Οι φίλοι της τριφυλλιού αποχαιρέτησαν τον αρχηγό τους και έναν ποδοσφαιριστή που τους χάρισε μοναδικές στιγμές, φορώντας τη φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας, παρότι αρκετοί από αυτούς δεν κατάλαβαν ποτέ την ποιότητα και πόσα ακόμη μπορούσε να προσφέρει στον Παναθηναϊκό.
Στην Ελλάδα έχουμε μάθει τα «δικά μας παιδιά» να τα λοιδορούμε, αλλά και να τα αγαπάμε. Έτσι, συνέβη και με τον Ιωαννίδη, οποίος αγαπήθηκε από τον κόσμο της ομάδας, όσο λίγοι, αλλά στο τέλος ένιωσε και το βάρος της φανέλας που φορούσε, καθώς δέχτηκε σκληρή και πολλές φορές άδικη κριτική.
Το πλήρωμα του χρόνου, όμως, έφτασε και ο «Φωτάρας», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού, αποχωρεί από την ομάδα, αλλά αφήνει πίσω του μερικές αξέχαστες στιγμές, μερικές στιγμές που δύσκολα θα ξεχαστούν και πάντα θα μνημονεύονται από τον κόσμο του τριφυλλιού.
Τα guts στη Μασσαλία
Στις 15 Αυγούστου του 2023 ο Παναθηναϊκός έδινε ένα από τα σημαντικά παιχνίδια της σύγχρονης ιστορίας του, απέναντι στη Μαρσέιγ, την οποία είχε νικήσει 1-0 μια εβδομάδα νωρίτερα, στη Λεωφόρο, στο πλαίσιο του τρίτου προκριματικού γύρου του Champions League.
Άπαντες γνώριζαν ότι η αποστολή του Παναθηναϊκού μόνο εύκολη δεν θα ήταν και οι Μασσαλοί φρόντισαν να το επιβεβαιώσουν από τα πρώτα λεπτά του αγώνα, ισοφαρίζοντας το σκορ του πρώτου παιχνιδιού, μόλις, στο 2ο
λεπτό.
Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο υπέφερε και λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου ο Ομπαμεγιάνγκ, με το δεύτερο προσωπικό του γκολ, έδωσε προβάδισμα πρόκρισης στη Μαρσέιγ, στριμώχνοντας τους πράσινους στα σχοινιά.
Στο δεύτερο μέρος οι ποδοσφαιριστές του τριφυλλιού ισορρόπησαν το παιχνίδι, βρήκαν και μερικές στιγμές μπροστά από την εστία των Γάλλων, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν πολυπόθητο γκολ, που θα έστελνε το παιχνίδι στην παράταση.
Ωστόσο, η μοίρα είχε άλλα πλάνα για τον Παναθηναϊκό και τον Φώτη Ιωαννίδη εκείνο το βράδυ. Στην τελευταία φάση του αγώνα οι πράσινοι κέρδισαν πέναλτι και εκείνη τη στιγμή που και οι πιο ψυχροί killer θα λιποθυμούσαν, ο Ιωαννίδης βγήκε μπροστά και πήρε στις πλάτες του τις τύχες όλων των συμπαικτών του.
Ο διεθνής επιθετικός γνώριζε πως όλοι κρέμονταν από πάνω του, αλλά αυτό δεν τον λύγισε και με μια εξαιρετική εκτέλεση έστειλε την μπάλα στο αριστερό γάμα της εστίας των Μασσαλών και την αναμέτρηση στην παράταση.
Τελικά ο αγώνας οδηγήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι και εκεί ο Παναθηναϊκός, με τον Ιωαννίδη να ευστοχεί πάλι και σε συνδυασμό με την απόκρουση του Μπρινιόλι, πήρε μια επική πρόκριση.
Το σόλο στο Μπουλάρ-Ντελελί
Ένα χρόνο μετά και συγκεκριμένα στις 22 Αυγούστου του 2024 ο Παναθηναϊκός βρισκόταν και πάλι στη Γαλλία, αλλά αυτή τη φορά είχε απέναντι του τη Λανς, για τα playoffs του Conference League.
Η εικόνα του αγώνα ήταν παρόμοια με εκείνη στη Μασσαλία, η Λανς, μόλις, στο 4ο λεπτό προηγήθηκε και στο 34’ πήρε αέρα δύο τερμάτων, ενώ προηγουμένως είχε μείνει με παίκτη λιγότερο.
Η αναμέτρηση στο Μπουλάρ-Ντελελί δεν είχε τον ίδιο βαθμό κρισιμότητας με εκείνη κόντρα στη Μαρσέιγ, καθώς αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας μεταξύ των δύο ομάδων, αλλά το 2-0 του πρώτου μέρους δεν άφηνε και πολλές ελπίδες στο τριφύλλι, ειδικά με τον τρόπο που αγωνιζόταν.
Ωστόσο, μια στιγμή μαγείας και ποιότητας από τον Φώτη Ιωαννίδη ήταν αρκετή για να βάλει ξανά τον Παναθηναϊκό στο παιχνίδι της πρόκρισης.
Στο 53ο λεπτό ο Έλληνας επιθετικός πήρε την μπάλα 20 μέτρα έξω από την περιοχή των Γάλλων και με μία εκπληκτική προσωπική ενέργεια έκανε την αντίπαλη άμυνα σουρωτήρι, στέλνοντας στη συνέχεια την μπάλα στα δίχτυα, μειώνοντας σε 2-1, το οποίο ήταν και το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα, κάνοντας Γάλλους και Έλληνες στο Μπουλάρ-Ντελελί να παραμιλούν.
Εκείνο το τέρμα ήταν που έδωσε και στους πράσινους την σπίθα να κοιτάξουν στα μάτια την ανώτερη Λανς, στο δεύτερο ματς του ΟΑΚΑ, και τελικά να πάρουν την πρόκριση στη League Phase του Conference League.
Προφανώς υπάρχουν και άλλες στιγμές που σημάδεψαν την πενταετή πορεία του Ιωαννίδη στον Παναθηναϊκό, όπως τα γκολ με τον Ολυμπιακό στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», αλλά οι δύο στιγμές επί γαλλικού εδάφους αποτυπώνουν πλήρως τι εστί Φώτης Ιωαννίδης.
Ένας αρχηγός με κρύο αίμα, που δεν φοβήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες του και να βγει μπροστά, και ταυτόχρονα ένα θωρηκτό με… πολλά κιλά μπάλα.
