Τι ψάχνεις;

Άρης: Ένα (Ε) μετά το ξεβόλεμα της διακοπής

A generic square placeholder image with rounded corners in a figure.

Κάποια πράγματα στον Άρη, που φέτος κάνει πρωταθλητισμό με όλη τη σημασία της λέξης, έχουν πάψει να αποτελούν «έκπληξη» ή να προκαλούν εντύπωση. Μιλώντας για μέτριες προς κακές εμφανίσεις ή μιλώντας για μέτριες προς κακές διαιτησίες. Και απέναντι στον ΝΠΣ Βόλο ήταν το λίγο απ' όλα, αλλά, όπως και οι διαιτητικές αποφάσεις για ένα επιθετικό φάουλ ή ένα τράβηγμα φανέλας, είναι θέμα ερμηνείας. Βολικής και μη.

Η βολική ερμηνεία είναι η γνωστή λύση του «τα ρίχνω όλα στη διαιτησία», βγάζω ανακοίνωση και δηλώνω «συγγνώμη και δουλειά».

Το «ξεβόλεμα» είναι να κάνω τη δουλειά, χωρίς να το φωνάζω και να τα ρίχνω όλα στη διαιτησία.

Η δουλειά, στον φετινό Άρη -του πρωταθλητισμού- είναι που δεν φαίνεται, άρα και να το φωνάξεις δεν θα σε ακούσει και δεν θα σε πιστέψει κανείς, γιατί πάνω δεξιά στην οθόνη μένει το (Ε) της επανάληψης όπως στα σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης.

Η επανάληψη, στην περίπτωση του Άρη, δεν είναι η αγωνιστική του συμπεριφορά είναι το αποτέλεσμα στο μάτριξ, που αποτύπωσε την πρώτη 100% αποτυχημένη εντός έδρας παρουσία. Κι αυτό είναι που ξένισε φίλους κι εχθρούς.

Η αδικία σε διαιτητικές αποφάσεις είναι κάτι που φαίνεται, επομένως δεν έχεις λόγο να φωνάξεις περισσότερο από το τυπικό. Και εκεί, όμως, θέλει τρόπο.

Απέναντι στον ΝΠΣ Βόλο είδαμε πολλά από όσα δεν είδαμε σε προηγούμενες αναμετρήσεις του Άρη;

Από το ντέρμπι της Τούμπας ακόμη οι «κιτρινόμαυροι» εμφανίζουν χτυπητές αδυναμίες, μεσοαμυντικά είναι γνωστό και δημόσια παραδεκτό από τον Άκη Μάντζιο, και μεσοεπιθετικά η διαφορά είναι στα κιλά ταλέντου που διαθέτει το σύνολο ή καλύτερα οι μονάδες.

Τρεις διακοπές στη Super League, επαναλήψεις φράσεων για «δουλειά», «κάλυψης αδυναμιών» αλλά στο τερέν βγαίνουν περισσότερο οι αδυναμίες και λιγότερο η δουλειά.

Όταν οι μονάδες δεν εμφανίζονται στο γήπεδο, όπως έγινε και με αντίπαλο τον ΝΠΣ Βόλο, δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά. Είναι, όμως, επιτυχία να είσαι εκεί που είσαι βαθμολογικά, βλέποντας πως δεν είσαι τρομακτικά ανώτερος σχεδόν από κανέναν αντίπαλο.

Κάτι που δεν έχει δουλευτεί στην κανονική ροή ή στις διακοπές του Πρωταθλήματος, μην περιμένεις να αποδώσει, ποντάροντας συνεχώς στους νόμους της Φυσικής.

Η διαφορά του Άρη της σεζόν 2024-2025 με τον Άρη, περασμένων ετών, είναι το μεμονωμένο ταλέντο συγκεκριμένων προσώπων, τα οποία έχουν το περιθώριο να το ξεδιπλώνουν, όταν θέλουν και όταν μπορούν. Το ίδιο συνέβαινε περίπου και στις back to back τρίτες κατακτήσεις θέσεων.

Με τα δεδομένα, που έχουν διαμορφωθεί, έτσι θα προχωρά ο Άρης, γι' αυτό και δεν χρειάζεται ούτε έξτρα πίεση περί πρωτιάς, ούτε απότομες αυξομειώσεις στη θερμοκρασία βάσει βαθμολογικών θέσεων, γιατί δεν κάνουν καλό στον οργανισμό, πολύ δε περισσότερο όταν δεν έχεις δουλέψει τα... αντισώματα.

Η ρεαλιστική προσέγγιση είναι πιο σωστός οδηγός, για να μη δημιουργούνται προσδοκίες που, φαινομενικά, δεν μπορείς να αγγίξεις.

Αν τις αγγίξεις όμως και τις ξεπεράσεις, τότε θα έχεις κάνει το μη προβλέψιμο.

Αυτό δηλαδή που, αγωνιστικά, φαίνεται και δεν χρειάζεται κράχτη.

Υ.Γ.1: Ακόμη και ο παράγοντες «διαιτησία» και «αδικία» θέλουν το ισχυρό πάτημα της αγωνιστικής απόδοσης για να τους επικαλείσαι και να πείθεις ευκολότερα. Η πρώτη κανονική τελική στο 88' λέει πολλά, αλλά δεν είναι μόνο θέμα... τελικών.

Υ.Γ. 2: Η αποθέωση και οι συγγνώμες προς τον κόσμο είναι περιττές και δεν προσφέρουν το παραμικρό.

Υ.Γ.3: Το γεμάτο γήπεδο είναι πάντα ένα... γεμάτο γήπεδο. Το συναίσθημα να το γεμίζεις, επειδή παίζεις όμορφο, απλό και κατανοητό ποδόσφαιρο, είναι πολύ ανώτερο από το να το γεμίζεις ως αντίδραση σε εξωγενείς παράγοντες. Και το δεύτερο σημαντικό είναι, αλλά ας κοιτάξουμε λίγο και το πρώτο.

Υ.Γ.4: «Ταπεινοί και πεινασμένοι», γιατί «τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα». Διαχρονικά και αποδεδειγμένα. Και με τέτοιο ηχόχρωμα στην κερκίδα, υπάρχει ελπίδα.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news