Σε μια μέρα που η χώρα γονάτιζε, όχι ως υποτελής, αλλά ως ένδειξη σεβασμού και απόλυτης συμπαράστασης στις οικογένειες των 57 θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών, υπήρχε αγωνιστική δραστηριότητα, υπήρχε ποδόσφαιρο, υπήρχε κόσμος που μπορεί να μην κατέβηκε σε πορείες, αλλά δεν έδειξε αποκομμένος από τα όσα γίνονταν σε τόσα και τόσα σημεία της ελληνικής επικράτειας. Το ποδόσφαιρο και τα γήπεδα είναι (και) τρόπος έκφρασης και θα παραμείνουν ως χώρος έκφρασης συναισθημάτων.
Στη Λαμία, η τοπική ομάδα υποδεχόταν τον Άρη, τον Άρη που προσπαθεί (αυτό είναι το πρέπον ρήμα) να βγει από την αγωνιστική (και μη) δίνη και να ισορροπήσει μεταξύ της αυτοβελτίωσης και των απαιτήσεων, οι οποίες δεν γίνεται να περιμένουν, μόνο και επειδή τα λάθη στον σχεδιασμό φαίνονται σε κάθε αγωνιστική ημέρα.
Αποτελεί η νίκη υποκατάστατο ενός blanco, για να σβήσει λάθη, παραλείψεις και αστοχίες;
Ή μήπως αποτελεί αιτία βαθυστόχαστων αναλύσεων για όσα είναι σε θέση να κάνει η ομάδα από εδώ και στο εξής;
Δεν το ισχυρίστηκε κάποιος, δεν υπάρχει λόγος να το κάνει, εκτός αν πατά σε μια συγκεκριμένη γραμμή, σαν την γραμμή που δίνει το εκάστοτε επικοινωνιακό επιτελείο σε πρόθυμα χέρια.
Αν με το ένα χέρι κρατήσει κανείς τα... ψιλά και χωρίς με το άλλο να βάλει το χέρι του στο Ευαγγγέλιο, τότε ίσως προβεί σε κάποιες πρόχειρες διαπιστώσεις.
Ο Άρης προσπαθεί να παίξει βάσει τακτικής προσέγγισης, η οποία δεν είναι μπούσουλας για κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως αντιπάλου και παιχνιδιού του, είναι προσαρμοσμένη στον κάθε αντίπαλο. Αυτό είναι κάτι που επιχειρεί να κάνει ο Μαρίνος Ουζουνίδης, γι' αυτό έκανε λόγο για «βελτίωση». Δεν είναι θεαματική, δεν είναι δεδομένη, αλλά είναι μέρος από τα ψίχουλα.
Η αυτοβελτίωση των μονάδων οδηγεί σε βελτίωση του συνόλου, γεγονός που πρώτα περνά από τον εγκέφαλο κάθε ποδοσφαιριστή μέχρι να δοθεί η εντολή στο σώμα.
Οι παίκτες γνωρίζονται ξανά μεταξύ τους, μαθαίνουν τους ρόλους τους κι αυτό έγινε και στη Λαμία. Την αδύναμη Λαμία, αλλά -τι να κάνουμε- αυτήν αντιμετώπισε ο Άρης.
Η αυτοβελτίωση συνιστά επίσης το τέλος (;) της εποχής του YOLO, που ο καθένας έκανε ό,τι περνούσε από το κεφάλι του, άλλοτε πετυχημένα και άλλοτε εντελώς ανάποδα.
Αν ο Άρης γίνει ομάδα, χωρίς να εξετάζουμε αν είναι με τις μεταγραφές ή χωρίς, τότε είναι ικανός να διεκδικήσει την 4η θέση, αφού πρώτα διασφαλίσει την αμέσως προηγούμενη.
Ο οργανισμός, το club το ίδιο, αν λειτουργήσει με στοιχειώδη λογική σκέψη, τα αποτελέσματα θα έρθουν και μέσα από το γήπεδο, τις καλύτερες εμφανίσεις και, προφανώς, τις νίκες, που αποτελούν τη μόνο οδό, για να αλλάξει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Η λογική του «κάνω ό,τι θέλω, λειτουργώντας αυτονομιστικά, δεν αφορά αποκλειστικά το αγωνιστικό. Αφορά και τους από πάνω, αφορά και τους γύρω, γιατί όλοι αυτοί γνωρίζουν πως η μάζα θα επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στο τελικό αποτέλεσμα μίας αναμέτρησης.
Βολική προσέγγιση, αλλά πλέον υπάρχει υποψία, υπάρχει γνώση και περισσότερο καθαρό μυαλό από την πλευρά (αυξανόμενης) μερίδας του κόσμου.
Προς το παρόν, άνω τελεία στο YOLO, έως ότου αυτή έρθει και πιο κάτω στη γραμμή του τετραδίου.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
