Η παραδοχή ενός λάθος είναι ένα από τα εχέγγυα μελλοντικής επιτυχίας και ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε το σθένος της αναγνώρισης του κακού προγραμματισμού που έγινε τον περασμένο Γενάρη και ο οποίος οδήγησε στον μεγάλο αριθμό ξένων που διαθέτει ο Άρης με συνέπεια τα υποχρεωτικά κοψίματα ποδοσφαιριστών.
Οι ομάδες συνηθίζουν να προσπερνούν τις ατυχείς αποφάσεις τους ή ακόμη και να αλλάζουν αντικείμενο συζήτησης όταν τίθεται ένα μη βολικό θέμα. Εκεί επιστρατεύουν την επικοινωνιακή ικανότητά τους με ξεκάθαρο στόχο την αλλαγή της ατζέντας. Μετά τη νίκη επί του Παναιτωλικού και με εφόδιο την εντυπωσιακή εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε ένα σωρό ζητήματα να ασχοληθεί.
Από το συνδυαστικό ποδόσφαιρο του πρώτου 45λεπτου που οδήγησε στις δώδεκα τελικές προσπάθειες και την αγωνιστική κυριαρχία της ομάδας του, έως και τις έντονες καμπύλες που παρουσίασε στην απόδοσή της στο δεύτερο ημίχρονο. Θα μπορούσε επίσης να εστιάσει στην απόδοση συγκεκριμένων παικτών όπως ο Ισπανός Μόντσου.
Κυρίως όμως, είχε τη δυνατότητα να προσπεράσει με συνοπτικές διαδικασίες ένα ζήτημα που τον απασχολεί σε καθημερινή βάση στο βωμό του «τα εν οίκω μη εν δήμω». Αυτό της πληθώρας ξένων παικτών. Ο 56χρονος τεχνικός παραδέχθηκε ότι έγινε κακός προγραμματισμός με συνέπεια να βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση «κοψίματος» παικτών οι οποίοι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν θέση στη βασική ενδεκάδα.
Σε αυτή τη συνομοταξία εντάσσεται ακόμη και ο 18χρονος Μαμαντού Νινγκ κι ας επικρατεί η αίσθηση ότι είναι άγουρος και άπειρος για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ελληνικού Πρωταθλήματος. Η εικόνα που παρουσιάζει στις προπονήσεις υποδεικνύουν ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει με κάποια λεπτά συμμετοχής σε παιχνίδια χαμηλής πίεσης.
Κακά τα ψέματα, δεν είναι καθόλου απλό το ζήτημα της επιλογής πέντε ξένων παικτών μεταξύ των οκτώ που βρίσκονται στο ρόστερ του Άρη. Γιατί οι Φαμπιάνο, Μεντίλ και Σιφουέντες καταλαμβάνουν αδιαπραγμάτευτα τις τρεις θέσεις εκτός κι αν έχουν να διαχειριστούν πρόβλημα τραυματισμού ή τιμωρίας. Είναι δεδομένη αυτή η «κατάληψη» λόγω των αγωνιστικών ρόλων τους αλλά και της αναγκαιότητας της παρουσίας τους.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι Ζαμόρα, Ντιαντί, Ντουντού, Ζουλ και Νινγκ διεκδικούν τις άλλες δύο. Ακόμη πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι οι τέσσερις εξ’ αυτών αγωνίζονται στην επιθετική γραμμή. Κατ’ επέκταση, είναι αδύνατο να μην αδικηθεί κάποιος παίκτης από τον Μαρίνο Ουζουνίδη, όσο ακριβοδίκαιος κι αν είναι ο έμπειρος τεχνικός.
Το δεύτερο λάθος που έγινε τον Γενάρη και ήδη έχει κοστίσει είναι η μη απόκτηση ενός ακόμη παίκτη στον άξονα. Αυτό φάνηκε στην ήττα από τον Αστέρα στην Τρίπολη ή ακόμη στον αγώνα με τον Λεβαδειακό. Θα μπορούσε να είχε στοιχίσει και κόντρα στον Παναιτωλικό όπου στο δεύτερο ημίχρονο, ο Άρης έχασε την αγωνιστική ισορροπία που είχε στο αντίστοιχο πρώτο. Φαίνεται επίσης και μέσα από τον προβληματισμό του Μαρίνο Ουζουνίδη για τον τρόπο κάλυψης του κενού του Μόντσου στον αγώνα με τον Βόλο.
Είναι δεδομένο ότι θα προχωρήσει σε τακτική αλχημεία με την αλλαγή ρόλου είτε του Βλάντιμιρ Νταρίντα είτε του Μάρτιν Μοντόγια καθώς το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης του Ρούμπεν Πάρντο στο αρχικό σχήμα μάλλον δεν εντάσσεται στα πιθανά σενάρια.
