Με βάση τα ήθη και τα έθιμα του ποδοσφαίρου, οφείλουμε να περιμένουμε τη λήξη της σεζόν για να κάνουμε την αποτίμηση της πορείας του ΠΑΟΚ και τον καταμερισμό των επαίνων ή των επικρίσεων. Αλήθεια, όμως: Για την ομάδα που τη μια χρονιά κατακτά το πιο παλικαρίσιο Πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχει καμία σημασία αν την επόμενη καταταγεί τρίτη ή τέταρτη; Νομίζω ότι η απώλεια του τίτλου, αλλά και της δεύτερης θέσης που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αποτελούν εξ' ορισμού αποτυχία. Τραγική και ασυγχώρητη αποτυχία, μάλιστα, αν λάβουμε υπ' όψιν τις τεράστιες αγωνιστικές αδυναμίες που εμφάνισαν φέτος η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ακόμη και ο δια περιπάτου πρωταθλητής Ολυμπιακός. Αλλωστε, ο ΠΑΟΚ δεν απέτυχε μόνο στο Πρωτάθλημα. Απέτυχε και στο Κύπελλο, απέτυχε (δύο φορές, όχι μόνο μία) και στην Ευρώπη. Αυτή η σεζόν θα γράψει στον απολογισμό ένα τεράστιο μηδενικό. Μηδέν σε τίτλους. Μηδέν σε διακρίσεις. Μηδέν σε ανάδειξη ποδοσφαιριστών. Κι αυτά τα μηδενικά δεν αλλάζουν ακόμη και με μια σαρωτική νίκη επί της ΑΕΚ στο φινάλε των πλέι οφ.
Το γεγονός ότι αντί να ενισχυθεί περισσότερο ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ, “κατάφερε” να αποδυναμωθεί και να εμφανιστεί με ένα ρόστερ που είχε περισσότερες “τρύπες” από το περσινό, μεγιστοποιεί τις ευθύνες όσων συμμετείχαν στις μεταγραφικές αποφάσεις, αλλά και στην επιλογή του... τάιμινγκ για την απόκτηση των παικτών που ήρθαν και στις δύο μεταγραφικές περιόδους. Σχεδόν όλα έγιναν λάθος, σχεδόν όλα σε λάθος χρόνους. Και, στο ρεζουμέ, έχουμε μία και μοναδική ολόσωστη μεταγραφική κίνηση, από άποψη ποιότητας, που έγινε και στην κατάλληλη χρονική στιγμή. Του Μαντί Καμαρά. Ολες οι άλλες αποδείχτηκαν από τραγικές έως ανούσιες και ανώφελες: Λόβρεν, Κόλεϊ, Γκόμες, Μπακαγιόκο, Τσάλοφ, Τισουντάλι, Βιετέσκα, Μεϊτέ, Πέλκας. Ας κρατήσουμε μια ελπίδα για το μέλλον στο πρόσωπο του Σορετίρε, ας μη κρίνουμε τον Πένια που πεισματικά τον “έθαψε” ο Λουτσέσκου και ας εξαιρέσουμε, φυσικά, τον αξιοσέβαστο Παβλένκα.
Η ίδια ακριβώς αποδυνάμωση του ρόστερ έγινε και το καλοκαίρι μετά το νταμπλ και το αήττητο Πρωτάθλημα του 2019. Λες και το κάνουν επίτηδες. Μόλις ο ΠΑΟΚ βγαίνει μπροστά, μόλις παίρνει τον κορυφαίο τίτλο στην Ελλάδα και μόλις είναι, θεωρητικά, έτοιμος να περάσει στην κύρια φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, κάνουν ό,τι μπορούν όχι για να του δώσουν μεγαλύτερη ώθηση, αλλά για να τον φρενάρουν, όλοι όσοι μετέχουν στον μεταγραφικό σχεδιασμό (...αν υπάρχει) και την εκτέλεσή του. Από τον Ιβάν Σαββίδη και τους στενούς συνεργάτες του μέχρι τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή (αν και όταν υπάρχει κι αυτός).
Η πικρή αυτή διαπίστωση είναι το πιο σημαντικό που μπορεί κανείς να καταλογίσει στο σύστημα που ονομάζουμε “οργανισμός ΠΑΟΚ”. Οχι γιατί είναι λίγα τα Πρωταθλήματα και τα Κύπελλα που κατακτήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Προς Θεού. Αλλά γιατί, λογικά και αυτονόητα, υπήρχαν και υπάρχουν οι δυνατότητες για μεγαλύτερη σταθερότητα και για τη δημιουργία μιας πολύ πιο ποιοτικής ομάδας, που θα καταφέρει, επιτέλους, να κάνει την πρώτη διαδρομή της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δυστυχώς, αυτές οι δυνατότητες δεν αξιοποιούνται. Κι αν ο ΠΑΟΚ δεν υπέφερε από ανοργανωσιά, ασυνεννοησία, τσαπατσουλιά και έλλειψη πολλών ικανών στελεχών σε πολλά καίρια πόστα, ίσως σήμερα μιλούσαμε όχι μόνο για τον ΠΑΟΚ που σκορπάει “τρελή” χαρά κερδίζοντας Πρωτάθλημα μέσα στην έδρα του Αρη, αλλά και για τον ΠΑΟΚ που σκορπάει υπερηφάνεια αντιμετωπίζοντας και κερδίζοντας μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, ίσως δεν μιλούσαμε μόνο για... επικερδείς πωλήσεις, αλλά και για την απόκτηση σπουδαίων παικτών, ικανών να στηρίξουν έναν πανίσχυρο αγωνιστικά ΠΑΟΚ.
Ξέρετε, προσωπικά ούτε μπορώ, ούτε θέλω να ξεχάσω την πιο ουσιώδη δήλωση του Ιβάν Σαββίδη, στην πρώτη κιόλας δημόσια ομιλία του, όταν ανέλαβε την ΠΑΕ ΠΑΟΚ: “Θέτω πάντα μαξιμαλιστικούς στόχους. Θα κάνω τον ΠΑΟΚ ένα από τα 20 κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης”. Μέσα στους 20 πρώτους, χωρίς ούτε μία συμμετοχή σε κύρια φάση Τσάμπιονς Λιγκ; Μοιάζει με ανέκδοτο. Κοντολογίς, το αν ο ΠΑΟΚ νικήσει την Κυριακή την ΑΕΚ και βγει τρίτος, ώστε να παίξει προκριματικά Γιουρόπα Λιγκ και να έχει διαθέσιμη εναλλακτική το Κόνφερενς Λιγκ, αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα απλό δέντρο. Το δάσος είναι το μέλλον του και η αξιοποίηση των προοπτικών να γίνει πολύ πιο μεγάλος αγωνιστικά. Ενα μέλλον που αρχίζει με ένα ιστορικό αύριο. Τη χρονιά που ο ΠΑΟΚ θα γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Η επόμενη σεζόν προσφέρει την καλύτερη αφορμή για μια νέα αρχή. Και σ' αυτή τη συγκυρία οφείλουν να σηκώσουν το ανάστημά τους όσοι -και μόνο όσοι- διαθέτουν ανάστημα αντάξιο του ΠΑΟΚ...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Βρείτε μας και στο spotify
