Η ΜΠΑΜ μέσω των πλέι οφ πήρε την άνοδο στην Α1 της ΕΠΣ Μακεδονίας.
Από τους πρωταγωνιστές της φετινής πορείας, ο Ιγκλι Ντολέγκα με τοποθέτηση του ανέφερε πως κύλησε για αυτόν η χρονιά και για τον διπλό αγώνα που έδινε στο γήπεδο και μέσα του.
Αναλυτικά: «Η φετινή χρονιά ήταν από τις πιο δύσκολες και απαιτητικές της ζωής μου. Ξεκίνησα σε μια πολύ δημοφιλή ποδοσφαιρική ομάδα, όπου η πίεση από τον κόσμο ήταν συνεχής και έντονη. Χρειάστηκε να διαχειριστώ την εικόνα μου προς τα έξω με απόλυτη υπευθυνότητα, όχι μόνο για μένα, αλλά και για τη δουλειά μου — μια δουλειά που αφορά παιδιά και απαιτεί συνέπεια, ήθος και αυτοσυγκράτηση. Δεν υπήρχε περιθώριο για λάθη ή συμπεριφορές που θα μπορούσαν να εκθέσουν εμένα και τον επαγγελματικό μου χώρο.
Παρά τις πιεσμένες προπονήσεις, τις υποχρεώσεις και τους αγώνες, δεν μπορούσα πάντα να είμαι παρών. Οι ώρες της δουλειάς με κρατούσαν πίσω. Πήγαινα όπου μπορούσα, έδινα ό,τι είχα, αλλά ήξερα πως δεν θα ήμουν ποτέ 100% διαθέσιμος. Κι αυτό ήταν βαρύ.
Πίσω από όλα αυτά, υπήρχε κι ένα άλλο, πολύ πιο βαθύ φορτίο. Η μητέρα μου ήταν άρρωστη, δίναμε τη δική μας μάχη.
Δεν ήθελα να το παραδεχτώ, ούτε να το κουβαλώ σαν ταμπέλα — αλλά ήταν πάντα στο μυαλό μου, στη σκέψη μου, στην ψυχή μου. Ζούσα με έναν διπλό αγώνα: στο γήπεδο και μέσα μου.
Στα μέσα της χρονιάς, όμως, ήρθε η μεγάλη απώλεια. Έχασα τη μητέρα μου. Έπρεπε να διαχειριστώ το πένθος, τον πόνο, το κενό — και ταυτόχρονα να συνεχίσω να στέκομαι όρθιος. Να δουλεύω, να αγωνίζομαι, να αποδίδω.
Ήταν ένα βουνό. Στενάχωρο, δύσβατο, επίπονο. Αλλά το ανέβηκα. Και τώρα, φτάνοντας στο τέλος αυτής της χρονιάς, αφήνοντας μια γλυκιά γεύση. Η ομάδα μου πέτυχε τον στόχο της. Εγώ στάθηκα αντάξιος των περιστάσεων. Οι εννέα αυτοί μήνες με δοκίμασαν, με λύγισαν, αλλά δεν με ΝΙΚΗΣΑΝ..!
Σήμερα νιώθω πως η μητέρα μου, από εκεί ψηλά, με κοιτάζει, με καμαρώνει, και με θαυμάζει. Κι αυτό είναι η πιο μεγάλη επιβράβευση.
Υπάρχουν στιγμές που η ζωή σε δοκιμάζει όχι για να δει αν θα αντέξεις, αλλά για να σου αποδείξει ποιος πραγματικά είσαι. Το φως δεν γεννιέται στην άνεση — γεννιέται μέσα από τον πόνο, τη σιωπή, την απώλεια. Και όταν καταφέρεις να σταθείς ξανά, με πληγές που δεν φαίνονται αλλά έμαθαν να αγαπούν, τότε δεν έχεις απλώς επιβιώσει… έχεις αναστηθεί.
“Η δύναμη δεν είναι να μη σπάσεις ποτέ. Είναι να φτιάχνεις τον εαυτό σου ξανά, κάθε φορά που σπας»
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news