Τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη έχει παγιωθεί μια άτυπη κατάσταση, όπου συγκεκριμένοι κύκλοι φροντίζουν να διαβεβαιώνουν την εκάστοτε κυβέρνηση – ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης – ότι στον χώρο του αθλητισμού στην πόλη όλα κυλούν ομαλά. Πρόκειται για πρόσωπα με ευχέρεια πρόσβασης στους κομματικούς μηχανισμούς, ικανά να κινούνται με την ίδια ευκολία προς πάσα κατεύθυνση του πολιτικού φάσματος.
Στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου της ΚΑΕ Άρης έγινε γνωστό ότι η Πολιτεία σκοπεύει να μειώσει το ενοίκιο για τη χρήση του Αλεξανδρείου Μελάθρου (Παλέ ντε Σπορ). Μια κίνηση που, αντί να αναγνωριστεί ως έμπρακτη στήριξη, παρουσιάζεται σχεδόν ως χάρη…
Ακόμη και η προοπτική παραχώρησης του Παλέ στον σύλλογο συνοδεύεται από δυσανάλογα βάρη: ένα γήπεδο 60 ετών, με ετήσιο κόστος συντήρησης κοντά στα 400.000 ευρώ, χωρίς καμία εγγύηση για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων όπως η έλλειψη πάρκινγκ ή οι κτιριακές φθορές. Όλα αυτά περνούν στον Άρη, με μηδενική κρατική πρόβλεψη για επιδοτήσεις ή ανακαινίσεις.
Και ενώ για άλλες ομάδες (της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας) βρίσκονται κονδύλια και πολιτική βούληση, ο Άρης αρκείται σε εξαγγελίες και μόνο. Λες και πρέπει να… πανηγυρίζει που σε αυτόν μείωσαν απλά το ενοίκιο! Άλλωστε, το υποτιθέμενο νέο γήπεδο παραμένει στα χαρτιά, ενώ και η ανακαίνιση του «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν έχει προχωρήσει ούτε στο ελάχιστο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, όσοι επιμένουν να παρουσιάζουν στον Πρωθυπουργό μια «ωραιοποιημένη» εικόνα στον αθλητισμό της Θεσσαλονίκης, ίσως θα πρέπει να αναλογιστούν σιγά σιγά και τις πολιτικές επιπτώσεις….
Οι εκλογικές επιδόσεις δείχνουν ήδη τάσεις αποδοκιμασίας, με τα ποσοστά τους να μειώνονται αισθητά. Η υποτίμηση και η απαξίωση αν θέλετε των αιτημάτων του Άρη ενδέχεται να αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα περαιτέρω απομάκρυνσης της τοπικής κοινωνίας από την κυβερνητική γραμμή.
