Είναι
πολλά εκείνα που μπορεί κανείς να
αναφέρει για τον σύλλογο ΠΑΟΚ με αφορμή
τα γενέθλιά του. «Περηφάνια, Αντίσταση,
Όνειρο, Κατάκτηση» λέει το διαχρονικό,
αλλά
και
πιο
γνωστό «μότο» αυτών των ημερών, βγαλμένο
από τα αρχικά του ονόματός του, και
ισχύουν όλα. Και ακόμη περισσότερα.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα βγαλμένα
από την ιστορία του συλλόγου που μπορούν
να μιλήσουν για την «μοναδικότητά» του.
Το
δέσιμο των οπαδών του με τον ΠΑΟΚ είναι
κάτι ξεχωριστό και δεν πρωτοτυπούμε
αναφέροντάς το.
Ωστόσο,
υπάρχει ένα στοιχείο που-κατά την δική
μου ταπεινή άποψη-είναι ίσως εκείνο που
περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τον
διαφοροποιεί σε σχέση με την πλειοψηφία
των ελληνικών συλλόγων και τον κατατάσσει
στην κατηγορία των μεγάλων:
ψάχνει συνεχώς την εξέλιξη προς τα πάνω,
στόχος είναι η κορυφή, ο πρωταθλητισμός,
η κατάκτηση τροπαίων. Μπορεί για πολλά
χρόνια να ίσχυε το «δεν γίναμε ΠΑΟΚ από
τους τίτλους του», αλλά αυτό δεν σημαίνει
ότι αυτός ο κόσμος που διαρκώς αυξανόταν
δεν έβλεπε την προοπτική που υπήρχε.
Αντιλαμβανόταν ότι από αυτή την ομάδα
έλειπαν μόνο τα χρήματα, η ισχυρή
οικονομική βάση για να ανταγωνιστεί
σταθερά τους τρεις μεγάλους της Αθήνας
και αυτό που πραγματικά τον εξίταρε
ήταν ότι ακόμη και χωρίς αυτό το στοιχείο
κατάφερνε να βάζει δύσκολα στο ποδοσφαιρικό
κέντρο, να δείχνει την δυναμική του,
δημιουργώντας σερί νικών (όπως συνέβαινε
με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα), κατακτώντας
Κύπελλα,
σημειώνοντας
μεγάλα ευρωπαϊκά αποτελέσματα.
Και
φυσικά μην ξεχνάμε και το τμήμα μπάσκετ
που κάλυπτε τα κενά σε τίτλους λόγω της
τρέλας παραγόντων όπως ο Νίκος Βεζυρτζής
και ο Απόστολος Οικονομίδης.
Αυτή
η δυναμική αναδείχθηκε όταν ο Ιβάν
Σαββίδης ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου
και τον ανέβασε επίπεδο. Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε
να είναι σταθερά διεκδικητής του τίτλου,
να τον έχει κατακτήσει δύο φορές και
άλλη μία να του στερείται στα χαρτιά,
έγινε ο κυρίαρχος στον θεσμό του Κυπέλλου,
ενίοτε έκανε και πολύ καλές ευρωπαϊκές
πορείες, δείχνοντας, ωστόσο, αδυναμία
να κάνει το βήμα παραπάνω στο
Champions League,
αυτό που αποτελεί και τον μεγάλο πόθο
του.
Το
σημειώσαμε, όμως: η σχέση του κόσμου του
με τον ΠΑΟΚ είναι δυναμική, ζητά από
αυτόν πάντα να πάει πιο ψηλά. Ο εχθρός
του καλού είναι το καλύτερο. Και πλέον,
υπάρχει και κάτι ακόμη: οι ανταγωνιστές
του οχυρώνονται και αντεπιτίθενται. Ο
Ολυμπιακός ήδη έχει πατήσει γερά,
ξεπερνώντας την απώλεια της κυριαρχίας
του που προκλήθηκε από την συμμαχία
εξυγίανσης ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ
και μετά την κατάκτηση του
Conference League
έχει ισχυροποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό
εντός συνόρων, έχοντας ανακτήσει δυνάμεις
και στα κέντρα αποφάσεων. Παράλληλα,
όπως αναφέρουν οι
πληροφορίες που έρχονται από τον Πειραιά,
ο ιδιοκτήτης του, Βαγγέλης Μαρινάκης
είναι έτοιμος να βάλει μπρος και την
ανακαίνιση με άυξηση χωρητικότητας
κατά περίπου 15.000 θέσεις, του σταδίου
Καραϊσκάκη. Η ΑΕΚ ήδη εδώ και
2,5
χρόνια έχει αποκτήσει νέο γήπεδο και
όσο στραβά κι αν έχει αρχίσει την παρουσία
του ο νέος ιδιοκτήτης της, Μάριος
Ηλιόπουλος, έχει μία σοβαρότατη πηγή
εσόδων για να επανεκκινήσει. Όσο για
τον Παναθηναϊκό, οι εργασίες στον
Βοτανικό ήδη έχουν αρχίσει, προφανώς
αυτός είναι ένας βασικός, ίσως ο
βασικότερος, λόγος για να βάζει πολλά
χρήματα στην ομάδα ο Γιάννης Αλαφούζος,
όσο και ανεπίδεκτος μαθήσεως σε
ποδοσφαιρικά θέματα κι αν είναι. Μπορεί
να μην ξέρει από ποδόσφαιρο, αλλά ως
πετυχημένος επιχειρηματίας μπορεί να
αντιληφθεί πόσο ελκυστικός για επενδυτές
είναι ο συνδυασμός καλή ομάδα και νέο
γήπεδο.
Όλα
τα παραπάνω δεν τα αναφέρω για να πλέξω
το εγκώμιο των αντιπάλων του ΠΑΟΚ,
φυσικά, αλλά για να δείξω τον μονόδρομο
που εκείνος έχει μπροστά του να διαβεί αν θέλει
να συνεχίσει να βρίσκεται σταθερά στην
κορυφή και να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο.
Η χρονιά που διανύει, το εκατοστό έτος
ζωής του, είναι μία χρονιά ορόσημο γιατί
συνδυάζεται με μεγάλες αποφάσεις/κινήσεις
που είναι απαραίτητο να γίνουν. Με
μεγαλύτερη την έναρξη κατασκευής της
Νέας Τούμπας (για να πάρω θέση έστω και
από εδώ στο γκάλοπ που ανεβάσαμε στο
metrosport.gr).
Προφανώς, δεν είμαι εκείνος που μπορεί
να υποδείξει στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ τι
θα κάνει με τα οικονομικά του συλλόγου,
όμως,
είναι σημαντικό για την οικογένεια του
ΠΑΟΚ να βρεθεί ο τρόπος να «ξεκλειδώσει»
το πρότζεκτ του νέου γηπέδου. Ενα νέο
σπίτι είναι αυτό που χρειάζεται ο
σύλλογος για να αναπτυχθεί. Ας μην
γελιόμαστε, η ποδοσφαιρική ομάδα είναι
η ναυαρχίδα και αν αυτή αναπτύσσεται
σωστά (και όλα αρχίζουν από ένα νέο
γήπεδο) αυτό θα
συμπαρασύρει όλα τα τμήματα του συλλόγου,
αφού θα αυξηθούν κατακόρυφα και τα έσοδα
του Ερασιτέχνη. Είμαι, βέβαιος, ότι αυτή
η ανάγκη θα φανεί ακόμη πιο έντονα αν ο
ΠΑΟΚ καταφέρει αρχικά και πλασαριστεί
στην δεύτερη θέση, πάρει το εισιτήριο
για τα προκριματικά του
Champions League
και το καλοκαίρι μπορέσει και φτάσει
μέχρι το league
stage
της διοργάνωσης.
Με
αυτές τις σκέψεις, μπαίνει προσωπικά
για τον γράφοντα η χρονιά που θα κάνει
τον ΠΑΟΚ αιώνιο και θα αναδείξει ακόμη
περισσότερο την δυναμική του.
Και
ίσως τελικά να είναι ένας πολύ καλός
οιωνός για αυτή την σημαδιακή χρονιά,
η κατάκτηση του ευρωτροπαίου από την
ομάδα μπάσκετ. Θα δημιουργήσει μία πολύ
θετική αύρα που μπορεί να βοηθήσει και
σε όλα τα υπόλοιπα.
