Κάθε αποτέλεσμα που προκύπτει εκτός προγράμματος, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως φυσιολογική εξέλιξη. Περισσότερο ως ανάγκη που γίνεται φιλότιμο μοιάζει παρά ως η ωρίμανση ενός συγκεκριμένου σχεδίου.
Για το εγχείρημα των ξένων διαιτητών στο ελληνικό Πρωτάθλημα όλοι γνωρίζουν το πώς ξεκίνησε και ποιο ήταν το ζητούμενο. Η εγχώρια διαιτησία ζούσε στιγμές απόλυτης απαξίωσης οπότε ο μόνος τρόπος για να σωθεί ό,τι μπορούσε να σωθεί και να συνεχίσει το Πρωτάθλημα, ήταν να «σφυρίζουν» στα ντέρμπι ξένοι διαιτητές. Στην αρχή η παρουσία τους λειτούργησε καταλυτικά στις γκρίνιες των παραγόντων, αλλά με το πέρασμα των χρόνων άρχισαν πάλι τα όργανα. Οι γκρίνιες ήταν περίπου όσες και με τους Έλληνες διαιτητές και η παρουσία των ξένων σε ελληνικούς αγώνες εξελίσσονταν σε περιπέτεια. Η ΕΠΟ ανέβασε την αμοιβή των ξένων διαιτητών, αλλά κανείς που σέβεται τον εαυτό του και τη δουλειά που κάνει δεν δέχεται να τον απαξιώνουν και να τον διασύρουν οι εγχώριοι παράγοντες. Έτσι φθάσαμε στην απόλυτη ξεφτίλα η ΚΕΔ να μη βρίσκει ξένους διαιτητές. Και επειδή είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα «πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι», «κατασκευάστηκε» η απόφαση να είναι ξένος μόνο ο VAR!
Το project με τους ξένους διαιτητές εκτός των άλλων είχε ως στόχο να κερδηθεί χρόνος ώστε να εκπαιδευτούν οι Έλληνες και να είναι η επιλογή της ΚΕΔ για όλους τους αγώνες. Μέχρι να υπάρξει άρνηση από τους ξένους να έρθουν να διευθύνουν ελληνικούς αγώνες, δεν είχε προκύψει ότι το project ολοκληρώθηκε. Οπότε είναι ολοφάνερο ότι γίνεται βιαίως η αλλαγή του σκηνικού και πλέον θα ορίζοντα στα ντέρμπι Έλληνες διαιτητές. Αυτοί οι οποίοι περιθωριοποιήθηκαν γιατί δεν ήταν ικανοί να διαχειριστούν τους αγώνες ντέρμπι ή δεν απολάμβαναν την εμπιστοσύνη των παραγόντων. Στην ουσία επιστρέφουμε σε μία από τα ίδια. Θα το γράψω μία ακόμη φορά ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ικανότητες των εγχώριων διαιτητών, αλλά οι παράγοντες. Χαλούνε τον κόσμο δικαίως και αδίκως, στοχοποιούν τους διαιτητές και τους «κρεμούν» στα… μανταλάκια.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα είναι δύσκολο ένας διαιτητής, όσο ταλέντο κι αν έχει να διαιτητεύσει με καθαρό μυαλό. Κι όταν υπάρχει ψυχολογική πίεση επόμενο είναι να κάνει το λάθος. Όσο λοιπόν οι παράγοντες δεν αφήνουν τους διαιτητές ελεύθερους να σφυρίζουν αυτό που βλέπουν και δεν σταματούν να βάζουν το χεράκι τους, όπου μπορούν, για τους πίνακες της ΚΕΔ γιατρειά δεν θα υπάρξει. Οπότε αν τελικώς ισχύσει η νέα τάξη πραγμάτων, ετοιμαστείτε να ζήσουμε στιγμές του παρελθόντος.
