Σε μια συνέντευξη εφ΄όλη της ύλης στη «Repubblica», ο Λουτσιάνο Σπαλέτι μίλησε για τη σχέση του με το ποδόσφαιρο, το οποίο αγάπησε περισσότερο από τον ίδιο του τον εαυτό, για την απόλυση από την εθνική Ιταλίας που τον κρατάει ακόμα ξύπνιο τα βράδια.
«Το ποδόσφαιρο μου κατέστρεψε τη ζωή. Το αγάπησα περισσότερο κι από τον εαυτό μου. Θυσίασα τους ανθρώπους που αγαπούσα περισσότερο για χάρη του» παραδέχεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια, αλλά δεν μένει εκεί. Πριν από μερικό διάστημα βίωσε μια από τις σκληρότερες στιγμές της προπονητικής του καριέρας, όταν η Ομοσπονδία της Ιταλίας αποφάσισε να τον απομακρύνει από τον πάγκο. Μια απόφαση που ακόμα τον στοιχειώνει...
«Δεν φεύγει ποτέ. Μου στερεί τον ύπνο, με καθορίζει σε όλα, γιατί η σκέψη είναι πάντα εκεί. Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι χαρούμενος, αλλά μετά επανέρχεται στο μυαλό μου. Δεν κατάφερα να κάνω τα παιδιά να καταλάβουν ότι τα αγαπούσα. Όταν μου πρόσφεραν (την ευκαιρία) να αναλάβω την εθνική ομάδα, δεν κοιμήθηκα για δύο ή τρεις μέρες. Η ουλή πονάει, ακόμα κι αν βρίσκεται στο στάδιο της επούλωσης».
Παρόλα αυτά, ο Ιταλός αρνείται κατηγορηματικά πως μετανιώνει να αναλάβει τα ηνία της εθνικής Ιταλίας: «Όχι, δεν μετανιώνω. Διότι η εθνική ομάδα δεν ζητάει, η εθνική ομάδα σε καλεί. Δεν επιλέγεις αν θα αποδεχτείς, δεν υπάρχει περιθώριο για λογική σκέψη. Όταν σε καλεί η εθνική, πρέπει να φουσκώσεις το στήθος και να είσαι απόλυτα διαθέσιμος… Ίσως, βέβαια, αυτή είναι μία από τις έννοιες που αρχίζουμε να χάνουμε.
Το λάθος μου ήταν στην αρχή, όταν πίεσα υπερβολικά στο κομμάτι του ανήκειν, της ταυτότητας. Τους ζητούσα να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο, να κάνουν έναν κύκλο πριν από κάθε προπόνηση. Ήθελα να ξυπνήσω την υπερηφάνεια που ένιωθα εγώ, αλλά ήταν υπερβολικό», απάντησε ο Σπαλέτι όταν ρωτήθηκε για τη σχέση του με τους παίκτες της Ιταλίας.
Στη συνέχεια ρωτήθηκε αν πιστεύει ότι η εθνική ομάδα στερείται ποιότητας: «Όχι, τους το είπα κι αυτό: Μην αφήνετε να σας ξεγελούν όσοι λένε ότι δεν είστε καλοί. Είστε υψηλού επιπέδου. Παρ’ όλο που τελείωσε έτσι, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μου. Δεν θα εγκατέλειπα ποτέ τον Μπαστόνι, τον Μπαρέλα, τον Ντιμάρκο, το παλιό μου "γκρουπ", ας το πούμε έτσι. Μετά το EURO, επιστρέψαμε να κάνουμε τα σωστά πράγματα. Πίστεψα ότι είχαμε βρει τον δρόμο μας. Αλλά, όπως συμβαίνει στην εξοχή, όταν ανοίγεις ένα αυλάκι για το νερό, μερικές φορές αυτό παίρνει τον δικό του δρόμο. Και αν συνεχίσεις να σκάβεις, δημιουργείς ένα χάσμα».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube