Αν αφήσουμε τα 60 λεπτά, στα οποία οι «κιτρινόμαυροι» πάλι ήταν περισσότερο εκτός πλαισίου παρά εντός, στο τελευταίο ημίωρο έγινε το απόλυτο ό,τι να' ναι, για να φτάσει στο σημείο και ο Ουζουνίδης να μιλάει για το «αν κερδίσουμε το επόμενο παιχνίδι...».
Με αυτό το σκεπτικό, μάλλον ο Άρης μόνο το επόμενο ματς με τον ΟΦΗ, μπορεί να κοιτάξει, γιατί στο Περιστέρι πρέπει να είναι «χαμογελαστός» που τελείωσε με ισοπαλία και το πάρτυ, που γινόταν στην πλάτη της άμυνας, και κυρίως των αμυντικών μέσων, αλλά σταματούσε στις επιδόσεις των Κουέστα, Ροζ και Μπράμπετς, οι οποίοι έπαιζαν και για τους άλλους οχτώ.
Το παιχνίδι του Ατρομήτου εστίασε στην τρομερή βραδιά του Αθανασίου, ο οποίος έκανε ό,τι ήθελε από αριστερά, διότι ο Σπίκιτς δεν έδινε καμία βοήθεια στον Μάγιο με αποτέλεσμα ο Ισπανός, που η άμυνα δεν είναι το δυνατό του σημείο, να περνά από δύσκολες έως εφιαλτικές στιγμές. Ο Ουζουνίδης δεν έβαλε τον Μοντόγια, για να ισορροπήσει κάπως την κατάσταση, ενώ το όλο πράγμα έγινε χειρότερο με την είσοδο των Πάρντο, Φετφατζίδη και Ζαμόρα.
Οι φιλοξενούμενοι χρειάζονταν άμυνες, άμυνες δεν έβρισκαν και κάπως έτσι αναδείκνυαν σε σταρ τον Παλμεζάνο, ο οποίος είναι... κοντός, γρήγορος και «έκοβε» στην μέση τον αντίπαλό του.
Όποιος προπονητής διαβάζει το συγκεκριμένο σημείο, απλοποιεί τη ζωή των δικών του παικτών, κάνοντάς το παράλληλα σύνθετο στον Ουζουνίδη.
Ο Βενεζουελάνος έπαιζε... παιχνίδι στην πλάτη του Άρη, οι παίκτες του οποίου είχαν μυαλό μόνο για επίθεση, παρόλα αυτά «κατάφεραν» να ολοκληρώσουν την αναμέτρηση στο 1-1.
Με τούτα και με εκείνα, ο Άρης πάει Κρήτη το ερχόμενο Σάββατο (3/5) για να παίξει την 5η θέση και να μη χρειαστεί να μιλήσει ξανά για το «επόμενο παιχνίδι».
