Να ξυπνήσουμε τα παιδιά για το σχολείο, να ετοιμάσουμε πρωινό, να μπούμε στο αμάξι και να κολλήσουμε στην κίνηση…. Έχοντας όλες αυτές τις δραστηριότητες στο πρόγραμμα από τη στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια μας, δεν αποτελεί μάλλον έκπληξη ότι οι πρωινές ώρες είναι και αυτές που μας αγχώνουν περισσότερο.
Ειδικότερα, τα αποτελέσματα νέας βρετανικής δημοσκόπησης, που βασίστηκε σε απαντήσεις περίπου 2 χιλιάδων ενηλίκων, αποκάλυψε και την ακριβή ώρα που το άγχος πιάνει «ταβάνι»: στις 7:23 πμ, όταν δηλαδή ένα γονιός έχει ήδη ξυπνήσει και σκέφτεται όλες τις υποχρεώσεις που ακολουθούν.
Από τους συμμετέχοντες ζητήθηκε μάλιστα να καταγράψουν τα πράγματα που τους αγχώνουν περισσότερο και μέσα στα κορυφαία αυτής της λίστα πενήντα πραγμάτων ήταν να πέσουν σε κίνηση, να χύσουν κάτι στο χαλί και το να ξυπνήσουν αργά. Εντούτοις, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ενήλικες έρχονται αντιμέτωποι με τρία αγχωτικά γεγονότα κάθε μέρα και οι γυναίκες τα βιώνουν μια ώρα νωρίτερα από τους άντρες.
Πού όμως εντοπίζεται η πηγή του άγχους; Σύμφωνα με τις απαντήσεις των συμμετεχόντων, οι κυριότερες αιτίες του καθημερινού άγχους περιλαμβάνουν την κούραση, για το 46% των συμμετεχόντων, τον ακανόνιστο ύπνο (36%) και μια πολυάσχολη ημέρα στη δουλειά (33%). Ως αποτέλεσμα, τα στεσογόνα αυτά συμβάντα ήταν πιθανότερο να τους απογοητεύσουν -κατά 32%-, να τους αγχώσουν -κατά 23%-, και να τους αφήσουν κουρασμένους -κατά 21%.
Επιπλέον, οι ενήλικες δήλωσαν ότι συνήθως έχουν πέντε πράγματα στο μυαλό τους ταυτόχρονα, ενώ το 16% δήλωσε ότι πιθανότατα αντιμετωπίζει περισσότερα αγχωτικά συμβάντα κατά τη διάρκεια της ημέρας σε σύγκριση με άλλους.
Βέβαια, το παρατεταμένο άγχος δεν είναι βιώσιμο για τον οργανισμό και οι ειδικοί προειδοποιούν ότι εάν διατηρούμε τον οργανισμό μας συνεχώς σε εγρήγορση, ενεργοποιείται η αντίδραση «μάχης ή φυγής» του οργανισμού.
Ως αποτέλεσμα, αυξάνεται η παραγωγή της αδρεναλίνης, η οποία με τη σειρά της πυροδοτεί τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση. Απελευθερώνεται επίσης περισσότερη κορτιζόλη, η οποία αυξάνει την ποσότητα σακχάρου στην κυκλοφορία του αίματος.
Αν και αυτός ο μηχανισμός ήταν χρήσιμος για την επιβίωση του ανθρώπου στην άγρια φύση, έτσι ώστε να αντιδράσει σε μια επικείμενη απειλή, στο σύγχρονο κόσμο, εάν το σύστημα αυτό παραμένει ενεργοποιημένο, δημιουργούνται μια σειρά από κινδύνους για την υγεία του οργανισμού.
