Η πρόσφατη πολεμική σύγκρουση Ισραήλ–Ιράν ανέδειξε ξανά τον κρίσιμο ρόλο της αεροπορικής υπεροχής και τη σημασία της τεχνολογικής αιχμής. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, το F-35 Lightning II, ξεχώρισε.
Στην ελληνική περίπτωση, σύμφωνα με τα geostratigika, τα Rafale της Dassault Aviation έχουν ήδη καταστήσει αισθητή την παρουσία τους, προσφέροντας εντυπωσιακές ικανότητες σε πολλαπλούς τομείς. Όμως, αν υποθέσουμε πως μπορούσαμε να συνδυάσουμε 40 F-35A για τη δύναμη αποτροπής της ΠΑ, τα αποτελέσματα θα ήταν επαναστατικά.
Τα οικονομικά δεδομένα είναι ασφαλώς περιοριστικά. Οι ετερογενείς στόλοι αυξάνουν την πολυπλοκότητα στη συντήρηση και τις εκπαιδεύσεις, ενώ η βιομηχανική λογική και η πολιτική συνιστώσα των εξοπλισμών δεν είναι αμελητέες. Ωστόσο, από τακτικής άποψης, η συνύπαρξη των δύο αυτών αεροσκαφών θα άνοιγε νέα στρατηγικά ενδεχόμενα.
Σενάρια όπως μια SEAD αποστολή (Suppression of Enemy Air Defenses), ή μια επιχείρηση «πόκερ» βαθιά σε εχθρικό έδαφος, δείχνουν ότι το F-35 έχει πολλά να προσφέρει. Το Rafale και το F-35 δεν είναι ανταγωνιστικά – είναι συμπληρωματικά. Και αν η Ελλάδα καταφέρει να τα αξιοποιήσει σε κοινή δομή (όπως σχεδιάζει), η αμυντική της αποτροπή θα ανέβει σε επίπεδα χωρίς ιστορικό προηγούμενο.