Πριν σχεδόν δύο μήνες, ο Άρης έβγαζε τα μάτια του στην Τρίπολη, χάνοντας με ανατροπή από τον Αστέρα Τρίπολης, γιατί, ο νεόκοπος τότε, Μαρίνος Ουζουνίδης έκανε κακή εκτίμηση σε πρόσωπα, τα οποία αδυνατούσαν να ανταποκριθούν σε ένα τερέν γεμάτο νερό. Κι αν η περίοδος του Δεκεμβρίου ήταν αναγνωριστική και προσαρμογής, στα μέσα Φεβρουαρίου δεν ευσταθεί μια τέτοια δικαιολογία.
Ο Άρης «κατέβηκε» στη Λιβαδειά νομίζοντας πως θα έχει ηλιοφάνεια, αλλά βλέποντας τη βροχή τα... έκανε θάλασσα. Πήγε να παίξει -υπό βροχή- φορώντας κοντομάνικο και χωρίς να έχει ούτε ένα μπουφανάκι στο πορτ-μπαγάζ.
Μια ομάδα, η οποία παρατάσσεται με τρία 8άρια, χωρίς να έχει δηλαδή ούτε κόφτη, ούτε ύψος, για να κερδίσει μονομαχίες και να βάλει ένα δυνατό σώμα στις μονομαχίες, πόσα πράγματα μπορεί να περιμένει από τρεις ποδοσφαιριστές με πανομοιότυπα χαρακτηριστικά;
Ο μοναδικός παίκτης με χαρακτηριστικά 6αριού είναι ο Ζαν Ζουλ Εμβοντό, αλλά με τον Καμερουνέζο η κατάσταση μπάζει... νερά, μένει στο περιθώριο, τη στιγμή που τα παιχνίδια, όπως στην Τρίπολη και σήμερα στη Λιβαδειά, απαιτούν δύναμη και καθόλου τέχνη.
Ο πρόσφατος σχεδιασμός του χειμώνα δεν έφερε ανακοίνωση αμυντικού χαφ. Ρίχνοντας μια σύντομη ματιά στο ρόστερ, όμως, αναγκαστικά βλέπεις τις υπόλοιπες επιλογές, που μπορούν να «βαφτιστούν» αναλόγως περιστάσεων.
Οι περιστάσεις, λοιπόν, χωρούσαν έναν Μοντόγια στον άξονα και Μάγιο δεξί μπακ, χωρούσαν και έναν Βέλεθ, για να παίξει στόπερ ο Μπράμπετς κι έτσι η soft 3άδα στον άξονα να πάρει κάπως πιο άγρια χαρακτηριστικά, όπως δύναμη και ύψος.
Ο Ουζουνίδης πήγε βάσει των όσων (ωραίων) είδε απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά σε ένα ματς που δεν είχε ούτε ένα κοινό στοιχείο, παρά μόνο τα χρώματα στις φανέλες των δύο ομάδων.
Αποτυχία, από πάνω μέχρι κάτω, όλα όσα φαντάστηκε ο προπονητής του Άρη, τον οποίο βαρύνουν και οι επιλογές και η εμφάνιση και το τελικό 4-1.
Τελείως αντίθετη πορεία από τα όσα έκανε ο συνάδελφός του, Νίκος Παπαδόπουλος, ο οποίος έκανε ιδανικές επιλογές με αποκορύφωμα το πέρασμα του Συμελίδη στο ημίχρονο, τοποθετώντας -επί της ουσίας- παίκτη εκεί όπου ο Άρης υστερούσε. Τα αποτελέσματα φάνηκαν μέσα σε τρία λεπτά.
Αν μιλούσαμε μόνο για μια ήττα από τον Λεβαδειακό, η συζήτηση για την 4άδα θα είχε στοιχεία, όπως «δεν χάθηκε τίποτα, αλλά...».
Η έκταση όμως της ήττας και οι επιλογές του προπονητή, θέτουν διαφορετικά δεδομένα, μέχρι να καταλάβει και ο Ουζουνίδης ποιοι του κάνουν και ποιοι όχι. Άλλωστε, αυτά είπε και ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου.
Υ.Γ.1: Τέτοιου είδους παιχνίδια βγάζουν τις αδυναμίες ποδοσφαιριστών, όταν το 90λεπτο τρέχει σε ειδικές συνθήκες και κόντρα σε αντιπάλους, οι οποίοι παίζουν υπό ειδικές συνθήκες και λόγω της βαθμολογικής τους θέσης.
Υ.Γ.2: Μια χαρά παίκτης είναι ο Φετφατζίδης, αλλά όχι σε τέτοια τερέν. Το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, και με τον Σπίκιτς. Για άλλα ματς ίσως είναι ιδανικός. Αρκεί να παίζει σε ανοιχτό χώρο. Στη Λιβαδειά, δεν μπορούσε να αναπνεύσει.
Υ.Γ.3: Χρειάζεται να επαναλάβουμε ότι το μενταλιτέ δεν φαίνεται στα ντέρμπι, αλλά στα ματς... ρουτίνας;
