Ο Πάου Γκασόλ
μαζί με τους Άντριου Μπόγκουτ, Ντον Στάλεϊ, Μάικ Σιζέφσκι, Αλφόνς Μπάιλε, Λέονορ Μπορέλ, Τίκα Πενικέιρο και Ράτκο Ραντοβάνοβιτς συνέθεσαν την τάξη του 2025 που μπήκε στο Hall of Fame της FIBA. Στην ομιλία του προκάλεσε ρίγη συγκίνησης αφού μίλησε για τη διαδρομή του και κυρίως για τη σχέση του με τον Κόμπι Μπράιαντ.
Το 2001, επιλέχθηκα στο ΝΒΑ Draft από τους Χοκς και αμέσως έγινα trade στους Γκρίζλις. Ήμουν ο δεύτερος Ισπανός που έπαιζε στο ΝΒΑ μετά τον σπουδαίο Φερνάντο Μαρτίν, επίσης Hall of Famer. Ήμουν ένα νεαρό παιδί από την Ισπανία, ενθουσιασμένος και αποφασισμένος να μπω σε έναν εντελώς νέο κόσμο. Ένα πιο γρήγορο, πιο σωματικό παιχνίδι, μια διαφορετική κουλτούρα, μια νέα γλώσσα. Αλλά αυτό που βρήκα στο Μέμφις ήταν μια πόλη και μια ομάδα που με καλωσόρισε. Μου έδωσαν χώρο να αναπτυχθώ, να μάθω και, τελικά, να ηγηθώ. Θα είμαι πάντα ευγνώμων για αυτό το θεμέλιο.
Στη συνέχεια, όταν πήγα στους Λέικερς, είχα το προνόμιο να παίξω για τον σπουδαίο Φιλ Τζάκσον και το εξαιρετικό προπονητικό του επιτελείο. Με απίστευτους συμπαίκτες. Κανένας πιο σημαντικός από τον αδερφό μου, τον Κόμπι. Η σχέση μας εξελίχθηκε πολύ πέρα από το μπάσκετ. Ήταν μοναδικός. Με προκαλούσε να τα δίνω όλα στο γήπεδο κάθε μέρα για να μας κάνει πρωταθλητές στο ΝΒΑ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς με καλωσόρισε στην ομάδα. Χτίσαμε κάτι ξεχωριστό. Δεν ήταν εύκολο. Εμπιστοσύνη, υπευθυνότητα, ακλόνητη δέσμευση και καθαρή αποφασιστικότητα. Μου λείπουν αφόρητα αυτός και η Τζίτζι.
Υπάρχει μια φράση του Κόμπι Μπράιαντ: ‘Πρέπει να δουλέψεις σκληρά στο σκοτάδι για να λάμψεις στο φως’. Ο κόσμος συχνά βλέπει τα μετάλλια, τα τρόπαια, τις στιγμές στο προσκήνιο. Αλλά αυτό που πραγματικά χαρακτηρίζει έναν αθλητή συμβαίνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας: η δέσμευση να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου”, ανέφερε μεταξύ άλλων ο Γκασόλ.
