Λίγο – πολύ όλοι μας (κι εσείς κι εμείς οι δημοσιογράφοι) πήραμε μια «πρώτη γεύση» - θα προσέθετα και εικόνα – από το πρώτο παιχνίδι των δύο αντιπάλων οι οποίοι διεκδικούν την πρόκριση τους στον τελικό. Πέρα βέβαια από την εικόνα με την «μεγαλοπρεπέστατη» και άθλια επίδειξη από μέρους του διεθνούς Μπουχαλάκη των γεννητικών του οργάνων, συμπεριφορά για την οποία δεν υπήρξε καμία αντίδραση.
Όχι μόνο από τα θεσμικά όργανα αλλά και από το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας. Συμπεριλαμβανομένων και των εντός της δημοσιογραφικής περιμέτρου της πόλης μας, τα οποία είτε το πέρασαν στα ψιλά είτε δεν ασχολήθηκαν με αυτό. Βλέπετε οι τελευταίοι έχουν εξαντληθεί με την προσπάθεια τους να ασχολούνται αναδεικνύοντας και εργαλειοποιώντας κατά περίσταση ότι απίστευτο ακόμη κι ανύπαρκτο ακουμπάει αρνητικά στο πρεστίζ του ΠΑΟΚ. Ο Μπουχαλάκης μας τα μόστραρε σταθερά και με κάποια διάρκεια ώστε να τα...απολαύσουμε και να μην τα ξεχάσουμε ποτέ. Επαναλαμβάνουμε μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν υπήρξε η παραμικρή ενόχληση σε κανέναν.
Πάμε όμως στο αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού για να σταθούμε στην εικόνα των δύο ομάδων, προσθέτοντας πρωτίστως την άποψη πως ο ΠΑΟΚ στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, έχασε τη μεγάλη ευκαιρία «να πάρει κεφάλι» στην κούρσα της διεκδίκησης της πρόκρισης, αντιμετωπίζοντας έναν Ολυμπιακό όχι απλά φοβισμένο και ελλιποβαρή αγωνιστικά, αλλά τελείως ανίκανο να διεκδικήσει τα στοιχειώδη. Τώρα αν θεωρούνται στοιχειώδη αυτά που κατάφερε (ισοπαλία) θα πρέπει να το αποδείξει στο Φάληρο. Επί του προκειμένου μπορούν να καταλογιστούν για αυτό το παιχνίδι συγκεκριμένες ευθύνες στους γηπεδούχους. Με αυτή την εικόνα λοιπόν των μονομάχων επιχειρούμε μία προσέγγιση για το τι υπάρχει περίπτωση να δούμε στο σημερινό καθοριστικό παιχνίδι. Σαφέστατα πιθανολογώντας περιμένουμε ένα διαφορετικό Ολυμπιακό από αυτόν της Τούμπας.
Ο Μαρτίνς θα αλλάξει αρκετά κατά την άποψη μας ή όσα μπορεί, γιατί είμαι βέβαιος ότι με παρόμοια αγωνιστική συμπεριφορά όπως στην Τούμπα, πρόκριση δεν παίρνει. Έχουμε λοιπόν λογικά επιστροφές όπως αυτές του Σισέ, του Αγκιμπού Καμαρά και έναν εκ των Βαλμπουενά ή Φορτούνη, όπως και την συμμετοχή στο αρχικό σχήμα του Ελ Αραμπί. Θα ήταν παράλειψη ωστόσο να μην αναφέρουμε ότι θα παίξει και τον δικό της ρόλο η παρουσία μιας φανατισμένης κερκίδας. Αντίστοιχα και στον αντίποδα ο Λουτσέσκου όπως όλα δείχνουν και όπως εκ των πραγμάτων επιβάλλεται δεν έχει την δυνατότητα ελιγμών και κινήσεων με ποιοτικές εναλακτικές λύσεις. Μέχρι χθες προσευχόταν να είναι καλά ο Βιεϊρίνια και από χθες αρχίζει να ψάχνεται για την αριστερή πλευρά του, επειδή με τον Σίντκλεϊ δεν νιώθει καθόλου ήσυχος.
Δεν ξέρουμε αν εκ των ενόντων βρει κάποια λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα, με μετάθεση παίκτη έμπειρου (όπως ο Κρέσπο) σε εκείνη την μεριά και στοκάρισμα του άξονα με άλλο παρτενέρ του Ινγκασον (Βαρέλα). Άλλη μια σκέψη που περνάει από το μυαλό του μπορεί να θεωρηθεί να ξεκινήσει στο βασικό σχήμα με τον Ολιβέιρα. Από εκεί και πέρα θεωρείται βέβαιο πως έχει επικεντρώσει την προσπάθεια και την προσοχή του, στην ψυχολογική προετοιμασία των παικτών του, επιχειρώντας να τους περάσει το μήνυμα πως αγώνες όπως ο σημερινός κερδίζονται όταν έχεις καθαρό μυαλό, ολύμπια ψυχραιμία και μεγάλο πάθος (αγωνιστικό τσαμπουκά κατά τα κοινώς λεγόμενα).
