Μια περιορισμένη αποστολή, μια ακόμη πιο περιορισμένη 11άδα και μια νίκη που, απλώς, δεν έκανε τα πράγματα χειρότερα. Ο Άρης έκανε δυνατό, αυτό που έμοιαζε από εύκολο έως αδύνατο βλέποντας την ΑΕΛ των 10 παικτών να ισοφαρίζει στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης.
Οι «κιτρινόμαυροι» πανηγύρισαν τη νίκη, εν μέσω έντονων (και πρωτοφανών) αποδοκιμασιών στο πρόσωπο του Θόδωρου Καρυπίδη, αν και -υπό κανονικές συνθήκες- οι τρεις βαθμοί θα ξεχνιούνταν με το σφύριγμα της λήξης. Τηρουμένων, όμως, των αναλογιών, τις οποίες θα εξηγήσουμε, παίκτες και κόσμος είχαν λόγους να το διασκεδάσουν λίγο περισσότερο.
Από το βράδυ της Παρασκευής (28/11), παραμονή δηλαδή του αγώνα με την ΑΕΛ, κυκλοφορούσε ότι η αποστολή θα είναι... σφιχτή και η ενδεκάδα ακόμη πιο σφιχτή. Οι ανέτοιμοι, όπως ο Μεντίλ κόπηκε, ο Φαμπιάνο δεν έπαιξε, ο Μισεουί μπήκε, για να συμπληρώσει, ενώ ο Μανόλο Χιμένεθ «έκοψε» και τον... έτοιμο, Σίστο. Στον πάγκο βρέθηκαν δύο τερματοφύλακες, Αθανασιάδης και Μάικιτς, ο Φρίντεκ ήταν παρών, όπως και ο Νινγκ, που πήρε τελικά και χρόνο συμμετοχής.
Παπασαραφιανός και Χαρούπας, επίσης, ήταν συμπληρωματικοί στην αποστολή, χωρίς να έχουν καμία ελπίδα να αγωνιστούν, και οι δύο που μπορούσαν να δώσουν... κάτι ήταν οι Παναγίδης και Ντουντού. Οι δύο τελευταίοι μπήκαν, έπαιξαν και ο Βραζιλιάνος υπέγραψε τη δραματική και -καθόλου αυτονόητη- νίκη του Άρη επί της ΑΕΛ, η οποία στο μεγαλύτερο διάστημα του δευτέρου ημιχρόνου αγωνιζόταν με λιγότερο παίκτη.
Οι «κιτρινόμαυροι», δηλαδή, δεν παρατάχθηκαν, απλώς, με σύνθεση ανάγκης, αλλά... έκτακτης ανάγκης, γι' αυτό η επιστροφή στις νίκες είχε νόημα. Το κυρίως νόημα, όμως, ήταν ο τρόπος επίτευξης. Buzzer beater, δευτερόλεπτα πριν οι δύο ομάδες οδηγηθούν στα αποδυτήρια για το ντους. Για τον Άρη ήταν σκωτζέζικο, αλλά όχι παγωμένο, επομένως το ξέσπασμα ποδοσφαιριστών και κόσμου απέκτησε υπόσταση, διότι αποφεύχθηκαν τα χειρότερα, πριν το «διπλό» ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ σε Κύπελλο (3/12) και Stoiximan Super League (7/12).
