Γιάννης Χλωρός: Combo ζωή με μπάλα και κατς

Ο Γιάννης Χλωρός έχει πλούσια θητεία σε ιστορικές ομάδες της Ελλάδας, καθώς αγωνίστηκε σε συλλόγους όπως, Αιγάλεω, ΑΕΛ, Ηρακλή, Παναχαϊκή, Δόξα Δράμας, μετρώντας πάνω από 200 συμμετοχές στην Super League. 

Πλέον, παραμένει και εργάζεται στον χώρο του ποδοσφαίρου από το πόστο του προπονητή, καθώς όπως αναφέρει ο ίδιος, το ποδόσφαιρο είναι ιδιαίτερα «εθιστικό» για όσους το ζουν από μέσα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 

ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Πέραν όμως της αγάπης του για το ποδόσφαιρο, το κατς αποτελεί το αγαπημένο του άθλημα πάλης, το οποίο και παρακολουθούσε από πολύ μικρός. Η γνωριμία του με τον Πέτρο Πολυχρονίδη, ήτανε η αρχή της δημιουργίας του ΖΜΑΚ (pro-wrestling) και της αναβίωσης του Κατς στην Ελλάδα.

Η ελληνική έκδοση του WWE, είναι εδώ και 12 χρόνια στη χώρα μας, με τους φίλους του αθλήματος να έχουν πλέον την δυνατότητα να το παρακολουθούν ζωντανά.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Metrosport.gr, ο Γιάννης Χλωρός μιλά για τη συμμετοχή του, αλλά και το πως προέκυψε το ΖΜΑΚ, για τα χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας και τη σημερινή εθνική Ελλάδας, που όπως αναφέρει ο ίδιος, χαίρεται ιδιαίτερα να την παρακολουθεί.

Η δημιουργία του ΖΜΑΚ, η εξέλιξή του και η στήριξη από το ελληνικό κοινό

• Γιάννη, ποιος είναι ο ρόλος σου σε αυτό το project;

«Δεν μπήκα πρώτη φορά τώρα, κατά το παρελθόν έχω πάει άλλες τρεις φορές και έχω παλέψει κιόλας. Τώρα έχω καιρό να εμφανιστώ, περίπου 6-7 χρόνια. Ο τωρινός πρωταθλητής του ΖΜΑΚ, που είναι 500 μέρες πρωταθλητής, το concept είναι ότι ήταν ποδοσφαιριστής μου στο τοπικό πρωτάθλημα και κατέληξε να βρεθούμε στο ΖΜΑΚ.»

• Η ενασχόλησή σου με το Κατς πως προέκυψε;

«Παρακολουθώ Κατς από πολύ μικρός είτε από την τηλεόραση, είτε δια ζώσης. Έχω πάει και στην Γερμανία για να παρακολουθήσω από κοντά τα show, πριν πάρα πολλά χρόνια βέβαια. Όταν ήμουν ποδοσφαιριστής, ο Πέτρος Πολυχρονίδης (Ιδιοκτήτης του ΖΜΑΚ) τότε ήταν δημοσιογράφος, έκανε εκπομπή στο ράδιο και ρεπορτάζ Β΄ εθνική και έτσι γνωριστήκαμε. Κάναμε παρέα από τότε και έτσι κόλλησε και σε αυτόν το «μικρόβιο» του Κατς. Αρχικά ασχολήθηκε με το περιοδικό του WWE, που κυκλοφορούσε και στην Ελλάδα, πήγαινε στην Αμερική έκανε αναμεταδόσεις και στην πορεία, πριν 12 χρόνια περίπου δημιούργησε το ΖΜΑΚ στην χώρα μας.»

• Το ελληνικό ΖΜΑΚ είναι όπως το αμερικάνικο wrestling (WWE);

«Το ΖΜΑΚ είναι ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο με το WWE, είναι η Ελληνική του έκδοση με απλά λόγια.»

• Πρόκειται περισσότερο για ένα show ή μιλάμε για ένα κανονικό άθλημα;

«Είναι show κανονικό, αλλά όμως είναι αληθινό. Όταν πέφτεις από τα δύο μέτρα πάνω στον άλλον, δεν μπορείς να υπολογίσεις να το κάνεις ψεύτικο, μερικές κλοτσιές που παίρνεις φόρα και ρίχνεις τις πετυχαίνεις κανονικά και για να το καταλάβει ο κόσμος θα πρέπει να δει την σειρά που βγήκε για τον Βινς Μακμάν, που είναι ο πρόεδρος του WWE, που κάποια στιγμή o Hulk Hogan λέει πως… ναι είναι show αλλά εγώ στα 30 χρόνια που παλεύω έχω κάνει 20 σοβαρές εγχειρίσεις… Οπότε όποιος λέει ότι είναι ψεύτικο ας πάει να κάνει 20 σοβαρές εγχειρίσεις. Είναι ναι μεν σκηνοθετημένο, αλλά σε πολύ αληθινή μορφή.»

• Συμμετέχουν και γυναίκες στην πάλη;

«Ναι συμμετέχουν κανονικά. Όποιος παρακολουθεί το WWE ή κάποια άλλη κατηγορία του Κατς, είναι το ίδιο και εδώ. Μπορεί να υπάρχουν γυναίκες σαν μάνατζερ και υπάρχει κατηγορία γυναικών με τίτλο, που παλεύουν μόνο γυναίκες μεταξύ τους.»

• Από την στιγμή που το wrestling έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα, έχει υπάρξει πρόοδος;

«Έχει γίνει τεράστια πρόοδος. Εγώ το παρακολουθούσα από την αρχή γιατί συμμετείχα, δεν έχει καμία σχέση… Όποιος πάει τώρα και δει ένα show, το οποίο παίρνει μέρος σε έναν καταπληκτικό χώρο, νομίζω θα ενθουσιαστεί και θα κολλήσει. Οι παλαιστές είναι πιο επαγγελματίες σε σχέση με την αρχή, αν και το Κατς στην Ελλάδα δεν είναι ακόμα επαγγελματικό. Είναι εντελώς διαφορετικά, δεν έχει καμία σχέση το ΖΜΑΚ του τότε με το τώρα.»

• Υπάρχει στην Ελληνική κοινότητα το ανάλογο κοινό για τέτοια event;
• «Κοίτα, τα νούμερα στην Αμερική είναι τεράστια και δεν συγκρίνονται με εδώ, ωστόσο βάση και τον αριθμό των τηλεοπτικών μεταδόσεων και το γήπεδο το οποίο είναι γεμάτο σε κάθε event, που γίνεται μια φορά τον μήνα, ναι το κοινό υπάρχει. Δεν είναι ένα άθλημα το οποίο είναι διαδεδομένο και πάρα πολύ στην Ελλάδα, αλλά εδώ στην Αθήνα που γίνονται και τα event, το γνωρίζουν αρκετοί.»

• Υπάρχει η δυνατότητα σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το wrestling;

«Υπάρχουν τα τρέιλερ που βγαίνουν στην τηλεόραση, αλλά και όποιος πάει από κοντά, υπάρχει τηλέφωνο επικοινωνίας που μπορείς να πάρεις και να περάσεις δοκιμαστικά και να δεις αν μπορείς και θέλεις να ασχοληθείς, γιατί δεν είναι και κάτι εύκολο. Θέλει πολλές ώρες την ημέρα προπόνηση, γιατί είναι ειδικές κινήσεις που πρέπει να κάνεις και μπορείς να τραυματιστείς πάρα πολύ εύκολα. 

Επίσης, θα πρέπει να έχει και κάτι ιδιαίτερο για να επιλεχθεί από τον Πέτρο και το τιμ, δεν είναι ότι όποιος θέλει απλά πάει και γίνεται παλαιστής εκεί. Υπάρχει ήδη ένα ρόστερ αρκετά μεγάλο κοντά στα 40-50 άτομα, οπότε θα πρέπει να έχεις κάτι ιδιαίτερο για να μπορείς να μπεις.

Επιπλέον έχουν γίνει συνεργασίες με το εξωτερικό και έρχονται παλαιστές από Κύπρο, Βέλγιο, Ολλανδία, όπως επίσης και πολλοί Έλληνες αθλητές έχουν πάει στο εξωτερικό και έχουν παλέψει.»

Η πορεία του στο ποδόσφαιρο, η προπονητική και η σημερινή Εθνική Ελλάδας

• Που εργάζεσαι αυτή την στιγμή ως προπονητής και ποιες είναι οι προσδοκίες σου;

«Είμαι προπονητής στον Ήφαιστο Περιστερίου, από τον Φεβρουάριο του 24 και πιο πριν ήμουν βοηθός προπονητή στο Αιγάλεω στη Super League 2. Έχω πάρει το UEFA A δίπλωμα προπονητικής και στην πορεία θέλω να πάρω και το UEFA PRO. Επίσης μέχρι το καλοκαίρι του 23 ήμουν προπονητής στο Χαϊδάρι, με το οποίο πανηγυρίσαμε την άνοδο στην Γ’ εθνική.»

• Από το ποδόσφαιρο τι είναι αυτό που κρατάς, αυτό που σου έμεινε περισσότερο;

«Ήμουνα 20 χρόνια ποδοσφαιριστής, οι σχέσεις που έχω κάνει μέσα από το ποδόσφαιρο αυτά τα χρόνια έχουνε μείνει. Οι φιλίες, τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις όλων αυτών των ετών έχουν μείνει έντονα πάρα πολύ. Είμαι ευγνώμων που κατάφερα να κάνω αυτό το επάγγελμα, που για τους περισσότερους είναι χόμπι.»

• Από όλους του προπονητές που συνεργάστηκες, από ποιον πήρες περισσότερα στο κομμάτι της προπονητικής;

«Ήμουν πάντα ένας ποδοσφαιριστής που έπαιρνα από παντού. Σίγουρα, ο καθένας είχε τα δικά του, αν πω κάποιον σίγουρα θα αδικήσω κάποιον άλλον. Ο πρώτος βέβαια που μας έμαθε τακτική ήταν ο Χατζάρας με τη ζώνη άμυνας. Από κει και πέρα όλοι, οι προπονητές είχαν τα δικά τους, τα οποία έπαιρνα και κάτι από τον καθένα».

• Η πιο ανεξίτηλη στιγμή σου ως ποδοσφαιριστής ποια είναι;

«Είναι πολλά, ειδικά κάποια γκολ που μπήκαν σε μία ξεχωριστή στιγμή της ζωής μου, όπως είχα στη γέννηση του πρώτου μου γιου, όπου παίζαμε στον Ιωνικό με το Αιγάλεω, είχαμε έρθει 1-1 και είχα σκοράρει. Είναι διάφορα και πάρα πολλά τα έντονα συναισθήματα, αλλά όχι μόνο τα θετικά, είναι και τα αρνητικά. Για αυτό είναι και πολύ εθιστικό το ποδόσφαιρο για όσους παίζουν, γιατί είναι ένα άθλημα, όπου τα συναισθήματα είναι έντονα, αλλά και πάρα πολλά».

• Με ποια από τις ομάδες, στις οποίες αγωνίστηκες είσαι δεμένος περισσότερο;

«Ήμουν έξι χρόνια γεμάτα στο Αιγάλεω, εκεί όπου πανηγυρίσαμε την άνοδο από την Β’ στην Α’ και φτάσαμε να παίζουμε στους ομίλους του κυπέλου UEFA… Ήταν πολλά τα χρόνια. Σε κάθε ομάδα όμως που έχω πάει αγαπήθηκα από το κοινό και από κάθε ομάδα που έχω περάσει, έχω πολλά να θυμάμαι».

• Πως έζησες τα ευρωπαϊκά ματς με το Αιγάλεω;

«Στην περίοδο εκείνη που βρεθήκαμε στο Κύπελλο UEFA, εμάς μας ενδιέφεραν περισσότερο τα ματς του πρωταθλήματος. Στα ματς της Ευρώπης δεν παίξαμε ποτέ η βασική ενδεκάδα, πάντα είχαμε 3-4 αλλαγές, αλλά εγώ ήμουν από τους τυχερούς, γιατί ήμουν βασικός και στα ευρωπαϊκά ματς. Είναι άλλη αίσθηση να παίζεις ευρωπαϊκό ματς εναντίον του Φαν Ντε Σαρ ή άλλων μεγάλων ποδοσφαιριστών… Άλλη αίσθηση εντελώς.»

• Από το πέρασμά σου στον Ηρακλή, τι θυμάσαι;

«Στον Ηρακλή ήταν δύο έντονα χρόνια, την πρώτη χρονιά παλέψαμε για τη σωτηρία, όπου τα καταφέραμε στις τελευταίες αγωνιστικές. Τη δεύτερη χρονιά ήταν με τον Γιοβάνοβιτς προπονητή, κάναμε σαφώς καλύτερη σεζόν, αλλά δυστυχώς εγώ είχα τραυματιστεί και είχα μείνει αρκετό καιρό έξω, προς το τέλος της χρονιάς. Οπότε το συναίσθημα στο τέλος ήταν αρνητικό, εξαιτίας του τραυματισμού μου και αυτός ήταν και ο λόγος που είχα φύγει από τον Ηρακλή».

• Η γνώμη σου για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς;

«Ο Γιοβάνοβιτς είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και πάρα πολύ δουλευταράς από τότε. Ασχολούταν πάρα πολύ με το ποδόσφαιρο, είχε ένα άγχος για τη δουλειά του, φαινόταν αυτό, αλλά το δούλεψε, το ξεπέρασε και έκανε τεράστια πρόοδο στη συνέχεια, από την Κύπρο και τώρα στην Ελλάδα. Χαίρομαι πάρα πολύ για τον «Γιόβα», γιατί όπως είπα, είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος».

Αν παρακολουθείς την Εθνική ομάδα και ποιόν παίκτη ξεχωρίζεις περισσότερο;

«Πιστεύω δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή Έλληνας που να μην είναι ευτυχισμένος με αυτή την Εθνική ομάδα και που να μην περιμένει πως και πως, να έρθει το επόμενο παιχνίδι για να θαυμάσει αυτά τα παιδιά.

Πλέον, έχουμε γίνει πρωταγωνιστές, από εκεί που για αρκετά χρόνια απλά συμμετείχαμε. Τώρα, πλέον η εθνική παίζει μπάλα, πιέζει ψηλά, απολαμβάνεις αυτό το ποδόσφαιρο, δεν είμαστε παθητικοί, με σκοπό να πάμε να «κλέψουμε» ένα παιχνίδι. Η νοοτροπία αυτή έχει αλλάξει και το νεαρό της ηλικίας αυτών των ποδοσφαιριστών δείχνει ότι θα έχουμε τα επόμενα χρόνια μεγάλες επιτυχίες.

Αυτή την στιγμή εντάξει τι να πούμε… Ο Καρέτσας με το καλημέρα έγινε το σημείο αναφοράς και πιστεύω ότι θα γίνει μεγάλος σταρ και ένας από τους λίγους Έλληνες που θα παίξει σε πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, με αυτά που βλέπουμε τώρα αυτή την στιγμή.»

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Μπείτε στην παρέα μας στο instagram

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube

Βρείτε μας και στο spotify