Σε ένα σημαντικό βήμα προς την ενίσχυση της στρατιωτικής της ισχύος προέβη η Τουρκία με την παραγωγή των εγχώριων κύριων αρμάτων μάχης Altay.
Τουρκικές δημοσιεύσεις, τις οποίες επικαλείται Βουλγαρικό ΜΜΕ, έριξαν πρόσφατα φως στο φιλόδοξο χρονοδιάγραμμα παράδοσης για τις παραλλαγές "Altay" T1 και T2, ένα έργο που υπογραμμίζει την προσπάθεια των γειτόνων για αυτοδυναμία στην αμυντική παραγωγή.
Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης υψηλού προφίλ στις μεγάλες εγκαταστάσεις του BMC Group, ο Dr. Haluk Görgün, επικεφαλής της Υπηρεσίας Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (SSB), παρουσίασε τον οδικό χάρτη για αυτό το εγχείρημα.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα παραγωγής Altay T1, από το 2025 έως το 2028, η BMC στοχεύει να αναπτύξει αυτά τα άρματα σε παρτίδες, όπως παρακάτω: Τρία (3) άρματα αρχικά , ακολουθούμενα στη συνέχεια από 11, μετά μια ισχυρή παρτίδα από 41 και τέλος άλλη μία από 30, συνολικά 85 άρματα. Αυτά τα άρματα θα χρησιμεύσουν ως η ραχοκοκαλιά για την εκπαίδευση τουρκικών πληρωμάτων, ωθώντας τα άρματα μάχης στα όριά τους σε πραγματικές συνθήκες.
Η μαζική παραγωγή τους θα ξεκινήσει το 2028
Η Tουρκία έχει προγραμματίσει να ξεκινήσει την μαζική παραγωγή των εν λόγω αρμάτων το 2028, όπου θα ανταλλάξει τον τρέχοντα κινητήρα DV27K της Νότιας Κορέας και το κιβώτιο ταχυτήτων EST15K , με το εγχώρια αναπτυγμένο πακέτο ισχύος BATU, προβαίνοντας έτσι σε μια τολμηρή προσπάθεια τεχνολογικής ανεξαρτησίας.
Έτσι το Altay T2 δεν θα είναι απλώς μια επανάληψη του Τ1,αφού πέραν των παραπάνω βελτιώσεων θα διαθέτει ένα σύστημα απομόνωσης των αποθηκευμένων πυρομαχικών, ένα χαρακτηριστικό που έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει την ασφάλεια του πληρώματος και τη δυνατότητα επιβίωσης στο χάος της μάχης.
Οι ψίθυροι μιας παραλλαγής T3 έχουν επίσης ακουστεί, για ένα φουτουριστικό άλμα με έναν τηλεχειριζόμενο μη επανδρωμένο πυργίσκο. Για να κάνει αυτό το όραμα πραγματικότητα, η BMC διοχετεύει πόρους σε μια υπερσύγχρονη εγκατάσταση στην Άγκυρα. Η κατασκευή έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό και το εργοστάσιο βρίσκεται σε καλό δρόμο για να ξεκινήσει την παραγωγή δεξαμενών Altay T1 έως τον Αύγουστο του 2025. Αυτό το εργοστάσιο εκτείνεται σε 840.000 τετραγωνικά μέτρα, με 63.000 τετραγωνικά μέτρα αποκλειστικά αφιερωμένα στη γραμμή παραγωγής.
Στο εσωτερικό, το στήσιμο είναι ένα θαύμα της σύγχρονης μηχανικής, ένας χώρος προετοιμασίας εξαρτημάτων που βουίζει με δραστηριότητα, σταθμοί συγκόλλησης που συντήκεται χάλυβας με ακρίβεια, ζώνες φινιρίσματος όπου γυαλίζεται κάθε λεπτομέρεια και θέσεις αμμοβολής και βαφής για να δώσουν στα τανκς την τελική τους μορφή. Οι γραμμές συναρμολόγησης θα ρέουν απρόσκοπτα σε μια αποκλειστική πίστα δοκιμών, όπου κάθε άρμα θα αποδείξει την ικανότητά του.
Τεχνικά χαρακτηριστικά-Αριθμητικά δεδομένα
Το πυροβόλο λείας οπής των 120 χιλιοστών του άρματος, με άδεια από το Hyundai Rotem της Νότιας Κορέας, προσφέρει καταστροφική ισχύ πυρός, ικανό να εκτοξεύσει μια ποικιλία πυρομαχικών.
Σε συνδυασμό με ένα προηγμένο σύστημα ελέγχου πυρός, το Altay μπορεί να κλειδώσει στόχους με ακρίβεια, ακόμη και όταν κινείται σε ανώμαλο έδαφος με ταχύτητες που ξεπερνούν τα 65 χιλιόμετρα την ώρα. Το Altay φέρει σύνθετη θωράκιση, η οποία παραμένει ένα αυστηρά φυλαγμένο μυστικό. Προσθέστε σε αυτό τα συστήματα ενεργητικής προστασίας και έχετε ένα πολύ καλό άρμα μάχης.
Στο εσωτερικό, το τετραμελές πλήρωμα λειτουργεί σε ένα κουκούλι υψηλής τεχνολογίας, που περιβάλλεται από ψηφιακές οθόνες και αυτοματοποιημένα συστήματα που μειώνουν τον φόρτο εργασίας τους και οξύνουν την εστίασή τους. Η απομόνωση πυρομαχικών του T2 , μειώνει τον κίνδυνο καταστροφικών εκρήξεων εάν το άρμα προσβληθεί.
Τα προβλήματα που αντιμετώπισε το έργο Altay
Ο δρόμος προς το Αλτάι δεν ήταν χωρίς προβλήματα. Η ανάπτυξη ξεκίνησε το 2007, με την Otokar αρχικά να ηγείται της προσπάθειας με συμβόλαιο 500 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο στόχος ήταν τολμηρός, να δημιουργηθεί ένα άρμα που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το αμερικανικό M1 Abrams ή το γερμανικό Leopard 2.
Ωστόσο εμφανίστηκαν εμπόδια , κυρίως σε ζητήματα προμήθειας κινητήρα και κιβωτίου ταχυτήτων, με την βοήθεια της Νότιας Κορέας να κρατάει το έργο ζωντανό.
Η στροφή της Τουρκίας προς την εγχώρια παραγωγή αντικατοπτρίζει την προσπάθεια της χώρας να καταστεί αυτόνομη σε οπλικά συστήματα.
Οι επικριτές μπορεί να αναφέρουν το κόστος του προγράμματος - δισεκατομμύρια δολάρια και πολλά χρόνια - ή τα χρόνια καθυστερήσεων, αλλά οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι είναι μια επένδυση στο μέλλον, μια ευκαιρία να κατασκευαστούν όχι μόνο γηγενή άρματα αλλά μια βιομηχανική βάση που μπορεί να διατηρήσει έναν σύγχρονο στρατό για δεκαετίες.
Καθώς πλησιάζει ο Αύγουστος του 2025, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στο εργοστάσιο της BMC στην Άγκυρα.
Το 2028 και βλέπουμε...
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι από τον Αύγουστο 2025 και μετά, η Τουρκία μπαίνει στην τελική ευθεία για ανάπτυξη των αρμάτων της Altay T1 με την συνδρομή της Νότιας Κορέας.
Ωστόσο το ουσιαστικό άλμα θα επιχειρήσουν να το κάνουν οι "γείτονες" χρονικά μεταγενέστερα, όταν θα "κουμπώσουν" στο εν λόγω άρμα τον δικό τους εγχώριο κινητήρα, κιβώτιο ταχυτήτων και λοιπά υποσυστήματα, στοχεύοντας αν όλα πάνε καλά, στην μαζική παραγωγή τους το 2028, οπότε και θα προβούν σταδιακά στην αντικατάσταση των υπαρχόντων αρμάτων τους στον Στρατό τους.
πηγή: enoplos
