Ο εφιάλτης χτύπησε για τρίτη φορά. Τραγικές συμπτώσεις στοιχειώνουν την κατάρα των Τεμπών. Και εξηγούμεθα: Πριν από 20 χρόνια το απόγευμα της 13ης Απριλίου του 2003, μια σχολική εκδρομή έμελλε να καταλήξει σε τραγωδία. Μαθητές της πρώτης λυκείου από το Μακροχώρι Ημαθίας επέστρεφαν στην Αθήνα με το λεωφορείο που είχε ναυλωθεί. Ξαφνικά στην κοιλάδα των Τεμπών στο 388ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Λάρισας – Θεσσαλονίκης, ο οδηγός ενός φορτηγού φορτωμένου με νοβοπάν με κατεύθυνση την Αθήνα, έχασε τον έλεγχο και συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο.
Η φονική σύγκρουση οδήγησε ακαριαία στο θάνατο 21 δεκαεξάχρονους μαθητές με εννέα ακόμη να τραυματίζονται σοβαρά. Οι εικόνες συγκλονιστικές, εφιαλτικές, με το νοβοπάν να έχει κόψει στα δύο το λεωφορείο, θερίζοντας στην κυριολεξία τα άμοιρα παιδιά. Πριν από 4 χρόνια (1999) τα ξημερώματα της 4ης Οκτωβρίου και πάλι στα Τέμπη και πάλι στο ρεύμα προς Θεσσαλονίκη, ένα θανατηφόρο δυστύχημα που στοίχισε την ζωή σε 7 ανθρώπους εκ των οποίων τα 6 ήταν νεαρά παιδιά, ηλικίας μέχρι 25 ετών. Λεωφορείο με φίλους του ΠΑΟΚ από τον Σύνδεσμο του Κορδελιού, συγκρούστηκε με φορτηγό που κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα.
Το λεωφορείο μετά τη σφοδρή σύγκρουση έπεσε σε χαράδρα 8 μέτρων, με συνέπεια 6 νεαρά παιδιά και ο οδηγός να χάσουν την ζωή τους, ενώ ακόμη 38 φίλαθλοι του δικέφαλου που επέβαιναν στο λεωφορείο, χρειάστηκε να διακομιστούν στο νοσοκομείο της Λάρισας για παροχή βοηθειών. Το σημείο της τραγωδίας είναι μόλις 2 χιλιόμετρα από τα Τέμπη. Εκεί ακριβώς σήμερα υπάρχει ένα μνημείο που η ασπρόμαυρη οικογένεια ανελλιπώς κάθε χρόνο τελεί μνημόσυνο για τα αδικοχαμένα αετόπουλα.
Και έρχεται το νέο χτύπημα για να μας υποχρεώσει – χωρίς να το θέλουμε – να βλέπουμε με φόβο το συγκεκριμένο σημείο και τα όμορφα Τέμπη σαν μία κοιλάδα οδύνης και εθνικών σπαραγμάτων. Οι εικόνες από τη νέα τραγωδία όπως και οι μαρτυρίες των διασωθέντων νεαρών συγκλονίζουν. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί εξοργισμένη τα όσα «διακινούνται» και αφορούν την μεγάλη εθνική συμφορά. Το μήνυμα της νομοτελειακό και προς πάσα κατεύθυνση και ιδιαίτερα στην Πολιτεία και την ελληνική δικαιοσύνη: «Βρείτε τους ενόχους. Όποιοι κι αν είναι και μην αφήσετε αφώτιστη και την παραμικρή γωνιά που θα μπορούσαν να κρυφτούν».
Η… πιθανή επανάληψη της υποβάθμισης ενός κακουργήματος σε πλημμέλημα όπως έγινε στην περίπτωση με το Μάτι (104 νεκροί) θα αποτελούσε μια τέταρτη εθνική τραγωδία. Διαβάζοντας ωστόσο και ακούγοντας όσα ενδιαφέροντα αφορούσαν το τεράστιο αυτό θέμα, πρόλαβα να ξεχωρίσω μία «άποψη» η οποία με βρίσκει σύμφωνο και θέλω να την μοιραστώ μαζί σας. Την παραθέτω: «Η τραγωδία δεν χωράει σε λέξεις. Δεν χωράει καν στο μυαλό – που να ψάξεις για τις λέξεις; - και ότι η σύγκρουση έξω από το Παλαιοφάρσαλο ήταν μία συμφορά που δεν έπρεπε να έχει συμβεί. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει τρόπος να δικαιολογηθεί η σύγκρουση δύο τρένων κινούμενων στην ίδια γραμμή, αλλά σε αντίθετη κατεύθυνση. Αν αυτό μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα του 2023, τότε μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα. Να γυρίσουν πίσω οι άνθρωποι που χάθηκαν δεν γίνεται. Ούτε να επουλωθούν όλες οι πληγές σε όσους επέζησαν, αλλά και σε όσους έχασαν αγαπημένο πρόσωπο.
Τουλάχιστον όμως πρέπει και μπορεί να υπάρξει για όλους η ηθική ικανοποίηση της δικαίωσης. Η ικανοποίηση έστω και εκ των υστέρων, ότι η Πολιτεία θα κάνει τα πάντα και για να μην επαναληφθεί τέτοιο γεγονός, αλλά και για να επιμεριστούν ευθύνες εκεί που υπάρχουν. Προφανώς ο σταθμάρχης της Λάρισας ευθύνεται αφού ήταν εκείνος που έδωσε προφορικά (δια του ασυρμάτου) το σήμα για να κινηθούν οι δύο αμαξοστοιχίες. Εξ αδιαιρέτου όμως η ίδια ευθύνη ανήκει και σε όσους εμπόδιζαν επί χρόνια, επί δεκαετίες ακριβέστερα, την εγκατάσταση και την λειτουργεία ηλεκτρονικού συστήματος σήμανσης».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook
