Από τον τελευταίο αγώνα στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος, που έγινε την Κυριακή 11 Μαΐου στην Τούμπα (ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-0) συμπληρώθηκε σχεδόν ένας μήνας. Ενας μήνας ολοκληρωτικής και αυτοκαταστροφικής αδράνειας. Ενας μήνας στη διάρκεια του οποίου δεν φάνηκε να γίνεται η παραμικρή ενέργεια για μεταγραφικό σχεδιασμό, ούτε και κάποια προσπάθεια για την επίτευξη μεταγραφικών στόχων.
Τα μόνα που «έτρεξαν» σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ήταν η αναζήτηση της καλύτερης δυνατής προσφοράς για να πουληθεί ο Κοτάρσκι και, βέβαια, η… φάση διαρκείας με την ένταση μεταξύ Ιβάν και Ραζβάν, που απέφερε το αυτογκόλ της άσκοπης και επιζήμιας δημιουργίας θέματος προπονητή.
Οι υπεύθυνοι του σούπερ μάγκα πρωταθλητή του 2024 έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο μετά την κατάκτηση του τίτλου, αποδυνάμωσαν την ομάδα αντί να την ενισχύσουν πέρσι το καλοκαίρι, δεν κατάφεραν να την υποστηρίξουν ούτε και τον Ιανουάριο, αλλά η παταγώδης αποτυχία στην οποία μοιραία οδηγήθηκε ο ΠΑΟΚ και στα τρία μέτωπα (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρώπη) φάνηκε ότι δεν συνέτισε κανέναν.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να περιμένει θαύματα φέτος στις μεταγραφές; Ποιος μπορεί να είναι αισιόδοξος ότι όλα θα γίνουν όπως και όταν πρέπει; Σε τι να βασιστεί ο οπαδός του ΠΑΟΚ για να δείξει εμπιστοσύνη σ’ αυτούς που ανέλαβαν τους στόχους, τις κινήσεις και τις διαπραγματεύσεις; (Αλήθεια, ποιοι ακριβώς είναι;)
Και κάτι ακόμη: Αραγε, υπάρχει ικανό διαθέσιμο ρευστό για να γίνουν αξιόλογες μεταγραφές; Αραγε το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ έχει εισπράξει κοντά στα 110 εκατομμύρια ευρώ τα δύο τελευταία χρόνια (τα περίπου μισά από αυτά με πωλήσεις παικτών) είναι αρκετό για να ψωνίσει επιτέλους από το πάνω ράφι της μεταγραφικής αγοράς; ‘Η θα ασχοληθεί και στη φετινή καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο κυρίως με παίκτες ελεύθερους και δανεικούς, έχοντας πάλι χαμηλά τον πήχη των απαιτήσεων για ποιότητα και βάθος στο ρόστερ;
Εύλογα τα ερωτήματα και θα απαντηθούν συν τω χρόνω με πράξεις. Απλά, ο τρίτος και καταϊδρωμένος ΠΑΟΚ, που θα ήταν τέταρτος αν η ΑΕΚ δεν διαλυόταν, στην κυριολεξία, στα πλέι οφ, έχει ανάγκη να καλύψει ΠΟΛΛΕΣ θέσεις. Θέσεις τις οποίες κάλυπταν παίκτες πολύ μικρών δυνατοτήτων, που πρέπει να αντικατασταθούν από αληθινά (και όχι μόνο θεωρητικά, ή… κατ’ ευχήν) ΠΟΙΟΤΙΚΟΥΣ.
Είναι πολύ ξεκάθαρη αυτή η ανάγκη, αλλά το βασικό ζητούμενο για να ανταποκριθεί ο επίσημος ΠΑΟΚ είναι το χρήμα. Και η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί (και έχει ενταθεί μετά και από όσα ειπώθηκαν στη γενική συνέλευση της ΠΑΕ) είναι ότι και σ’ αυτές τις μεταγραφές ο ΠΑΟΚ θα λειτουργήσει «κατά το μέτρο του δυνατού»…
Δεν θεωρώ υποχρεωτικό να κατακτήσει ο ΠΑΟΚ τίτλο στη νέα σεζόν για να συνδυαστεί με την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυσή του. Ας κατακτήσει δυο-τρεις τίτλους κι ας είναι τα αμέσως επόμενα χρόνια. Είναι όμως υποχρεωτικό για τον ΠΑΟΚ του μαξιμαλιστή (σύμφωνα με τη δική του αξέχαστη δήλωση) Ιβάν Σαββίδη να συγκροτήσει και πάλι μια ομάδα ικανή να υπηρετήσει υψηλούς στόχους. Είναι υποχρεωτικό να κατασταλάξει στο ποιο ακριβώς πρότζεκτ θα ακολουθήσει. Είναι υποχρεωτικό να οργανωθεί καλύτερα, μάλλον πολύ καλύτερα, ως ΠΑΕ. Οπως είναι υποχρεωτικό και να υψώνει ο ΠΑΟΚ το δικό του μεγάλο ανάστημα και εκτός αγωνιστικών χώρων μόνος, ανεξάρτητος, με τις δικές του αρχές και τις δικές του δυνάμεις, χωρίς «συμμαχίες» που δυσφημούν την υπερήφανη ιστορία του, πλήττουν την αξιοπρέπειά του και, στο κάτω-κάτω, κανένα όφελος δεν προσφέρουν παρά μόνο ζημία προκαλούν.
Ξέρετε, όσο σκέφτομαι τα αυτονόητα, τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι η συχνή φυσική παρουσία του Ιβάν, όπως παλιά, θα βοηθούσε πολύ στο να αλλάξει η κατάσταση. Η μόνιμη απουσία του μετά το 2019 παίζει τον δικό της αρνητικό ρόλο. Μου θυμίζει τις απίστευτες ήττες που γνώρισε ο ΠΑΟΚ με τιμωρημένο τον Λουτσέσκου, μακριά από τον πάγκο. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει όλα τα τελευταία χρόνια. Με τον Ιβάν Σαββίδη στη Ρωσία και το Ροστόφ, σχεδόν ποτέ στην Ελλάδα και ποτέ στη Θεσσαλονίκη, ο ΠΑΟΚ κάνει συνεχώς βήματα προς τα πίσω. Σε όλους τους τομείς, σε όλα τα επίπεδα.
Και, φυσικά, με τρέλανε από χαρά η κατάκτηση του περσινού Πρωταθλήματος, αλλά δεν με ξεγελάει, διότι αυτός ο τεράστιας αξίας και σημασίας τίτλος ήταν επίτευγμα κυρίως πέντε-έξι ποδοσφαιριστών που έκαναν «παπάδες». Ολοι ξέρουμε ποιοι είναι και όλοι θα τους έχουμε εφ’ όρου ζωής στις καρδιές μας. Αλλά αποδείχτηκε, όπως ήταν φυσιολογικό, ότι οι ίδιοι παίκτες, με την ίδια διοίκηση και με τον ίδιο προπονητή, δεν είναι δυνατό να κάνουν κάθε χρόνο τόσα θαύματα ώστε να παίρνουν το Πρωτάθλημα με ανταγωνιστές και τους τρεις «μεγάλους» της Αθήνας. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο αν ο ΠΑΟΚ μεγάλωνε αγωνιστικά κάθε σεζόν. Δυστυχώς, πέρσι μίκρυνε και είναι υπαρκτός ο φόβος μήπως μικρύνει ακόμη περισσότερο φέτος...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Μαζί και στο spotify
