Ούτε μήνα δεν κράτησε η άνω τελεία στο YOLO, που νόμιζες ότι θα άλλαζε ο τρόπος σκέψης και το μενταλιτέ μιας ομάδας, η οποία αδυνατεί να σταντάρει απόδοση και να δίνει ό,τι έχει σε κάθε ματς. Το «κάθε ματς» είναι μια φανταστική εικόνα και ό,τι έγινε στον Βόλο είναι η πραγματική, που δείχνει ο Άρης, όταν δεν παίζει... ντέρμπι.
Το έργο για το οποίο μίλησε ο Μαρίνος Ουζουνίδης σχετιζόταν με τις διαιτητικές αποφάσεις του ρέφερι Παπαδόπουλου και ο προπονητής του Άρη δεν είναι ο άνθρωπος που θα το αλλάξει. Εδώ δεν μπορεί να αλλάξει τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του, αν και λίγες μέρες πριν, παραδεχόταν πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο.
Τόσο δύσκολο που ο Άρης άφησε δύο βαθμούς στη Θεσσαλία, βγάζοντας εαυτόν εκτός 4άδας, δίνοντας συνέχεια στους συμβιβασμούς του καλοκαιριού.
Ό,τι βλέπουμε στη φετινή αγωνιστική περίοδο δεν είναι το αποτέλεσμα των χειρισμών από τη στιγμή που ξεκίνησε το πρωτάθλημα αλλά ό,τι ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι από τους έχοντες το πρόσταγμα της υλοποίησης των μεταγραφών.
Νοείται ομάδα που δεν έχει αμυντικούς μέσους και ύψος;
Νοείται ομάδα, η οποία σχεδιασμό «αντιγραφή-επικόλληση» με αντίστοιχους προηγούμενων καλοκαιριών;
Ή μήπως, νοείται ομάδα, που έχει τρία-τέσσερα 8άρια με copy paste στοιχεία;
Αυτά έγιναν το καλοκαίρι στον Άρη, για να έρθει ο «Χ» προπονητής να μοντάρει τα αμοντάριστα πλάνα.
Ο Άρης είναι μια ομάδα που βαφτίζει 6άρια τα 8άρια, τα 8άρια... 10άρια και, όταν ο εκάστοτε προπονητής αντιλαμβάνεται ότι κάτι πάει λάθος, επιμένει στη χρησιμοποίηση ίδιων -λίγο έως πολύ- προσώπων, μην τολμώντας να κάνει τομές, όπως εκείνος τις έχει στο μυαλό του.
Απλώς, και οι προπονητές φτάνουν σε ένα σημείο που χάνονται στη μετάφραση των προσώπων, που έχουν στα χέρια τους, και σε ένα σημείο που οι ποδοσφαιριστές είναι ελάχιστα δεκτικοί να αλλάξουν τους εγκεφάλους τους.
Στον Βόλο, ο Άρης έχασε φάσεις (και τελικά βαθμούς), επειδή παρουσιάζει ένα «κοντό» σύνολο στα στημένα και με λίγες βασικές γνώσεις... ανάγνωσης, οι αντίπαλοι προπονητές ξέρουν πού να χτυπήσουν.
Η απουσία του Μόντσου ανέδειξε το πρόβλημα της αμυντικής συμπεριφοράς στον άξονα, ελλείψει παικτών, που είναι «κόφτες», γιατί εκεί πήγε ο (κακός χθες) Μοντόγια, του οποίου τη θέση στο δεξί άκρο της άμυνας, πήρε ο Φατόρε που, απλώς, δεν...
Όταν ο Φετφατζίδης ή ο Νταρίντα αναδεικνύονται σε «μορφές», κατά περίσταση, και δεν υπάρχει άλλο βάθος, τότε πάλι κάτι καταλήγει στον σχεδιασμό του καλοκαιριού.
Ο Σπίκιτς δεν είναι για ματς με κλειστές άμυνες, ο Ντιαντί έχει χάσει από τη νεανική ορμή και... τόλμη που, γιατί είναι εκτός αγωνιστικού ρυθμού, και μερικά θετικά στοιχεία που εμφανίστηκαν από τον Ντουντού, δίνουν ελπίδες για κάτι καλύτερο στα πλάγια της επίθεσης.
Και έρχεται ένα σημείο που ζητάς τα πάντα από τον προπονητή, ο οποίος έχει πει -σε διαφορετικούς τόνους- πως προσπαθεί να γυρίσει τα μυαλά κάποιων παικτών, αλλά η εξέλιξη τον εκθέτει και καταλήγει σε δυστοπία.
Υ.Γ.1: Μήπως πρόκειται να τεθεί, μελλοντικά, ζήτημα αλλαγής σχεδιαστή;
Υ.Γ.2: Παίκτης Κουάισον, έτσι όπως τον βλέπουμε μέχρι τώρα, δεν υπάρχει. Με προετοιμασία το καλοκαίρι, ίσως δούμε κάτι καλύτερο...
Υ.Γ.3: Τα ξεφωνητά του Άρη για τη διαιτησία θα ακούγονται stereo, όταν γίνει και ομάδα stereo. Διαφορετικά θα είναι άναρθρες κραυγές που θα οδηγούν στους ορισμούς Ελλήνων, τους οποίους η ΠΑΕ στηρίζει.
Υ.Γ.4: Η φωτογραφία με τον διαιτητή Παπαδόπουλο να είναι... πλάτη στον δήμαρχο Βόλου, ο οποίος έχει σηκωμένο χέρι είναι αρκετά πειστικό στιγμιότυπο για όσα πρεσβεύει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
