Γιώργος Αναστασιάδης: «Άθλος αυτό που κατάφερε ο ΠΑΟΚ-Η Ελλάδα θα πάει εξαρετικά στο Ευρωμπάσκετ»

Ο Γιώργος Αναστασιάδης είναι ένας από τους κορυφαίους αθλητές του μπάσκετ που πέρασαν από τα παρκέ της Κύπρου, έχοντας πραγματοποιήσει πορεία 23 ετών, γεμάτη τίτλους, αλλά και διακρίσεις.

Ο χαρισματικός σκόρερ κουβαλά στις πλάτες του πλούσια καριέρα, αγωνιζόμενος σε ΕΝΑΔ (1993-1998), Κεραυνό (1998-2008), ΑΠΟΕΛ (2008-2010), ΕΘΑ (2010-2012), ΕΝΑΔ (2012-2013), ΕΘΑ (2013-2016) και φυσικά στην Εθνική Ανδρών της Κύπρου (1995-2009). Άφησε το στίγμα του ως καλαθοσφαιριστής, αλλά και ως άνθρωπος, καθώς σε όποιο γήπεδο και αν αγωνίστηκε, πάντα έφευγε σαν φίλος.

Σε συνέντευξη, που παραχώρησε στο Metrosport.gr σχολίασε την πορεία των ελληνικών ομάδων στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, μίλησε για το Ευρωμπάσκετ, που θα φιλοξενηθεί μεταξύ άλλων και στην Κύπρο και φυσικά θυμήθηκε μαζί μας τα χρόνια που διέπρεπε ως αθλητής στα παρκέ των γηπέδων.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 

ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

• Γιώργο, τι σε επηρέασε περισσότερο στο να πάρεις την απόφαση να σταματήσεις;

«Ήμουνα μεγάλος σε ηλικία, αν και μπορούσα να βγάλω και άλλες χρονιές. Το τελευταίο μου παιχνίδι ήταν σε ηλικία 39 ετών με την ομάδα της ΕΘΑ. Ένιωθα ότι έπρεπε να σταματήσω. Είχα ήδη και δύο παιδάκια και ένιωθα ότι έπρεπε να αφιερώσω παραπάνω χρόνο στην οικογένειά μου. Έφτασα σε ένα σημείο όπου ήμουν πολύ γεμάτος, είχα πολλές συμμετοχές και στην Εθνική, είχα κατακτήσει πρωταθλήματα, κύπελλα, ατομικές διακρίσεις και κάπου εκεί είπα ότι σε κάποια φάση υπάρχει φθορά. Δεν ήθελα να φτάσω να παίζω μετά τα 40 και να είμαι μία εναλλακτική επιλογή, δηλαδή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας…».

• Έκλεισες την καριέρα σου με τον τρόπο τον οποίο φανταζόσουν και θα ήθελες;

«Νομίζω ναι… Σταμάτησα σε μία ομάδα που αγάπησα, που πήραμε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα. Προσπάθησα να πάω στην πρώτη μου ομάδα την ΕΝΑΔ για να τελειώσω εκεί την καριέρα μου, αλλά η κατάσταση εκεί δεν ήταν και πολύ καλή και δεν ήθελα να τελειώσω με αυτόν τον τρόπο. Ήταν άσχημη χρονιά με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αλλά και σε θέματα οργάνωσης. Είπα ότι δεν θέλω να τελειώσω έτσι και ξαναπήγα στην ομάδα της ΕΘΑ, όπου πήραμε ξανά ένα κύπελλο, παίξαμε Ευρώπη και αγωνίστηκα ακόμα δύο χρόνια εκεί».

Ποιο ήταν το δυνατό σου σημείο ως παίκτης;

«Εγώ ήμουν σουτέρ, επομένως το σουτ. Είχα καλά ποσοστά και πολύ καλή αυτοπεποίθηση, ήθελα να πιάνω την μπάλα στο τέλος, μου άρεζε η ευθύνη».

• Από τη μεγάλη σου καριέρα, ποιος αγώνας σου έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη σου;

«Δεν θα ξεχάσω τον τελικό, που κερδίσαμε 3-2 την ομάδα της ΑΕΛ στη Λευκωσία και πήραμε το πρωτάθλημα, το πρώτο με την ΕΘΑ. Ήμουν πολύ καλός στον τελικό, είχα σκοράρει αρκετά και κρίσιμα σουτ και θεωρώ εκτός το ότι έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου, το σημαντικό είναι ότι κέρδισε η ομάδα το πρώτο της πρωτάθλημα.

Το δεύτερο παιχνίδι που θυμάμαι είναι επίσης με την ΕΘΑ, που πήγαμε σε διπλά παιχνίδια με την Γερμανική Artland Dragons, η οποία είχε προϋπολογισμό πάνω από 8-9 εκατομμύρια και κερδίσαμε με 7 πόντους στην Κύπρο και με 4, αν δεν κάνω λάθος, στη Γερμανία, σε γεμάτο γήπεδο όπου και πάλι είχα καλή εμφάνιση. Εκεί βοήθησα πάρα πολύ την ομάδα, σκοράροντας περισσότερο και ήταν τα δύο παιχνίδια που θα θυμάμαι για πάντα».

• Ποια είναι η μεγαλύτερη σου επιτυχία στο μπάσκετ σε ατομικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο;

«Επειδή το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα, θεωρώ ότι οι επιτυχίες με καλές εμφανίσεις σε αγώνες τίτλου ή play offs ή τελικού, είναι αυτές που μένουν αξέχαστες. Πήγαμε στους «8» της Ευρώπης με τον Κεραυνό και παίξαμε εναντίον της Βαλένθια, πιστεύω ότι ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία, αλλά και η πρόκριση στους ομίλους του Ευρωμπάσκετ με την Εθνική. Επιπλέον θα έβαζα και το Νταμπλ με την ΕΘΑ που δεν το περίμενε κανένας, είναι σαν να παίρνει το Νταμπλ στην Ελλάδα ο ΠΑΟΚ για παράδειγμα».

Ο Βεζένκοφ και ο «άθλος» του ΠΑΟΚ

• Μιας και αναφέρθηκες στον ΠΑΟΚ, παρακολούθησες τη φετινή του πορεία στο FIBA Europe Cup;

«Την είδα, την πορεία του και είναι μεγάλη επιτυχία. Νομίζω, πρέπει να έγινε σοβαρή δουλειά φέτος στον ΠΑΟΚ. Σοβαρός προπονητής και πραγματικά η ομάδα έβγαζε προς τα έξω ότι είχε καλή χημεία. Επίσης, θεωρώ ότι μπορούσε να πάρει και την πρόκριση κόντρα στην ΑΕΚ και να πάει στα ημιτελικά, γιατί ήταν ένα παιχνίδι, που μπορούσε να κερδίσει ο ΠΑΟΚ, ήταν δυο ισοδύναμες ομάδες.

Η Μπιλμπάο ήταν καλύτερη ομάδα, αλλά ο ΠΑΟΚ έπαιξε στα «κόκκινα», έφτασε στο «πικ» του, το πάλεψε όμως όσο μπορούσε. Η συμμετοχή και μόνο στον τελικό του FIBA Europe Cup θα πρέπει να θεωρείται μία μεγάλη επιτυχία και πιστεύω ότι η φετινή χρονιά της ομάδας είναι η πιο επιτυχημένη των τελευταίων δεκαετιών. Για τον ΠΑΟΚ είναι ένας άθλος αυτό που κατάφερε».

• Παρακολουθείς την Euroleague και την πορεία των Ελληνικών ομάδων;

«Ναι όλα τα παιχνίδια τα βλέπω Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, κυρίως Ευρωλίγκα και Ελληνικό πρωτάθλημα. Αναμενόμενη η πορεία των ομάδων μέχρι το Final 4. Νομίζω ότι ήταν σίγουρες το ότι θα φτάσουν μέχρι αυτό το σημείο. Επόισης ήταν πολύ αδύναμες οι Ισπανικές φέτος.»

• Ποιον παίκτη ξεχωρίζεις περισσότερο από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και γιατί;

«Εμένα μου αρέσει πολύ ο Σάσα Βεζένκοφ γιατί μεγάλωσε μαζί μας, από παιδάκι τον είχαμε στο γήπεδο, στα διαλλείματα και στα ημίχρονα έμπαινε μέσα και έκανε σουτ. Αν και είμαι Παναθηναϊκός, δεν είμαι φανατικός, χαίρομαι αν κερδίσει ο Ολυμπιακός και γενικά χαίρομαι όταν κερδίζουν οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη 100%, δεν το λέω απλά για να το πω... 

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να κάνει τέτοια μεγάλη καριέρα, έχει φτάσει σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο και δεν το περίμενε κάποιος αυτό. Σίγουρα δούλεψε πάρα πολύ, έχει προσόντα μιλάμε για έναν παίκτη περίπου 2,10 που σουτάρει τρίποντα καλύτερα από κοντό, έχει τρομερή επαφή με το καλάθι, ξέρει πολύ καλά το άθλημα, παίζει χωρίς ντρίπλα, είναι ο μόνος στην Ευρώπη που μπορεί να σου κάνει μόνο μία ντρίπλα αλλά θα σου βάλει 20 πόντους».

«Από την άλλη πλευρά ο Σλούκας, θεωρώ ότι είναι παίκτης παράδειγμα… Δεν είναι εύκολο πράγμα να φύγεις από τον Ολυμπιακό πρωταθλητής και να πας στον τελευταίο της Ευρωλίγκα και να πάρεις και πρωτάθλημα και MVP και την EurοLeague, από την πρώτη κιόλας χρονιά».

Το εξωτερικό, το ΑΠΟΕΛ και η προπονητική…

• Γιατί ενώ είχες προτάσεις από την Ελλάδα δεν πήρες μεταγραφή ποτέ;

«Δεν προχώρησαν, διότι εδώ στην Κύπρο ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Εγώ είχα κάρτα στην ΕΝΑΘ, δεν είχαμε συμβόλαια τότε που προνοούσαν το πότε θα μείνεις ελεύθερος. Με την κάρτα έμενες στο σωματείο σου μέχρι τα 30 σου χρόνια. Δεν είχαμε σύνδεσμο όπως υπάρχει και στην Ελλάδα για να κάνεις επαγγελματικό συμβόλαιο. Για παράδειγμα υπόγραφες στον Παναθηναϊκό και έμενες εκεί μέχρι τα 30. 

Τότε ήταν διαφορετικά δεν μπορούσαμε να φύγουμε στο εξωτερικό. Εγώ βέβαια ήθελα να φύγω, έχω έτσι και αλλιώς ελληνικό διαβατήριο, δεν θα είχα πρόβλημα στην μετάβαση, αλλά δεν σε άφηναν ελεύθερο τότε οι ομάδες.

Αν το 1998 ο πρόεδρος του Κεραυνού δεν έδινε 170 χιλιάδες ευρώ στην ΕΝΑΘ για να με αφήσει, θα έμενα για πάντα εκεί…»

• Έχεις δηλώσει ότι δεν έφυγες από το ΑΠΟΕΛ με τον καλύτερο τρόπο, τι ακριβώς συνέβη;

«Έζησα στο ΑΠΟΕΛ δύσκολες καταστάσεις. Περίπου τις ίδιες που περνάει και τώρα ο σύλλογος, κυρίως οικονομικά προβλήματα, αλλά και στο οργανωτικό κομμάτι. Την χρονιά που έφυγα εγώ είχαμε πάρει το πρωτάθλημα και παρόλο αυτά δεν έφυγα με τις καλύτερες συνθήκες. Όχι όμως ότι αφορά το κομμάτι της σχέσης μου με τον κόσμο, αλλά καθαρά με την διοίκηση.

Ο κόσμος ήταν πάντα εκεί, χωρίς τον κόσμο και λόγω τον οικονομικών προβλημάτων που υπήρχανε δεν θα παίρναμε το πρωτάθλημα, ήταν ξεκάθαρο αυτό. Η αλήθεια είναι ότι οι άλλες ομάδες ήταν καλύτερες από εμάς, αλλά με την βοήθεια του κόσμου κάναμε την υπέρβαση, διότι θυμάμαι τα παιχνίδια τότε των τελικών που μπορεί να ήτανε το γήπεδο γεμάτο με 5 χιλιάδες, δεν χωρούσε άλλους και υπήρχε κόσμος και έξω από αυτό. Το γήπεδο «κατηφόριζε», οι αντίπαλοι χάνανε προτού να μπουν στο γήπεδο, ήταν τόσο πολύ ο φανατισμός που υπήρχε.»

• Επίσης παλαιότερα, είχες αναφέρει πως δεν σου αρέσει η προπονητική αλλά τελικά ασχολήθηκες.

«Ασχολήθηκα διότι με πείρε τηλέφωνο ένας προπονητής που μαζί είχαμε πάρει το πρωτάθλημα στη ΕΘΑ, ο Αντώνης Κωνσταντινίδης, ο οποίος και μου ζήτησε να τον βοηθήσω από την θέση του βοηθού προπονητή στο ΑΠΟΕΛ τότε, λόγω των εμπειριών που είχα. 

Είπα θα το κάνω γιατί θα ήμουν δίπλα σε έναν επαγγελματία προπονητή. Από την στιγμή που πας με έναν προπονητή 100% επαγγελματία, αλλά και έναν από τους καλύτερους που έχει η Κύπρος, θα έχεις να αποκομίσεις πάρα πολλά πράγματα. Βέβαια πάνω από όλα μετράει και να σου αρέσει αυτό που κάνεις.

Εμένα δεν μου άρεσε το γεγονός ότι συνάντησα πάλι οικονομικά προβλήματα στο ΑΠΟΕΛ, με τα οποία περάσαμε πολύ δύσκολα, είχαμε παίκτες οι οποίοι έφυγαν νύχτα, Αμερικάνους που μας άφησαν στα «κρύα του λουτρού» και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν ήτανε οι καλύτερες συνθήκες… να πρέπει να παρακαλάς τον παίκτη να παίξει… Ο ξένος παίκτης που έρχεται δεν τον νοιάζει ποιος είναι ο ΠΑΟΚ, το ΑΠΟΕΛ, η ΑΕΚ, τον νοιάζει να παίρνει τα λεφτά του.»

Το Eurobasket 2025 και… η «έλλειψη κουλτούρας»

• Για το Eurobasket 2025 που θα φιλοξενηθεί και στην Κύπρο, έχει η «μεγαλόνησος» τις υποδομές να υποστηρίξει την διοργάνωση;

«Δύσκολη διοργάνωση… Υπάρχουν στη Λεμεσό το «Σπύρος Κυπριανού», που είναι αρκετά καλό. Θεωρώ υπάρχουν ναι, αλλά νομίζω ότι είναι δύσκολο να είναι το καλύτερο Ευρωμπάσκετ από θέμα διοργάνωσης, λόγω το ότι είναι σε πολλές χώρες, τα γήπεδα είναι λίγα. Θέλει μεγάλη προσπάθεια για να τα καλύψουμε, αλλά έχω μεγάλες απαιτήσεις και επίσης νομίζω ότι η Ελλάδα θα πάει τρομερά καλά και λόγω του κόσμου, θα παίζει εντός έδρας στην πραγματικότητα».

• Έχεις εκφράσει την άποψή σου ότι η εθνική δεν μπορεί να πάει ψηλότερα διότι δεν υπάρχει η κουλτούρα, εξακολουθείς να το πιστεύεις και τι ακριβώς είναι αυτό που εννοείς;

«Εδώ είναι πολύ διαφορετικά, το μπάσκετ είναι μεν το δεύτερο άθλημα, αλλά η διαφορά με το ποδόσφαιρο είναι πολύ μεγάλη. Εδώ στην Κύπρο ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο 95% και 5% με όλα τα άλλα αθλήματα μαζί. Είναι πολύ δύσκολο διότι δεν υπάρχουν οι υποδομές. Τώρα ξεκίνησαν δειλά-δειλά τα παιδάκια που είναι στις μικρές ηλικίες να τα βοηθήσουν και να τα προπονήσουν σωστά, υπάρχουν κάποιες καλές ακαδημίες τώρα. 

Επίσης, έγινε και το τουρνουά Κ16 στη Λεμεσό που διοργανώθηκε από τον φίλο μου τον Νεοκλή Θεοχαρίδη με μεγάλη επιτυχία, όπου ήρθε και ο Παναθηναϊκός και είδαμε ότι σε αυτές τις ηλικίες δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Η μεγάλη διαφορά είναι πιο μετά. Δηλαδή κάπου στα 20 και μετά, που εδώ τα περισσότερα παιδιά λόγω απαιτήσεων σχολείου, αλλά και σπουδών βάζουν το μπάσκετ σε δεύτερη μοίρα».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Μπείτε στην παρέα μας στο instagram

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook

Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube

Μαζί και στο spotify