Η Άννα Βίσση επέστρεψε στο Καλλιμάρμαρο και έδωσε δύο συναυλίες, οι οποίες ήταν αμφότερες sold-out. Συνολικά, 130.000 θεατές παρακολούθησαν τη Βίσση, σε μια φανταστική μουσική στιγμή. Τα εισιτήρια από τις πρώτες μέρες έγιναν ανάρπαστα και τις τιμές τους να ξεκινούν από 20 και να φτάνουν τα 120 ευρώ. Λίγες ημέρες πριν τη συναυλία είχαν διατεθεί και εξτρά εισιτήρια των 15 ευρώ με περιορισμένη θέα.
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, τα συνολικά έσοδα υπολογίζεται ότι άγγιξαν τα πέντε εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα έξοδα παραγωγής έφτασαν τα 600.000 ευρώ. Συνεπώς, το καθαρό κέρδος είναι περίπου στα 4.4 εκατομμύρια ευρώ, με ένα σημαντικό μέρος αυτών να αναμένεται να διατεθούν στο σωματείο ΕΛΠΙΔΑ ώστε να βοηθηθούν τα παιδιά που δίνουν μάχη με τον καρκίνο.
«Πριν έρθω εδώ συνάντησα τη μητέρα μου, η οποία είναι τώρα 94 ετών και μου λέει “που πας;”, λέω “πάω να κάνω κάτι δηλώσεις στην τηλεόραση”.
Η συμβουλή της ήταν να μην έχω υπεροχή και φαντασία, να είμαι ταπεινή. Αυτό θέλω να είμαι γιατί όταν επί δύο ημέρες ζεις κάτι τέτοιο, όποιος και να είσαι, το χάνεις λίγο.
Δεν θέλω να γυρίζει ο κόσμος γύρω από εμένα. Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ πια αυτό το πράγμα. Αυτό είναι μια ευλογία και δικαίωση.
Ο Νίκος Καρβέλας δεν είναι για να τον ευχαριστώ, είναι μέσα μου. Είμαστε μαζί σε αυτό και μιλάω και εκ μέρους του. Άννα Βίσση σημαίνει φωνή και τραγούδια. Ο Καρβέλας είναι τα τραγούδια», είπε αρχικά η Άννα Βίσση.
«Το καλοκαίρι ξυπνούσα σε όλες μου τις διακοπές και είχα έναν πανικό και έναν φόβο τι θα κάνω φέτος, πρέπει να ικανοποιήσω όλο αυτόν τον κόσμο και να του δώσω άλλα πράγματα. Δεν είμαι άνθρωπος της επανάληψης», εξομολογήθηκε η ίδια και πρόσθεσε:
«Συμβουλή δεν μου δίνει κανένας ούτε εγώ δίνω σε κανέναν. Ευχές δίνουμε και ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει».
Σε ερώτηση για το ποιο είναι το μυστικό της η Άννα Βίσση απάντησε:
«Δεν υπάρχει μυστικό, όλα φανερά είναι. Έχω δείξει από παλιά ότι πιστεύω και στη γυμναστική και στην καλή διατροφή, αλλιώς δεν βγαίνει.
Δεν μπορώ να τραγουδάω 3,5 ώρες, είμαι αγνή, χωρίς ουσίες, χωρίς τίποτα εννοώ κι ας λένε διάφορα πίσω από την πλάτη μου.
Είμαι στρατιώτης, πρέπει να προσέχεις. Πλησιάζω σε μια ηλικία που είναι δύσκολη, εγώ δεν την αισθάνομαι.
Λίγο στα σκαλιά όταν ξεκίνησα και πήγαινα πέρα συνειδητοποίησα ότι το έκανα μακρύ φέτος. Του χρόνου μάλλον θα βάλω πατίνι για να φτάνω στο πέταλο.
Βρίσκομαι στον κόσμο της μουσικής που μου δίνει συνέχεια φτερά και θα μου δίνει όσο θα μπορώ να το κάνω.
Δεν θέλω ποτέ να πιέσω τον εαυτό μου, ούτε να φανώ ποτέ απελπισμένη για αυτό που κάνω».