Σε αποκαλύψεις για την δύσκολη παιδική ηλικία του προχώρησε ο Γιώργος Μαυρίδης στο podcast της Χριστίνας Μπόμπα «BeWell», μιλώντας για τις στιγμές αφού βγήκε ο πατέρας του από τη φυλακή.
«Ο πατέρας μου ήταν αυτός που δημιούργησε τα προβλήματα στην οικογένεια και κατά κύριο λόγο σε μένα. Δεν θα ήθελα να θεωρήσει κάποιος ότι ο πατέρας μου ήταν κακός άνθρωπος, γιατί πρώτον δεν είναι στη ζωή και δεύτερον γνωρίζω ότι ήταν άρρωστος. Πέρασε πολλά χρόνια κάνοντας χρήση ναρκωτικών. Άνθρωποι που κάνουν χρόνια χρήση ουσιών δεν έχουν διαύγεια και καθαρή σκέψη, οπότε η αρρώστια τους μεταφέρεται στους δίπλα. Το μεγάλο πρόβλημα έχουν αυτοί που βρίσκονται γύρω του, αυτοί περνούν το μεγαλύτερο ζόρι», είπε αρχικά.
«Στην εποχή της Χούντας ο πατέρας μου ήταν δηλωμένος κομμουνιστής. Έτσι κατέληξε στη φυλακή, γιατί το σύστημα λειτουργούσε με αυτό τον τρόπο. Όταν έμπαινες φυλακή στη δεκαετία του ’70, σίγουρα δεν έβγαινες ο ίδιος άνθρωπος. Ήταν πολύ διαφορετικός όταν βγήκε από τη φυλακή. Η μητέρα μου άλλον παντρεύτηκε, άλλον είχε δίπλα της στην πορεία. Τις εποχές εκείνες δεν χώριζαν οι γυναίκες. Είχε μείνει ήδη έγκυος στην μεγαλύτερη αδελφή μου και προσπαθούσε να τον στηρίξει», πρόσθεσε ο παρουσιαστής.
«Ο πατέρας μου προσπαθούσε να αυτοκτονήσει»
Και συνέχισε λέγοντας:«Ο κατήφορος δεν είχε τελειωμό. Τα προβλήματα συνέχισαν. Όταν έμεινε έγκυος σε εμένα δεν ήθελε να με κρατήσει. Τελικά άλλαξε γνώμη. Μετά ξαναμπήκε φυλακή ο μπαμπάς. Ο δέκτης όλων των προβλημάτων ήταν η μητέρα μου. Θυμάμαι να είμαι κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο με την αδελφή μου, ο πατέρας μου να προσπαθεί να αυτοκτονήσει με χάπια και έξω από το σπίτι ήταν η πυροσβεστική και αστυνομία.
Ήταν μεταξύ 5 έως 10 ετών δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν.
Θυμάμαι που πήγαινα επισκεπτήριο στις φυλακές και δεν μου έλεγαν ότι είναι φυλακή, αλλά ξενοδοχείο στο οποίο δούλευε ο μπαμπάς μου. Έκανε αποτοξίνωση μέσα στη φυλακή αλλά του στοίχισε σε νοητικό και εγκεφαλικό επίπεδο σε βαθμό να βγει πραγματικά άρρωστος. Νόμιζα πως έτσι ήταν οι μπαμπάδες. Δεν είχα ιδέα πως έπρεπε να είναι.
Συνειδητοποίησα ότι η αρρώστια του εστίασε πάνω μου.
Άρχισε να ασχολείται πολύ μαζί μου. Έπαθε μια εμμονή ότι θα γίνω γκέι. Ήταν νταής σε όλη του τη ζωή και μετά βγήκε από τη φυλακή τρελός και ξαφνικά έφταιγαν όλοι οι γκέι. Είχε εμμονή με τον θείο μου ο οποίος βοηθούσε τη μητέρα μου. Μας βοηθούσε και η γιαγιά μου. Όλη αυτή η εμμονή προς τον θείο μου και γενικότερα προς τους γκέι πέρασε σε μένα, δεν έχω ιδέα γιατί. Μου έλεγε να αλλάξω τη φωνή μου γιατί μιλάω σαν γυναικούλα. Από τα 7 έως τα 10 μου άκουγα το ίδιο πράγμα. Η μάνα μου έκλαιγε και τον παρακαλούσε να με αφήσει. Υπήρχε πολύ τρομοκρατία».
