Πριν ξεκινήσω το σημερινό μου σχόλιο μια διευκρίνηση που συνοδεύεται και από μια αντίστοιχη συγνώμη. Αφορά την πιθανή ταλαιπωρία των πιστών αναγνωστών της στήλης, οι οποίοι προφανώς και με το δίκιο τους θα απορούσαν… για το τι ακριβώς «έλεγε» ο χθεσινός μας τίτλος. Αιτία το αδέσποτο «με» από το πουθενά, στην ηλεκτρονική μεταφορά του κειμένου, που τον αλλοίωσε και τον παραμόρφωσε. Οι αναγνώστες διάβασαν: «Ο γενναιόψυχος και λεοντόκαρδος ΠΑΟΚ – με – των μεγάλων υπερβάσεων», ενώ ο σωστός και δίχως να πειραχτεί με την προσθήκη του «με» ήταν: Ο γενναιόψυχος και λεοντόκαρδος ΠΑΟΚ των μεγάλων υπερβάσεων». Συχνά – πυκνά στην «μεταφορά» των κειμένων προκύπτουν παρόμοιες «προσθήκες» ή «αφαιρέσεις» που αλλοιώνουν τα κείμενα. Σε τίτλο βέβαια συνέβη για πρώτη φορά. Οφείλουμε λοιπόν σε απόλυτο βαθμό την επανόρθωση και την συγνώμη.
Πάμε όμως στο σημερινό μας «θέμα», το οποίο κατά κύριο λόγο αφορά την επόμενη μέρα της προχθεσινής σπουδαίας ευρωπαϊκής επιτυχίας των πρωταθλητών. Οι οποίοι σε πείσμα όλων εκείνων που τους είχαν ξεγραμμένους – λόγω βέβαια και των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν – να «αποχαιρετούν» την Ευρώπη. Είναι αλήθεια πως για να αποφευχθεί αυτή η απαισιόδοξη και καταστροφική πρόβλεψη, κάποιοι «όρθωσαν το εγώ τους» και το αγωνιστικό τους ανάστημα, τηρώντας στο ακέραιο την υπόσχεση που είχαν δώσει στον κόσμο τους, αλλά και στον εαυτό τους. Αυτό που πέτυχαν ασφαλώς και δεν «περιορίζεται» στην ευρωπαϊκή πρόκριση τους. Επεκτείνεται και μεγεθύνεται αναντίρρητα και στην ενθαρρυντική υπόσχεση και προοπτική, ότι «γύρισαν τον διακόπτη» με μια αποφασιστικότητα, που πείθει πως η «εντυπωσιακή αλλαγή» δεν είναι κάτι το πρόσκαιρο και περιστασιακό. Η ομάδα μπορεί να έχασε έναν από τους τρεις στόχους της, αλλά μένουν άλλοι δύο, για τους οποίους θα «πολεμήσει»…μέχρις εσχάτων. Κάτι που κρίνεται αναγκαίο αλλά και εφικτό, αν υπολογιστεί η σημαντική μεταγραφική ενίσχυση που δεν ολοκλήρωσε ακόμη τον κύκλο της.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για υπεράσπιση κεκτημένων, από τη στιγμή που οι συνθήκες και οι προοπτικές προβάλουν με θετικό πρόσημο, για την από εδώ και πέρα πορεία των πρωταθλητών. Το κλίμα και η ψυχολογία σε σημαντικό βαθμό βελτιώθηκαν, με τον κόσμο να έρχεται ακόμη πιο κοντά στην ομάδα και τον κόουτς να επιστρέφει κάποια στιγμή εκεί που είναι η θέση του. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν έγινε η ζημιά, από την εξοντωτική ποινή που του επέβαλαν οι κατά περίσταση ευαίσθητοι αθλητικοί δικαστές μας. Ο Ιβάν με την σειρά του και πρώτος από όλους έδωσε το σύνθημα της νέας προσπάθειας, η οποία ξεκίνησε και εικάζεται πως θα αποφύγει όλα εκείνα τα λάθη που έγιναν μέχρι τώρα. Οι πρωταθλητές έχουν μπροστά τους μια ευκρινέστατη εικόνα των υποχρεώσεων τους, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί. Τι απομένει; Να ακολουθήσουν πιστά και απαράλλακτα τη «νέα γραμμή». Καθοριστικός ο ρόλος της προστασίας της ομάδας. Ήδη οι διοικούντες έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στο κυρίαρχο θέμα της διαιτησίας. Τον ρόλο που διαδραματίζουν δηλαδή οι περισσότεροι από τους Έλληνες διαιτητές και το κυριότερο ποιος τους ελέγχει. Πρόσφατα δείγματα οι δύο τραγικές σφαγές υπέρ των πρωτοπόρων, οι οποίες ήδη μπήκαν στο περιθώριο, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αντίδραση. Προς αποφυγή λοιπόν νέων «εμφραγμάτων» όπως οι αυτοχειρίες εντός έδρας, οι περιστάσεις απαιτούν διαρκή επαγρύπνηση και αποφασιστικότητα. Κι αυτό, γιατί για τους αετονύχιδες του χώρου είναι πανεύκολο να σε «στήσουν» ανά πάσα στιγμή και όταν δεν το περιμένεις.
Αποχαιρετώντας έναν «μεγάλο»
Βαρύ και ασήκωτο το πένθος και ανείπωτη η θλίψη. Στην περίπτωση του «στρατηγού» σε καταλαμβάνει και ένα δέος. Η είδηση του θανάτου του με συγκλόνισε. Είχα την μεγάλη τύχη και τιμή να τον γνωρίσω και να αναπτύξουμε μία σχέση αλληλοεκτίμησης, σε μια μεγάλη τουρνέ της Εθνικής μας ομάδας σε Αμερική, Καναδά και Μεξικό. Ένα ολόκληρο 20μερο γεμάτο σχεδόν, ήμασταν κολλητοί και μιλούσαμε συνέχεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο, για την καριέρα του και για τα όνειρα του. Οι δυο «Μίμηδες» όπως μας αποκαλούσε ο Λάκης Πετρόπουλος όταν μας έβλεπε, είχαν πολλά να πουν και να εμπιστευτούν ο ένας στον άλλον. Ανάμεσα σε όλα και τα «πειράγματα» του «στρατηγού στον αείμνηστο «Καίσαρα», στον οποίο συχνά έλεγε: «Θα με πάρετε επιτέλους στον ΠΑΟΚ;». Αγαπούσε την Θεσσαλονίκη και έτρεφε μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό για τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του. Έφυγε βυθίζοντας στο πένθος το πανέλληνιο. Προσεύχομαι για την ανάπαυση της ψυχής του, συλλυπούμενος από καρδιάς την οικογένεια του. Καλό ταξίδι φίλε και κολλητέ, έστω και για ένα 20μερο...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube