Το φιλικό του Άρη με τη Λίβινγκστον δεν μπορεί – και δεν πρέπει – να κριθεί με τα συνήθη μέτρα. Ήταν εξαρχής ένα παιχνίδι ειδικών συνθηκών, ξεμούδιασμα από τις προπονήσεις τριών εβδομάδων, και μόνο μέσα από αυτό το φίλτρο μπορεί να αξιολογηθεί. Το πρώτο έντονο ματς σε συνθήκες αγώνα, απέναντι μάλιστα σε έναν αντίπαλο που βρίσκεται ήδη ένα βήμα πιο μπροστά αγωνιστικά και με δύο ενδεκάδες τις οποίες είναι απίθανο να δούμε ξανά, πόσω μάλλον όταν ξεκινήσουν οι επίσημες υποχρεώσεις.
Ας είμαστε ειλικρινείς: το φιλικό με τη Λίβινγκστον από μόνο του δεν μπορεί – και δεν πρέπει – να καθορίσει το αφήγημα γύρω από τον φετινό Άρη. Ούτε να προτρέχουμε για συμπεράσματα. Αυτά, στο στάδιο που βρίσκεται η προετοιμασία, είναι για τον προπονητή και τους παίκτες.
Παρόλο αυτά, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το εξής συμπέρασμα: ότι το φιλικό με τους Σκωτσέζους μπορεί να λειτουργήσει ως καμπανάκι. Ανέδειξε τον χρόνο που χρειάζεται ακόμη το σύνολο του Άρη, αλλά και τις χτυπητές αδυναμίες του, μέχρις ότου σχηματοποιηθεί ο βασικός κορμός παικτών πάνω στον οποίο θα στηριχθεί το πρότζεκτ του Μαρίνου Ουζουνίδη.
Ο Έλληνας τεχνικός πήγε στο φιλικό με λειψό ρόστερ και λειψές λύσεις. Έριξε στο γήπεδο ποδοσφαιριστές που δύσκολα θα βρίσκονται στα πλάνα του στη συνέχεια (Ρόουζ, Ζουλ, Πάβισιτς), έκανε εσωτερικές μετατοπίσεις για να καλύψει θέσεις (Φρίντεκ στα χαφ, Κούλα δεξιά, Χαρούπας εξτρέμ) και χρησιμοποίησε αρκετούς νεαρούς, οι οποίοι για πρώτη φορά λαμβάνουν μέρος σε προετοιμασία επαγγελματικής ομάδας. Στόχος του ήταν να πάρει κάποια αγωνιστικά συμπεράσματα – όχι το αποτέλεσμα. Και κυρίως, να αποφύγει τραυματισμούς ενόψει του σημαντικού φιλικού με την Άντερλεχτ που ακολουθεί, δύο μόλις μέρες μετά.
Η προτεραιότητα ήταν να τρέξει η ομάδα, να δοκιμαστούν συνεργασίες, να αποκτηθεί έστω ένα ελάχιστο αγωνιστικό τέμπο. Ο Άλβαρο ως αριστερό στόπερ, το δίδυμο Φατιγκά – Ντούντου δεξιά, ο ρόλος του Γιαννιώτα όταν μπήκε και έδωσε ενέργεια επιθετικά από την πλευρά του. Κάτι μικρό μπορεί να κρατήσει κανείς. Όχι πολλά και σίγουρα όχι να βγάλει γρήγορα συμπεράσματα. Ούτε, φυσικά, περιμέναμε από αυτό το φιλικό να αναδείξει τα γνωστά προβλήματα. Αυτά είναι ήδη καταγεγραμμένα: έλλειψη ποιότητας – και ποσότητας - στο κέντρο, στο δεξί, στην επίθεση.
Η εικόνα και τα προβλήματα που αντιμετώπισε η ομάδα, τα επιβεβαίωσε. Και πλέον, η ανάγκη για ουσιαστική ενίσχυση δεν είναι απλώς επιτακτική. Είναι ζήτημα επιβίωσης ενόψει των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων. Ο Άρης, αν θέλει να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός απέναντι στην Αράζ, οφείλει άμεσα να φέρει τουλάχιστον 3-4 παίκτες που θα μπουν και θα σταθούν ως βασικά γρανάζια. Δεν μιλάμε για παίκτες απλώς «για το ρόστερ», αλλά για ποδοσφαιριστές που θα στηρίξουν τον κορμό της ομάδας για τη σεζόν. Κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα – όχι τον Αύγουστο. Γιατί η ομάδα του Ουζουνίδη δεν στήνεται για να περάσει απλώς έναν προκριματικό γύρο.
Χτίζεται – ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι – για να διεκδικήσει τη φετινή σεζόν το κάτι παραπάνω, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις εγχώριες διοργανώσεις.Το φιλικό με τη Λίβινγκστον, λοιπόν, δεν ήρθε για να καταδείξει αποτυχίες. Ήρθε για να υπενθυμίσει την πραγματικότητα: ότι το rebuild είναι δύσκολο και χρειάζεται στοχευμένες, άμεσες κινήσεις.
