηκαν από το πουθενά νέοι Κόλεϊ-Μπακαγιόκο-Γκόμεζ και πάει λέγοντας.
Μακάρι οι εξελίξεις από εδώ και πέρα να τρέξουν και μάλιστα με καλές ειδήσεις που θα διευκολύνουν το έργο του Ραζβάν. Να… γεμίσουν δηλαδή τα ντουλάπια με προμήθειες για να μην έχουμε ξανά γκρίνιες.
Και να μην είναι αναγκασμένος ο Λουτσέσκου να μιλάει για «θαύμα» σε περίπτωση που ο ΠΑΟΚ πάει να πάρει το Πρωτάθλημα. Να έχει ομάδα, να έχει ρόστερ που δεν θα ελπίζει σε ένα θαύμα αλλά θα είναι στην πράξη διεκδικητής του Πρωταθλήματος και ανταγωνιστικός και στις τρεις διοργανώσεις. Για να φύγει και το… αφήγημα: παίξαμε 50+ ματς φέτος. Ας κάνεις ρόστερ να αντέχει τόσα παιχνίδια.