Η δίκη για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού ξεκινάει τη Δευτέρα (3/11) στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο και ο πατέρας του αδικοχαμένου νέου, Αριστείδης, υπογραμμίζει πως «πρέπει να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της».
Πέρασαν πλέον 3,5 χρόνια από τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού στην περιοχή Χαριλάου, σε μια καταδρομική επίθεση που «μύριζε αίμα», ποτισμένη από οπαδικό και τυφλό φανατισμό. Ο Αριστείδης Καμπανός μίλησε στην ΕΡΤ3 ενόψει της έναρξης της δίκης, τη Δευτέρα στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο, σημειώνοντας πως η ποινή θα πρέπει να ξυπνήσει την κοινωνία από το λήθαργο.
Μιλώντας στην εκπομπή «Μέρα με Χρώμα» για τις εξελίξεις στην υπόθεση και το πώς βιώνει την απώλεια του παιδιού του μέχρι σήμερα, τόνισε αρχικά:
«Πέρασαν 3,5 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, που δολοφονήθηκε ο Άλκης και δύο χρόνια από το δικαστήριο. Άντλησα τη δύναμη από εσάς τους δημοσιογράφους, τον απλό κόσμο, που μα συμπαραστάθηκε και αυτή τη δύναμη θέλω να τη βγάλω ώστε να κάνω έναν πόλεμο κατά της οπαδικής βίας. Η Περιφέρεια και ο κύριος Τζιτζικώστας μου έδωσαν αυτή τη δυνατότητα.
Δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά για να αλλάξουμε καταστάσεις από τη μία στιγμή στην άλλη και να μετατραπούμε σε μία αγαθή κοινωνία. Υπάρχει μακρύς δρόμος. Έχουν παρθεί μέτρα και από την πλευρά της Πολιτείας, αυστηροποιήθηκαν οι ποινές, κάτι που παίζει κυρίως ρόλο στην αποτροπή. Αποτρέπει κάποιους ανεγκέφαλους να κάνουν αντίστοιχα εγκλήματα αν και δυστυχώς μετά τον Άλκη είχαμε και κάποια άλλα θύματα. Το βασικότερο μέλημά μας σαν κοινωνία πρέπει να είναι η πρόληψη, πρέπει να κοιτάξουμε να μεγαλώσουμε μία καινούργια γενιά παιδιών, τα οποία θα βλέπουν το ποδόσφαιρο σαν αθλητισμό, σαν κάτι, που ενώνει αντί να χωρίζει».
«Είναι συνυπεύθυνοι και οι γονείς»
Ο Αριστείδης Καμπανός δήλωσε επίσης πως μεγαλύτερη ευθύνη από τους δολοφόνους του γιου του έχουν οι γονείς τους: «Εκτός από τη δική μου οικογένεια, αυτοί που διέπραξαν το έγκλημα, κατέστρεψαν και τις δικές τους. Τη μεγαλύτερη ευθύνη τη δίνω στους γονείς, γιατί έβλεπαν ότι τα παιδιά τους είχαν λοξοδρομήσει, είχαν χάσει τον δρόμο τους, έδειχναν παραβατικές συμπεριφορές κι αν δεν το ήξεραν, είναι ακόμα μεγαλύτερη η ευθύνη τους. Για το ότι έφτασαν στο σημείο να αφαιρέσουν μία ζωή για έναν ανόητο λόγο, το ότι διαφέρει η ομάδα, που υποστηρίζουν είναι συνυπεύθυνοι και οι γονείς».
Όσον αφορά στη δίκη στο Εφετείο τόνισε: «Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της. Σίγουρα οι δικηγόροι και από τις δύο πλευρές θα πρέπει να βοηθήσουν τη Δικαιοσύνη να βγάλει τη σωστή απόφαση. Ως γονέας, σίγουρα ο κάθε γονέας θα ήθελε την αυστηρότερη ποινή αλλά δεν έχει σημασία τι θέλω εγώ ή η σύζυγός μου αλλά σημασία έχει τι θέλει η κοινωνία, τι θέλει η δικαιοσύνη. Αυτοί είναι οι νόμοι μας και θα πρέπει να υπακούσουμε. Θα πρέπει η ποινή να ξυπνήσει την κοινωνία μας από τον λήθαργο, να τη συνετίσει».
«Είναι στιγμές που είμαστε ζωντανοί νεκροί»
Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του γιού του ο Αριστείδης Καμπανός αναφέρθηκε στο πως βιώνει την απώλεια: «Είναι πολύ δύσκολα αυτά τα σχεδόν τέσσερα χρόνια χωρίς τον Άλκη. Κάθε μέρα επισκέπτομαι το σπιτάκι, έτσι το λέω εγώ, του Άλκη. Είναι σα να μην πέρασε μία μέρα, σα να έχει κολλήσει ο χρόνος εκείνη την ημέρα. Περνάμε δύσκολα, είναι στιγμές, που νιώθω ότι με τη σύζυγό μου είμαστε σα ζωντανοί νεκροί, ένα κομμάτι του εαυτού μας πέθανε μαζί με τον Άλκη.
Ήταν ήρεμη δύναμη. Συνήθως ο πατέρας συνετίζει το παιδί αλλά ο Άλκης συνέτιζε τον πατέρα. Με βοήθησε και με βοηθάει ο Άλκης. Και το ότι είμαι στην ομάδα αυτή της Περιφέρειας, οι πιο ευτυχισμένες στιγμές, που περνάω είναι εκεί γιατί έρχομαι σε επαφή και με σχολεία και με σχολές, έρχομαι σε επαφή με τα παιδιά και προσπαθώ να μεταδώσω το καλό μήνυμα του αθλητισμού και να τους δείξω ότι είναι λάθος η οπαδική βία μέσα στο ποδόσφαιρο και πως πρέπει να θεραπευτεί αυτό το κακό απόστημα. Περισσότερο επηρεάζουμε τα παιδιά μας με το παράδειγμα, που τους δίνουμε εμείς ως γονείς. Εμείς οι μεγαλύτεροι δε δίνουμε το σωστό παράδειγμα, ο φανατισμός οδηγεί σε λάθος διαδρομές για τα παιδιά μας. Πρέπει, λοιπόν, εκτός από τα λόγια, να το δείχνουμε και στις πράξεις».
Ερωτηθείς τέλος για το τι θα άλλαζε αν γυρνούσε τον χρόνο, αναφέρθηκε στη δολοφονία του Τόσκο Μποζατσίσκι: «Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι αυτό το φαινόμενο θα έφτανε μέχρι την πόρτα του σπιτιού μου. Πολλά θα μπορούσα να αλλάξω. Πρώτα τον ίδιο μου τον εαυτό γιατί για να αλλάξουμε την κοινωνία, πρώτα πρέπει να αλλάξουμε τον εαυτό μας».
