Αθανασία Μωραΐτου: Παίζοντας ποδόσφαιρο στις νότες μιας φλογέρας

Ακολουθώντας τη στρογγυλή θεά, βρήκε τις δικές της νότες και δημιούργησε μια ιδιαίτερη μελωδία. Η φλογέρα έγινε μια μπάλα που την ταξίδεψε σε έναν κόσμο γεμάτο γκολ, πάσες και σουτ. Είναι ανοιχτή σαν άνθρωπος, της αρέσει να μοιράζεται τις εμπειρίες της και δεν είναι αρνητική στις νέες προκλήσεις. Μπορεί στον ελεύθερο της χρόνο να προτιμά την ηρεμία της, ένα τσάι και λίγη ηλιοθεραπεία αλλά μπαίνοντας στο χορτάρι μετατρέπεται σε «κλειδί» για τον εκάστοτε προπονητή. 

Η Αθανασία Μωραϊτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία. Λάτρεψε το ποδόσφαιρο από μικρή, επέλεξε να κάνει τα πρώτα της βήματα σε μια ανδρική ομάδα, έχει αγωνισθεί και στις τρεις κατηγορίες του πρωταθλήματος της χώρας ενώ άνοιξε και την πόρτα της Εθνικής Ελλάδος. Η έμπειρη μέσος μίλησε στο Metrosport.gr για τον υποβιβασμό της Μέπεν, τη νέα σελίδα της καριέρας της και τους στόχους της για την προσεχή αγωνιστική περίοδο. 

Η 26χρονη ποδοσφαιρίστρια διηγήθηκε το ταξίδι της στο χώρο του ποδοσφαίρου, τις πιο δυνατές της στιγμές, τους ανθρώπους που τη βοήθησαν και τις διάφορες θέσεις που έχει αγωνισθεί. Επιπλέον, αναφέρθηκε στα οφέλη του ταξιδιού της στις ΗΠΑ, στις προπονήσεις που έκανε με τον ΠΑΟΚ ενώ σχολίασε την υπόθεση της Πόπης Κωνσταντοπούλου και τα οφέλη του γερμανικού πρωταθλήματος. Τέλος, αναφέρθηκε στην πορεία της με το εθνόσημο στο στήθος, την επιλογή της Εθνικής Ελλάδος, την αντίδραση στην πρώτη κλήση και το όνειρο της πρόκρισης που το περιμένει πως και πως. 

«Ήθελα μια αλλαγή και η Ουνιόν μου έδωσε το κατάλληλο κίνητρο»

Πώς εξελίχθηκες η φετινή σεζόν; Τι κρατάς από αυτή;

«Η χρονιά δεν ήταν τόσο καλή για την ομάδα μου, τη Μέπεν, καθώς κατεβήκαμε στη Β’ κατηγορία. Αρχίσαμε πολύ καλά αλλά μετά τον Φεβρουάριο τα πράγματα έγιναν δύσκολα. Δεν καταφέραμε τον στόχο μας αλλά κερδίσαμε εμπειρίες. Μάλιστα, μπορώ να πω ότι το πρωτάθλημα στην Α΄κατηγορία έχει αναβαθμιστεί πολύ. Τα μπάτζετ των ομάδων είναι αρκετά υψηλά και έχουν έρθει παίκτριες από Αγγλία, Ολλανδία και άλλες χώρες».

Συμφώνησες με την Ουνιόν Βερολίνου που αγωνίζεται στη Γ’ κατηγορία. Τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

«Ήθελα να κάνω μια αλλαγή και να ζήσω νέες εμπειρίες. Ήρθε η πρόταση, το συζήτησα με το μάνατζερ μου, επισκέφθηκα τον σύλλογο και μου άρεσε πολύ. Συνάντησα ανθρώπους ιδιαίτερα φιλικούς, που με δέχθηκαν με όμορφο τρόπο και με ξενάγησαν παντού. Είναι οργανωμένοι, έχουν εξαιρετικές εγκαταστάσεις και σου προσφέρουν ό,τι και οι ομάδες της Α’ κατηγορίας. Ο στόχος τους είναι η άνοδος και για μένα αυτό αποτέλεσε ένα επιπλέον κίνητρο για να επιλέξω τον σύλλογο».

Ποιοι είναι οι στόχοι σου;

«Θα ήθελα να ανέβουμε στη Β’ κατηγορία, να βελτιωθώ ακόμη περισσότερο αγωνιστικά, να σκοράρω και να μην έχω τραυματισμούς».

«Δεν θεωρούσαν δίκαιο το αγόρι τους να κάθεται στον πάγκο και τη θέση του στο γήπεδο έχει πάρει ένα κορίτσι»

Πώς άρχισε το ποδοσφαιρικό σου ταξίδι;

«Από μικρή μου άρεσε να βλέπω και θυμάμαι είχα ζητήσει παπούτσια και μια φανέλα από τη γιαγιά μου. Ήταν δύσκολο να δεχθείς ότι ένα κορίτσι, θα παίξει ποδόσφαιρο αλλά για αγόρι με προόριζαν (γέλια). Ο γιατρός δυσκολευόταν να δει το φύλο και από κάποιες κινήσεις μου, έλεγε ότι ήμουν αγόρι. Στο τέλος τον διέψευσα (γέλια). Άρχισα να παίζω μετά από μια συμφωνία με τη μαμά και όσο περνούσε ο καιρός μου άρεσε περισσότερο και κατάλαβα ότι αυτό ήταν για μένα».

Υπήρχαν δεύτερες σκέψεις από την οικογένεια λόγω της ανδρικής φύσης του αθλήματος;

«Η μαμά μου ήταν αρνητική στην αρχή. Έκανε μια συμφωνία μαζί της και παράλληλα με το ποδόσφαιρο, είχα αρχίσει να κάνω μαθήματα φλογέρας. Δεν πήγε πολύ καλά αυτό (γέλια). Πήγα δυο εβδομάδες και θυμάμαι έκανα μπαλάκια τα χαρτιά που μας έδιναν. Η καθηγήτρια μετά μας είπε ότι δεν έκανα (γέλια). Ο μπαμπάς μου ήταν διστακτικός στην αρχή αλλά βλέποντας την εξέλιξη μου, δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του».

Επέλεξες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα σε μια ανδρική ομάδα ενώ υπήρχε και γυναικεία. Ποιος ο λόγος;

«Ο ρυθμός και η ταχύτητα είναι πιο έντονη και πιο υψηλή στα ανδρικά τμήματα. Έπαιξα μέχρι τα 14 σε ομάδα αγοριών και μετά πήγα σε εκείνη των γυναικών».

Τι κέρδισες;

«Η παρουσία μου σε μια ανδρική ομάδα με βοήθησε να έχω μια πιο γρήγορη σκέψη, να δουλέψω περισσότερο σε τακτικό και τεχνικό κομμάτι και τη δύναμη μου».

Υπήρχε ανταγωνισμός με τα αγόρια; Άκουγες αρνητικά σχόλια;

«Υπήρχε έντονος ανταγωνισμός και στα αγόρια και στα κορίτσια. Είναι φυσιολογικό αυτό και σε βοηθά να βελτιωθείς σαν παίκτρια και να δυναμώσεις σαν χαρακτήρας. Ακόμη και κάποιοι γονείς ήταν αρνητικοί απέναντι μου. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι το αγόρι τους κάθεται στον πάγκο και τη θέση του στο γήπεδο έχει πάρει ένα κορίτσι. Δεν το θεωρούσαν δίκαιο».

«Με βοήθησαν Ουζούν και Δεδές – Μοναδικό το συναίσθημα στην άνοδο της Μέπεν»

Παίζεις σε διάφορες θέσεις στη μεσαία γραμμή. Τι έχεις κερδίσει από τις δοκιμές αυτές; Ποια είναι η αγαπημένη σου;

«Αγωνίζομαι στις θέσεις 6,8 και 10. Πέρυσι είχα αγωνισθεί στη θέση του αριστερού μπακ ενώ κατά καιρούς με έχουν δοκιμάσει και ως αριστερό χαφ αλλά και ως στόπερ. Η εναλλαγή θέσεων με βοήθησε να ξέρω τι χρειάζεται η καθεμία και τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω τον αντίπαλο. Καταλαβαίνεις πιο πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο όταν έχεις περάσει από πολλές θέσεις. Βέβαια, μπορώ να πω ότι μου αρέσει να παίζω ως δεκάρι γιατί είμαι πιο ελεύθερη και μπορώ να βγάζω κάθετες πάσες. Δεν θα μπορούσα να είμαι τερματοφύλακας. Αν με έβαζαν στο τέρμα, μόνο γκολ θα δεχόμασταν (γέλια)».

Ξεχωρίζεις κάποιον από τους προπονητές σου;

«Ήμουν τυχερή γιατί είχα πολύ καλούς προπονητές. Με βοήθησε πάρα πολύ ο Σαμπάν Ουζούν τόσο αγωνιστικά όσο και στη βελτίωση της αυτοπεποίθησης μου. Ένας άλλος προπονητής ήταν ο Θοδωρής Δεδές που ήταν στη Μέπεν.

Ποια ήταν η πιο δυνατή σου εμπειρία; Υπάρχει κάποιος αγώνας που σου έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη;

«Θα ξεχώριζα το ισόπαλο παιχνίδι της Εθνικής με την Ιρλανδία και τους αγώνες στη Γαλλία, όπου τα γήπεδα ήταν γεμάτα και το κλίμα φανταστικό. Επίσης, απόλαυσα την άνοδο στην Α΄κατηγορία με τη Μέπεν, το συναίσθημα ήταν μοναδικό. Καταφέραμε να κάνουμε ένα όνειρο πραγματικότητα».

Πώς πήρες την απόφαση να πας στις ΗΠΑ;

«Ήθελα από τα 17 να πάω στις ΗΠΑ αλλά οι γονείς μου φοβόντουσαν να με αφήσουν να πάω τόσο μακριά μόνη μου. Έκανα το πρώτο μου πτυχίο πάνω στο Sport Management στη Γερμανία και μετά συζητούσα με ένα φίλο μου, που είναι στην Αμερική, και μου έβαλε την ιδέα. Ρώτησα και μέσα σε δύο εβδομάδες τα είχα κλείσει όλα».

Αντιμετώπισες κάποιες δυσκολίες στην προσαρμογή;

«Κάθε αρχή είναι δύσκολη. Το κλίμα ήταν πολύ καλό, υπήρχαν και άλλες κοπέλες από το εξωτερικό και ήταν πιο εύκολο. Φυσικά, χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστείς αλλά έμενα ήδη μόνη μου στη Γερμανία και η μετάβαση ήταν σχετικά εύκολη».

Τι κρατάς από αυτή την εμπειρία;

«Έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στη διοίκηση επιχειρήσεων, γνώρισα μια νέα κουλτούρα και βελτίωσα σε μεγάλο βαθμό τα αγγλικά μου».

«Ποιος ο λόγος να μην προσέξεις τους παίκτες/ τις παίκτριες σου; Στη Γερμανία υπάρχει πρόβλεψη για τραυματισμούς στα συμβόλαια»

Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις τρεις κατηγορίες της Γερμανίας που έχει αγωνισθεί;

«Ναι, εννοείται. Η πρώτη και η δεύτερη είναι καλές. Η Γ’ κατηγορία είναι συγκριτικά πιο κάτω αλλά έχει εξίσου υψηλό ρυθμό».

Ποιες οι διαφορές ανάμεσα στη γερμανική λίγκα και στις ΗΠΑ;

«Το μόνο που θα μπορούσα να σκεφτώ είναι ότι υπήρχε διαφορά στη δύναμη του πρωταθλήματος αλλά έπαιζα στο κολεγιακό»

Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στην ανδρική και τη γυναικεία Bundesliga;

«Εννοείται. Υπάρχει διαφορά στα γήπεδα, δεν έχουμε το ίδιο μπάτζετ και τις ανάλογες πληρωμές. Φέτος, κάποιες ομάδες έπαιξαν σε γήπεδα των ανδρών, υπήρχε κόσμος στις κερκίδες και η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετική. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή αυτό θα γίνεται περισσότερες φορές και θα ανέβει το επίπεδο και στις γυναίκες».

Η Ελλάδα πιστεύεις ότι αγαπά το γυναικείο ποδόσφαιρο; Το θεωρεί σημαντικό;

«Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν το γυναικείο ποδόσφαιρο και το προωθούν αλλά και πολλοί που δεν το αγαπούν».

Θα είσαι ενήμερη για την υπόθεση της Κωνσταντοπούλου…

«Είναι στενάχωρο αυτό που έγινε. Είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα, ο σύλλογος πρέπει να σε βοηθά. Χωρίς τον κάθε ποδοσφαιριστή ή ποδοσφαιρίστρια, η ομάδα δεν θα υπήρχε. Ποιος είναι ο λόγος να μην τους προσέχεις; Δίνουμε την ψυχή μας για κάθε ομάδα και είναι αυτονόητο ότι ο σύλλογος πρέπει να σε στηρίζει».

Στη Γερμανία είναι επαρκείς οι παροχές; Έχεις βρεθεί σε ανάλογη θέση;

«Ευτυχώς όχι! Εδώ στη Γερμανία, υπάρχει πρόβλεψη για τραυματισμούς στα συμβόλαια. Ξέρεις ότι αν πάθεις κάτι, θα προχωρήσεις όλες τις απαραίτητες διαδικασίες και θα πληρώσει η ασφάλεια τα έξοδα. Οι αθλήτριες έχουν ασφάλεια και αυτό είναι σημαντικό. Οι τραυματισμοί είναι εύκολο να γίνουν και είναι καλό να ξέρει η παίκτρια ότι είναι σε σίγουρα χέρια, θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της και θα μπορέσει να ξαναπαίξει. Σε εμάς στην Α’ κατηγορία οι παίκτριες είναι όλες ασφαλισμένες, ισχύει το ίδιο πλην κάποιων εξαιρέσεων και για τη Β΄ ενώ στη Γ’ τα δεδομένα αλλάζουν. Ευτυχώς, στο σύλλογο που είμαι, είμαστε όλοι ασφαλισμένες».

Οι απολαβές είναι επαρκείς; Αναγκάζεστε να δουλέψετε;

«Σίγουρα η διαφορά με τους άνδρες είναι μεγάλη. Δεν περιμένω να βγάλω εκατομμύρια. Δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Απλά θα ήθελα οι απολαβές να είναι αρκετές ώστε να μπορείς να βγάζεις χωρίς πρόβλημα το μήνα σου. Πολλές κοπέλες δουλεύουν. Και εγώ δουλεύω αλλά το κάνω από επιλογή. Με βοηθάει για να ξεφεύγει το μυαλό μου».

«Σαν την Ελλάδα δεν έχει – Ανατρίχιασα στο πρώτο μου παιχνίδι – Όνειρο η πρόκριση με την Εθνική»

Άρχισες να παίζεις με τις γερμανικές εθνικές. Τι σε οδήγησε να επιλέξεις την Εθνική Ελλάδος;

«Σαν την Ελλάδα δεν έχει. Η καρδιά μου χτυπά για την Ελλάδα. Απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη ότι ήρθε η πρώτη μου κλήση. Το συναίσθημα είναι διαφορετικό. Είναι μεγάλη η διαφορά να ακούς τον ύμνο της Ελλάδας και τον αντίστοιχο της Γερμανίας».

Ποια τα συναισθήματα σου στον πρώτο αγώνα με το εθνόσημο;

«Το πρώτο μου παιχνίδι ήταν στη Χαλκίδα σε ένα τουρνουά Κ17. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Είχα ανατριχιάσει και είχα δακρύσει. Είχαν έρθει οι γονείς μου στο γήπεδο χωρίς να το ξέρω. Μου έκαναν έκπληξη. Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες και το συναίσθημα ήταν τόσο δυνατό που είναι αδύνατον να το περιγράψω».

Ποια είναι η πιο δυνατή σου στιγμή με τα «γαλανόλευκα»;

«Το ισόπαλο αποτέλεσμα με την Ιρλανδία».

Τι θα ήθελες να πετύχεις με την Εθνική;

«Την πρόκριση. Θα ήθελα να πάρουμε την πρόκριση σε μια μεγάλη διοργάνωση».

Ποια η γνώμη σου για τον όμιλο; Ποιος ο στόχος σας;

«Ο όμιλος μας είναι δυνατός. Θα κοιτάξουμε κάθε αντίπαλο στα μάτια ανεξάρτητα από το μέγεθος του. Το κλίμα είναι καλό και αν δώσουν την ψυχή μας θα καταφέρουμε πολλά. Θα πετύχουμε πολλά που κανένας δεν θα περιμένει».

«Αγαπώ τον ΠΑΟΚ – Είναι καλό να κλείσεις την καριέρα σου στην αγαπημένη σου ομάδα»

Έχεις κάνει προπονήσεις και με τον ΠΑΟΚ. Πώς έγινε αυτή η επιλογή;

«Ήταν τυχαίο. Γνώρισα αρκετές κοπέλες που έπαιζαν στον ΠΑΟΚ μέσω της Εθνικής και μου πρότειναν να κάνω προπονήσεις μαζί τους. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό και η αλήθεια είναι ότι αγαπώ και τον ΠΑΟΚ και το δοκίμασα».

Θα ήθελες να ντυθείς στα «ασπρόμαυρα»; Το σκέφτεσαι;

«Γιατί όχι; Ποτέ δεν ξέρεις. Θα ήταν καλό να κλείσεις την καριέρα σου στην αγαπημένη σου ομάδα».

«Μάθημα ζωής το ποδόσφαιρο – Θέλω να βελτιώσω την ταχύτητα μου»

Τι θα ήθελες να βελτιώσεις σε εσένα;

«Την ταχύτητα, την κεφαλιά και να μη διστάζω να κάνω σουτ με το δεξί».

Τι έχεις κερδίσει από το ποδόσφαιρο;

«Είναι μάθημα ζωής. Είναι η αντανάκλαση της ζωής. Βοηθά στο να δεις ποιοι είναι οι πραγματικοί σου φίλοι, ποιοι σε στηρίζουν στα δύσκολα και ποιοι είναι εκεί μόνο στα καλά».

Πώς αντιμετωπίζεις τις ημέρες της έμμηνου ρύσεως ; Είναι πρόβλημα για εσένα;

«Προσωπικά νιώθω κάποιες φορές πιο αδύναμη αλλά το έχω συνηθίσει. Ξέρω πως να προετοιμαστώ».

Ποια η στάση της οικογένειας σου;

«Οι γονείς μου είχαν αντιρρήσεις στην αρχή αλλά όταν κατάλαβαν πόσο το απολαμβάνω να κλωτσάω τη μπάλα, με στήριξαν και με στηρίζουν. Είναι δίπλα μου κάθε λεπτό και είναι περήφανοι για μένα».

Εκτός ποδοσφαίρου, με τι ασχολείσαι;

«Δουλεύω σε μια εταιρεία που διοργανώνει διάφορα αθλητικά καμπ. Έχω αναλάβει την επικοινωνία και την οργάνωση. Μου αρέσει πολύ γιατί είναι ένας τρόπος να βοηθήσεις τα παιδιά να αφήσουν τα κινητά τους και να ζήσουν».

Γνωρίζοντας καλύτερα την Αθανασία

Παρατσούκλι: «Νάσι»

Πρότυπο: «Ο Μέσι. Μου αρέσει η ταχύτητα και η ντρίμπλα του»

Αγαπημένο φαγητό: «Μουσακάς και θαλασσινά»

Αγαπημένη σειρά/ταινία: «To You»

Αγαπημένο χρώμα: «Βaby blue και το λαδί»

Αγαπημένο βιβλίο: «To think like a mong (σκέψου σα μοναχός)»

Κατοικίδιο: «Είχα ένα σκυλάκι»

Γούρι: «Μπαίνω στο γήπεδο πάντα με το δεξί και κάνοντας το σταυρό μου»

Ελεύθερος χρόνος: «Να διαβάζω βιβλία, να συζητάω με τους ανθρώπους μου, να πίνω το τσάι και το καλοκαίρι να κάνω ηλιοθεραπεία (γέλια)»

Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη/φράση: «Φιλότιμη και υπομονετική».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook