Λίγα πράγματα έχουν απομείνει στον μέσο Ελληνα για να απογειώσουν την εθνική του υπερηφάνεια. Ένα από αυτά, και μάλιστα ανέξοδο, είναι ο αθλητισμός. Πάντα οι Ελληνες ένιωθαν ξεχωριστά συναισθήματα, όταν οι εγχώριοι αθλητές έφταναν σε μία διάκριση. Είτε σε ομαδικό είτε σε ατομικό επίπεδο.
Ετσι είναι ο Ελληνας. Ευκολα από τα «ωσαννά» μεταπηδά στο «σταύρωσον αυτόν». Είναι ίδιον του χαρακτήρα μας οι κάθε είδους υπερβολές. Είναι καλό όμως να φουσκώνουμε από εθνική υπερηφάνεια κι ας είναι και από τον αθλητισμό. «Δένεται» ο Ελληνας με κάθε τι που εκφράζει τη γαλανόλευκη. Όπως για παράδειγμα με την τεράστια επιτυχία των κοριτσιών του πόλο. Η Εθνική πάτησε στην κορυφή του κόσμου, μετά από μία εντυπωσιακή πορεία. Δίκαια πέρα για πέρα.
Και κάτι τέτοιες επιτυχίες, σε αθλήματα που δεν είναι στην πρώτη γραμμή της προβολής, αποκτούν διπλή αξία. Στη… δύσκολη και γεμάτη πόνο διαδρομή τους οι αθλητές και οι αθλήτριες των αθλημάτων που δεν έχουν υψηλές αμοιβές και συμβόλαια με πολλά μηδενικά, είναι μόνοι. Η αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν έχει σύντροφο το στενό τους οικογενειακό περιβάλλον και τους φίλους τους. Και φθάνουν σε θριάμβους πρώτα για την πάρτη τους και για όλους αυτούς που στέκονται διαχρονικά δίπλα τους και στις χαρές και στις λύπες. Μετά την κατάκτηση της κορυφής του κόσμου οι αγκαλιές είναι πολλές.
Όταν όμως σβήσουν τα φώτα, ο προπονητής Χάρης Παυλίδης και οι αθλήτριες ξέρουν ότι θα συνεχίσουν τον μοναχικό τους δρόμο. Αλλά δεν τους νοιάζει. Δεν το κάνουν για τους άλλους αλλά για την πάρτη τους και μόνο. Το ζουν. Το απολαμβάνουν και το χαίρονται με την ψυχή τους. Χαμογελούν και λένε «ευχαριστώ», επειδή προσκλήθηκαν μετά τον θρίαμβο να μιλήσουν σε τηλεοπτική εκπομπή. Γεμάτες ευγένεια. Εχουν μάθει, μέσα από τον αθλητισμό να εκτιμούν και να σέβονται.
Δεν αγωνίζονται, ούτε ξημεροβραδιάζονται στις πισίνες για να γίνουν πρωτοσέλιδα και να αποκτήσουν ακριβά αυτοκίνητα. Δε νιώθουν σταρ. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας κι έτσι θα παραμείνουν. Γιατί αυτές είναι οι αρχές με τις οποίες γαλουχήθηκαν. Ένα «ευχαριστώ», απ’ όλους του Ελληνες, όσο μεγάλο κι αν είναι, θα φαντάζει μικρό για τις γοργόνες της πισίνας. Οπότε ας κλίνουμε ταπεινά το γόνυ μπροστά τους όχι μόνο για το χρυσό μετάλλιο, αλλά για όσα μας διδάσκουν με τη διαδρομή τους προς την επιτυχία.
Υ.Γ: Το κείμενο γράφτηκε πριν από την προσπάθεια της ομάδας των Ανδρών για την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλείου.
