«Σκαρφαλωμένη» στα
απομονωμένα ορεινά χωριά της Ευρυτανίας, η συγκεκριμένη διαδρομή των 12
χιλιομέτρων δεν είναι απλώς ένας δρόμος αλλά ένα καθημερινό στοίχημα για
όσους την διέρχονται.
Η χώρα μας έχει αρκετές περίεργες και απαιτητικές διαδρομές, όπου ο
οδηγός πρέπει να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα.
Υπάρχει όμως μια
διαδρομή που ξεφεύγει από το συνηθισμένο και μοιάζει περισσότερο με δοκιμασία.
Από τον Εμπεσό μέχρι το Περδικάκι, στην καρδιά της Ευρυτανίας,
ξεδιπλώνεται ίσως ο πιο επικίνδυνους δρόμους της Ελλάδας.
Ένας δρόμος
που πατά κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού, με φθαρμένες μπάρες, πρανή
έτοιμα να καταρρεύσουν και κατολισθήσεις που καραδοκούν με το πρώτο
σημάδι κακοκαιρίας.
Σε αυτή τη στενή λωρίδα ασφάλτου κυκλοφορούν καθημερινά σχολικά λεωφορεία, φορτηγά, αγροτικά, κοπάδια και κάτοικοι
που δεν έχουν άλλη επιλογή. Είναι ο μοναδικός συνδετικός κρίκος των
απομονωμένων ορεινών χωριών με τον υπόλοιπο κόσμο, ένας κρίκος
εύθραυστος, που δοκιμάζεται συνεχώς από τη φθορά, την εγκατάλειψη και
την αδιαφορία.
Η διαδρομή ακολουθεί πιστά τον ρου του Αχελώου,
σκαρφαλώνει σε απότομες πλαγιές, χαράσσεται παράλληλα με το φαράγγι και
αγκαλιάζεται από τις βουνοκορφές που καταλήγουν στη λίμνη των Κρεμαστών.
Η θέα, πραγματικά συγκλονιστική, σχεδόν κινηματογραφική. Ποτάμι, λίμνη,
βουνά, φύση και απόλυτη σιωπή δημιουργούν ένα μοναδικό τοπίο αλλά το
βλέμμα των οδηγών μένει ελάχιστα εκεί, αφού πρέπει να είναι διαρκώς σε
εγρήγορση.
