Ποιος να φανταζόταν ότι για να περάσει ο ΠΑΟΚ το εμπόδιο της Βόλφσμπεργκερ θα χρειαζόταν τρεις σωτήριες αποκρούσεις του Παβλένκα σε τετ α τετ και μια ακόμη καταπληκτική σε “άβγαλτο” κοντινό σουτ, αλλά και ένα ασύλληπτο γκολ από τον Καμαρά στην παράταση της ρεβάνς, μετά από μόλις... 1,5 ευκαιρία σε δύο 90λεπτα. Κι όμως, έτσι έγινε. Και το πώς έγινε δεν έχει καμία σημασία από τη στιγμή που επιτεύχθηκε ο στόχος, έχει όμως την αξία του, διότι η σεζόν δεν τελείωσε αυτή την Πέμπτη. Το αντίθετο. Τώρα αρχίζει.
Ενας ΠΑΟΚ που δεν θα μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες και θα δέχεται με ευκολία επικίνδυνες αντεπιθέσεις, προφανώς δεν θα έχει καμία τύχη ούτε στην Ευρώπη, ούτε στο Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Οχι, δεν είναι δυνατό να εξακολουθήσει για πολύ να έχει αυτή την εικόνα και αυτόν τον τρόπο αγωνιστικής λειτουργίας, αλλά για να ξεπεράσει τις παθογένειες που φανέρωσε στα δύο πρώτα ματς της σεζόν χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται να βρουν τον εαυτό τους κομβικοί παίκτες, χρειάζεται να ξεμπλοκάρουν όλοι από την ένταση του βασικού σταδίου της προετοιμασίας και επίσης χρειάζονται και άλλοι ποιοτικοί παίκτες.
Πράγματι, από φυσική κατάσταση δεν φάνηκε να υπάρχει ζήτημα, όπως είπε και ο Λουτσέσκου. Οταν, όμως, βλέπεις τον Κωνσταντέλια να μην μπορεί να πατήσει καλά, να “ανοίξει” και να κάνει τα γνωστά του δικά του και όταν φτάνει στο σημείο και στα δύο παιχνίδια να προσπαθεί με διατάσεις να μην πέσει κάτω από κράμπες, κατανοείς ότι πάντα χρειάζεται χρόνος μετά από μια πρεοτιμασία για να ξαναβρεθούν οι παίκτες στις “εργοστασιακές ρυθμίσεις” τους. Σε άλλα παραδείγματα, είδαμε στον πρώτο αγώνα Καμαρά, Μεϊτέ και Μπάμπα να είναι βαρείς και ασήκωτοι, για να μην πω ότι δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους και καταλάβαινες ότι, πολύ απλά, ακόμη δεν έχουν “λυθεί”.
Στη ρεβάνς ο ΠΑΟΚ εκτέθηκε πάλι σε αντεπιθέσεις-φωτιά, ενώ για μία ακόμη φορά έδειξε αδυναμία στην οργάνωση του παιχνιδιού και στη δημιουργία φάσεων. “Ηταν από τα πιο περίπλοκα ματς της καριέρας μου”, είπε ο Λουτσέσκου, αλλά τέτοια “περίπλοκα” ματς είδαμε αρκετά στο παρελθόν με ΠΑΟΚ ασύνδετο και ακίνδυνο επιθετικά, που δεν μπορούσε να κάνει φάση απέναντι σε πολύπρόσωπη άμυνα και με ΠΑΟΚ που πιανόταν στον ύπνο σε αντεπιθέσεις, ακόμη και από αδύναμους αντίπαλους. Ετσι νίκησαν πέρσι στην Τούμπα ΟΦΗ και Βόλος, έτσι πήρε ισοπαλία η Καλλιθέα. Εκείνα τα ματς κι αν δεν ήταν “περίπλοκα” και “πολύπλοκα”. Αλλά ο ΠΑΟΚ έφταιγε που τα έκανε έτσι.
Πεποίθησή μου είναι ότι μια ομάδα, όσο μεγάλη κι αν είναι, πάντα θα έχει τις αγωνιστικές αδυναμίες της. Δεν γίνεται να είναι σε όλα τέλεια. Αρα δεν περιμένω να δω ποτέ έναν ΠΑΟΚ μόνιμα απροσπέλαστο αμυντικά, που μόνιμα θα βομβαρδίζει τα δίχτυα όλων των αντιπάλων. Απλά, με τους κατάλληλους παίκτες, που πρέπει πάση θυσία να προστεθούν στο ρόστερ, οι αδυναμίες αυτές θα καλυφθούν σε μεγάλο βαθμό και έτσι θα αυξηθούν οι πιθανότητες να παίξει ο ΠΑΟΚ καλύτερο ποδόσφαιρο και να επιτύχει τους στόχους του. Μαζί με το φορμάρισμα όλων των παικτών του, ένα πιο ποιοτικό ρόστερ θα αποτελέσει το βασικό όπλο του στη φετινή πορεία και στα τρία μέτωπα. Αν μη τι άλλο, θα λιγοστέψουν πάρα πολύ τα “περίπλοκα”.
Σέντερ φορ αποκτήθηκε και, μάλιστα, στο στιλ που αρέσει στον Λουτσέσκου. Ο Γιακουμάκης είναι μαχητής, για να μην πω… παλαιστής και δεν αφήνει σε ησυχία τους αντίπαλους στόπερ, ούτε θα περιμένει μόνο να πάρει την μπάλα για να προσπαθήσει να σκοράρει. Είναι, νομίζω, ο ορισμός του χαμάλη φορ. Αν εγώ πλήρωνα, ή αν εγώ ήμουν προπονητής, θα προτιμούσα τον φορ που κύριο προσόν θα είχε να “παστελώνει”, αλλά ο Λουτσέσκου είναι που επιλέγει και ο Ιβάν είναι που πληρώνει, οπότε όλοι οι υπόλοιποι απλά έχουμε την άποψή μας.
Μάλιστα, μπορεί να αποκτηθεί κι άλλος φορ, αν τελικά πουλήσει ο ΠΑΟΚ τον Τσάλοφ, μετά φυσικά τους αγώνες με τη Ριέκα. Ο οποίος Τσάλοφ, μολονότι με συμπάθεια πάντα τον έβλεπα και τον βλέπω, δεν είδα ποτέ πέρσι και ούτε φέτος μέχρι στιγμής βλέπω, ποιο ακριβώς είναι το προσόν του και σε τι μπορεί να φανεί χρήσιμος στην ομάδα.
Από την άλλη πλευρά, με Γιακουμάκη και Τσάλοφ, ή με Γιακουμάκη και αντι-Τσάλοφ, αναρωτιέμαι πόσο χρόνο συμμετοχής θα βρει, αν βρει, το παλικαράκι που λέγεται Μύθου. Πράγμα που ισχύει, βέβαια, για όλους τους νεαρούς που μετέχουν στην πρώτη ομάδα, αν αποκτηθούν επίσης ένας ακόμη ποιοτικός χαφ και ένας ακόμη ποιοτικός στόπερ, όπως λέει το πρόγραμμα.
Ναι, όταν κυνηγάς τίτλο και καλή πορεία στην Ευρώπη δεν εμπιστεύεσαι εύκολα τους πιτσιρικάδες, αλλά με Κωνσταντέλια και Κουλιεράκη πήρε ο ΠΑΟΚ τίτλο –και τι τίτλο- και με Κωνσταντέλια και Κουλιεράκη έκανε καλές πορείες στο Κόνφερενς Λιγκ. Κι ύστερα, όταν κάποιος έμπειρος δεν είναι ικανός να προσφέρει, τι λιγότερο θα κάνει ένας πιτσιρικάς; Μόνο με στήριξη και με αγώνες βελτιώνονται οι νεαροί και μόνο αν προσεχθούν στις ομάδες που ανήκουν προκόβουν. Οχι με το να τους δανείζουν δεξιά κι αριστερά, ούτε και με το να τους έχουν μόνο για να μετέχουν στις προπονήσεις και να ζεσταίνουν τον πάγκο.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube