του Θάνου Μπούζα
Η επιδίωξη- στόχος του ΠΑΟΚ να κατακτήσει τη δεύτερη θέση, έχει ριζώσει στον ψυχικό ειρμό και στο ασπρόμαυρο γίγνεσθαι του κάθε οπαδού του Δικεφάλου. Οι δυο αγώνες φωτιά που ακολουθούν με Ολυμπιακό και ΑΕΚ χαρακτηρίζονται από εντελώς αντίθετα αγωνιστικά στοιχεία που καταλήγουν όμως στον ίδιο στόχο. Το σύνολο των έξι βαθμών είναι το μέγιστο που δύναται να κατακτήσει η ομάδα όμως όσο κι αν αυτό φαίνεται υπερβολικό, δεν είναι ικανό να οδηγήσει στη δεύτερη θέση αφού και ο Παναθηναϊκός με δυο νίκες θα παραμείνει ένα πόντο πιο πάνω.
Η απλή οπτική γωνία έχει να κάνει με το πως θα παρουσιασθούν οι δύο αντίπαλοι του και αν ο ΠΑΟΚ παραμείνει στο επίπεδο του τελευταίου παιχνιδιού κόντρα στον Παναθηναϊκό. Είναι αλήθεια πως η ευμετάβλητη παρουσία των ΑΕΚ -Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ δε δύναται να προβλεφθεί για τις δυο εναπομείναντες αγωνιστικές. Αυτό που όλοι οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ αναμένουν αγωνιωδώς είναι αν η ομάδα μπορέσει να διατηρήσει την ψυχολογική και αγωνιστική ισχυρή δύναμη που παρουσίασε στο παιχνίδι με τους πρασίνους.
Είναι αλήθεια ότι μετά την ήττα με 3-1 από τον Παναθηναϊκό στο Ολυμπιακό στάδιο, πολλοί από εμάς δημιούργησαν -και όχι άδικα- την εντύπωση ότι ο ΠΑΟΚ δε δύναται να διατηρήσει μέγιστες τις αγωνιστικές του δυνάμεις και να τελειώσει το πρωτάθλημα με την κατάκτηση της δεύτερης ή της τρίτης θέσης. Ωστόσο σ’ εκείνο το χρονικό σημείο της τρομερής απογοήτευσης επήλθε η πιο δυναμική αντίδραση του ΠΑΟΚ για φέτος.
Εξηγούμε παρακάτω το πως «είδαμε» τις 4 αγωνιστικές των Playoffs που καθορίζουν την καλύτερη και τη χειρότερη θέση μετά από τον Ολυμπιακό. Ο ΠΑΟΚ στο παιχνίδι με την ΑΕΚ δεν υπήρχε μέχρι το τέρμα που πέτυχε ο Κωνσταντέλιας. Θα λέγαμε ότι συνέχισε να μην αποδίδει, να μη δημιουργεί και το ματς να μοιάζει παρτιτούρα με αυτό της τρίτης αγωνιστικής που ακολούθησε με τον Παναθηναϊκό. Ο ΠΑΟΚ και οι οπαδοί του βάδιζαν από το άσπρο στο μαύρο και αντίστροφα. Παίρνουν ένα χαμένο ματς με την ΑΕΚ και βυθίζουν ένα από τους αντιπάλους τους στην απόλυτη εσωστρέφεια. Κερδίζουν με μια μεστή εμφάνιση τον Ολυμπιακό και όλοι όσοι παρακολουθούν το ποδόσφαιρο μιλούν για την επιστροφή του Δικεφάλου.
Κι όμως … Στο στάδιο ειρήνης και φιλίας είτε ο ΠΑΟΚ έπαιζε κόντρα στους πρασίνους είτε η Λαμία δεν διαπίστωνες καμία αγωνιστική διαφορά. Όμως εκεί «επενέβη» ο κανόνας του ποδοσφαίρου που ακόμη και σήμερα μετά από εκατοντάδες παιχνίδια που έχουμε παρακολουθήσει, μας αφήνει άφωνους. Ο Λουτσέσκου κατάφερε να ενεργοποιήσει στο μέγιστο την θέληση την πίστη των παικτών και να τους μετουσιώσει σε μια ενδεκάδα που πίστευε, ήθελε και όπως αποδείχθηκε μπορούσε να διαλύσει τον αντίπαλο Παναθηναϊκό.
Το 2-1 δεν αντικατοπτρίζει σε κανένα σημείο τον αγώνα της Κυριακής. Το να μπορέσει ο δεύτερος της βαθμολογίας να κάνει μόνο μια καλούτσικη τελική ενώ ο ΠΑΟΚ να βομβαρδίζει συνεχώς , δείχνει το μέγεθος της διαφοροποίησης που επέφερε η πίστη για τη νίκη. Αυτό που μας έμεινε είναι η εμπιστοσύνη του Λουτσέσκου στον Μιχαηλίδη η οποία βρήκε πλήρη ανταπόκρισή σε «φτιάξιμο» παιχνιδιού, μακρινές μπαλιές και επίτευξη γκολάρας, η συνεχή καλή παρουσία με γκολ του Καμαρά και ο … Τάισον.
Ο Βραζιλιάνος που μπήκε τον Γενάρη στα 38 έκανε τον διεθνή 23χρονο Βαγιαννίδη να περάσει μια από τις χειρότερες αγωνιστικές καταστάσεις της καριέρας του. Ο Βραζιλιάνος τον «περνούσε» σα να μην υπήρχε. Έδωσε απίστευτη ασίστ στον Καμαρά και είναι άδικο το ότι η παρουσία του δεν επιβραβεύθηκε και από ένα τέρμα.
Συνοψίζοντας αντιλαμβανόμαστε ότι λόγω του ότι βρισκόμαστε στο τέλος του πρωταθλήματος, η ψυχολογική ευμάρεια και επάρκεια σε συνδυασμό με την ουσιαστική αντιμετώπιση του παιχνιδιού από τον Λουτσέσκου, δύνανται να φέρουν στον ΠΑΟΚ αυτό που πριν ένα μήνα φαινόταν αδύνατο.
ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 10 ΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΤΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ
