Η εργασία, η ασφάλιση και η σύνταξη δεν είναι τρεις ξένες έννοιες που τυχαίνει να συναντιούνται. Είναι κομμάτια του ίδιου παζλ: της ζωής μας. Από τον πρώτο μισθό ως τη σύνταξη, από τα πρώτα ένσημα μέχρι την τελευταία ανάσα δουλειάς, ο εργαζόμενος κουβαλά στους ώμους του το βάρος αλλά και την αξίωση για μια αξιοπρεπή διαδρομή. Κι αυτή η διαδρομή δεν μπορεί να είναι γεμάτη παγίδες, γραφειοκρατικά τείχη και παράλογες τιμωρίες.
Γι’ αυτό και η κουβέντα για το νέο εργασιακό και ασφαλιστικό πλαίσιο είναι τόσο ζωηρή – και καλά κάνει. Γιατί, επιτέλους, μιλάμε λιγότερο με νομικά τερτίπια και περισσότερο με τη γλώσσα του ανθρώπου: Τι σημαίνει να δουλεύεις σε δύο δουλειές και να μη δικαιούσαι τα βασικά; Τι σημαίνει να σ’ έχουν με ωράρια λάστιχο και να χάνεις την άδεια σου «επειδή δεν βολεύει»; Τι σημαίνει να είσαι συνταξιούχος και να σε τιμωρούν επειδή τόλμησες να συνεχίσεις να δουλεύεις;
Το καινούργιο πλαίσιο δεν ήρθε να βάλει μπάλωμα, αλλά να ξηλώσει τις αδικίες. Να φτιάξει ένα πιο δίκαιο και σύγχρονο σύστημα. Δουλειά πιο ευέλικτη, χωρίς να γίνεται αβέβαιη. Ώρες που μετράνε – όχι μόνο στα ευρώ, στην αμοιβή, αλλά και στη ζωή. Η τετραήμερη εργασία δεν είναι υποχρέωση, είναι επιλογή. Η άδεια δεν χαρίζεται, συζητιέται. Οι υπερωρίες δεν πνίγονται, πληρώνονται. Και πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια απλή ιδέα: Εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Όχι για να τον αφήσουμε ακάλυπτο, αλλά για να του δώσουμε χώρο να επιλέξει με ασφάλεια.
Από την πλευρά του e-ΕΦΚΑ, αυτό που ζούμε κάθε μέρα είναι ξεκάθαρο: ο κόσμος θέλει λύσεις απλές, δίκαιες, που να δουλεύουν. Και αυτή τη φορά, έχουμε πράγματι μια σειρά αλλαγών που φέρνουν φως και ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, εκεί που πριν υπήρχε αδιέξοδο και σκοτάδι:
- · Οι παροχές για μητρότητα και λοχεία επεκτείνονται και σε όσους δουλεύουν σε περισσότερους από έναν εργοδότες.
- · Η γονική άδεια γίνεται πιο ανθρώπινη – μπορεί να ληφθεί τμηματικά, με βάση τις ανάγκες της οικογένειας.
- · Η παραίτηση δεν είναι πια υπόθεση «διαπραγμάτευσης». Ο εργαζόμενος μπορεί μόνος του να την καταθέσει στο σύστημα, χωρίς να εξαρτάται από κανέναν.
- · Οι παροχές από συλλογικές συμβάσεις ή απόφαση του εργοδότη δεν φορτώνονται πια με ασφαλιστικές εισφορές – είναι καθαρό εισόδημα για τον εργαζόμενο.
- · Ο συνταξιούχος που συνεχίζει να εργάζεται δεν τιμωρείται διπλά. Δεν αυξάνεται η εισφορά αλληλεγγύης. Πληρώνει δίκαια – όχι εξοντωτικά.
Κι επιπλέον, θεσμοθετείται επιστολική ψήφος για τις οργανώσεις συνταξιούχων – γιατί η δημοκρατία μας δεν τελειώνει όταν συμπληρώσουμε τα 67 χρόνια. Και στο ΝΑΤ, μπαίνουν επιτέλους θεσμοί διαφάνειας, όπως η Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου και το Γραφείο Συμβούλου Ακεραιότητας.
Δεν μιλάμε λοιπόν για μερεμέτια. Μιλάμε για μια γενναία προσπάθεια να αλλάξει το κράτος από μέσα – να μεταμορφωθεί από αγκύλωση σε ευελιξία, να μετατραπεί από «δεν γίνεται» σε «να το κάνουμε», να εξελιχθεί από αδιαφάνεια σε εμπιστοσύνη.
Το Υπουργείο Εργασίας, η Διοίκηση του e-ΕΦΚΑ και το προσωπικό του, κάθε μέρα, κάθε ώρα, προσπαθούν να υπηρετούν τον πολίτη με τεχνική επάρκεια, διοικητική σοβαρότητα και, πάνω απ’ όλα, με σεβασμό. Οι πολίτες δεν ψάχνουν πια υποσχέσεις. Θέλουν πράξεις, απαντήσεις, αποτέλεσμα. Και δικαίως. Δεν τους αρκεί να μας βλέπουν στο χαρτί – μας θέλουν δίπλα τους.
Γιατί η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι επιδότηση. Είναι υπόσχεση ότι η Πολιτεία βλέπει, ακούει και σέβεται. Και κάθε μικρή ή μεγάλη αλλαγή – όσο τεχνική κι αν είναι – λέει κάτι βαθύ: ότι υπάρχει κράτος που νοιάζεται. Και αυτό είναι πολιτική με ουσία.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Μαζί και στο spotify
