Η εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου, μέσω των πλέι οφ και της κατάκτησης της 5ης θέσης, είναι ο μοναδικός στόχος που απέμεινε στον Άρη, αν και ακόμη και το παραπάνω σενάριο δεν άπτεται αποκλειστικά των «κιτρινόμαυρων», καθώς υπάρχει και το εισιτήριο μέσω Κυπέλλου. Το εν λόγω μίγμα περιπλέκει, στην παρούσα φάση, τη μεταγραφική στόχευση των Θεσσαλονικέων, καθώς δεν γνωρίζουν ακόμη πώς θα κινηθούν στο θέμα της ενίσχυσης.
Παρόλα αυτά, αν πάρουμε το σενάριο της εξόδου στην Ευρώπη για τον Άρη, αυτομάτως τίθενται συγκεκριμένα στάνταρ, τα οποία θέτει η UEFA και τα οποία πρέπει να τηρήσει κάθε (ελληνική) ομάδα, η οποία έχει υποχρεώσεις σε ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Ένα από τα πιο σημαντικά κριτήρια που θέτει, λοιπόν, η UEFA είναι η παρουσία συγκεκριμένου αριθμού Ελλήνων ποδοσφαιριστών στα ρόστερ των ΠΑΕ.
Σύμφωνα με τον κανονισμό της UEFA, και λαμβάνοντας υπόψη τι ισχύει στην Ελλάδα, κάθε club πρέπει να έχει οχτώ (8) Έλληνες ποδοσφαιριστές στη «Λίστα Α», που «χωρά» -μάξιμουμ- 25 ποδοσφαιριστές.
Εάν, τώρα, ένας σύλλογος έχει λιγότερους από οκτώ «τοπικά ή ομοσπονδιακά εκπαιδευμένους παίκτες» στη «Λίστα Α», τότε ο μέγιστος αριθμός παικτών που μπορούν να εγγραφούν στη συγκεκριμένη λίστα μειώνεται ανάλογα.
Έτσι, ο Άρης για παράδειγμα, εφόσον παίξει στο Conference League της ερχόμενης περιόδου, πρέπει να αποκτήσει -ή να προωθήσει από τα τμήματα υποδομής του- Έλληνες ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν αγωνιστεί για τρεις σεζόν στη χώρα μας, μεταξύ των ηλικιών από 15-21 έτη.
Το παράδειγμα του Φετφατζίδη
Ο Γιάννης Φετφατζίδης αποτελεί «χτυπητό» παράδειγμα ως εξής:
Εάν ο Άρης θέλει να τον κρατήσει στο ρόστερ του, τότε μπορεί να είναι ένας από τους οχτώ Έλληνες στη Λίστα Α, καθώς, όταν ήταν στην ηλικία από 15-21 ετών, είχε αγωνιστεί στα κλιμάκια του Ολυμπιακού, επομένως βρίσκεται μέσα στα πλαίσια που θέτει η UEFA, γιατί είναι «ομοσπονδιακά εκπαιδευμένος παίκτης».
Με το παραπάνω σκεπτικό, ο Άρης, και εφόσον βγει στην Ευρώπη, θα ακολουθήσει αναγκαστικά το μοντέλο απόκτησης Ελλήνων ποδοσφαιριστών ή προωθώντας νεαρούς από τις ομάδες «Κ».
Έτσι, προκύπτει πως οι «κιτρινόμαυροι» πρέπει να επιλέξουν πολύ προσεκτικά και στοχευμένα ποιους Έλληνες ποδοσφαιριστές θα υπογράψουν, μειώνοντας τον κίνδυνο αστοχιών, ο οποίος μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ανταγωνιστικότητα του συνόλου.
