Το 50% της δουλειάς ολοκληρώθηκε με έναν πόντο στην Κρήτη και πλέον ο Άρης χρειάζεται να περιμένει 13 ημέρες, για να μάθει τι θα γίνει με το άλλο 50% της επιστροφής στην Ευρώπη. Οι «κιτρινόμαυροι» βγήκαν 5οι, καταφέρνοντας να επιβεβαιώσουν ότι ήταν το φαβορί από το... περασμένο καλοκαίρι.
Για πολλούς, 10 μήνες πριν περίπου, ο Άρης ήταν το φαβορί για να βγει 5ος και -επίσης πολλοί- ισχυρίστηκαν πως η ομάδα φτιάχτηκε ακριβώς για τη συγκεκριμένη θέση.
Η πορεία είχε αρκετά «πάνω-κάτω», από την κορυφή μέχρι και πιο κάτω, είχε αλλαγή προπονητή, αλλαγή χαρακτήρων, για να κυκλώσει, τελικά, το μίνιμουμ του φετινού στόχου που, για άλλους, ήταν μάξιμουμ.
Και μέσα σε αυτή την κατάσταση, ο Άρης ήταν -σε γενικές γραμμές- συνεπής, χωρίς να βγάλει μάτια και χωρίς να βγάλει τα δικά του μάτια στα play off.
Τώρα, αν ρωτήστε μερικές εκατοντάδες κόσμου του Άρη, δύσκολα θα απαντήσουν «ικανοποιημένοι» από την πορεία και την τελική κατάταξη, γιατί, μάλλον, η ομάδα άξιζε κάτι περισσότερο, που ήταν η 4η θέση και την οποία έχασε και από δικό της φταίξιμο, χωρίς η μνήμη να διαγράφει και τους τύπους με τη σφυρίχτρα στο στόμα και τα σημαιάκια στα χέρια ή τους χειριστές των μόνιτορ στο δωματιάκι.
Από την παραπάνω εξίσωση, πάντα, βγαίνουν «χρήσιμα συμπεράσματα» σαν τα... φιλικά του καλοκαιριού, όταν τα «πόδια είναι βαριά από τις προπονήσεις».
Το μόνιμο ζητούμενο στον Άρη, πάντως, είναι ποιοι και πώς θα λάβουν τις αποφάσεις, ώστε οι «σίγουροι» για τη θέση που θα κατακτήσει στο (επόμενο) πρωτάθλημα να πέσουν περισσότερο έξω, παρά μέσα.
Και η μόνιμα αναζητούμενη απάντηση δεν δίνεται, προφανώς, Μάιο, συνήθως ούτε τον Ιούνιο.
Γιατί, όπως και στο αγωνιστικό, τα «πάνω-κάτω» είναι ανελέητα στο κομμάτι των αποφάσεων και ποιος θα πάρει το ρίσκο να πει ότι θα αλλάξει η «εξωτερική» πολιτική της ΠΑΕ;
