Ο κόσμος του ΠΑΟΚ παρά την δυσαρέσκεια του για όσα συνέβησαν στην μέχρι τώρα αναποτελεσματική (μη έγκαιρη για να είμαστε ακριβείς) μεταγραφική συμπεριφορά των υπευθύνων της ενίσχυσης του ρόστερ, βρέθηκε στην Τούμπα, στήριξε την ομάδα του και στο τέλος χειροκρότησε και την προσπάθεια που καταβλήθηκε, στο πρώτο ευρωπαϊκό της παιχνίδι.
Μια προσπάθεια που μπορεί να μην συνοδεύτηκε από ένα αποτέλεσμα το οποίο θα διασφάλιζε κατά κάποιο τρόπο την πρόκριση, αλλά που έδειχνε ότι δεν θα είναι υπερβολή, αν διορθωθούν ορισμένα λάθη και επιδειχθεί το ίδιο πάθος στο δεύτερο παιχνίδι, η ανοιχτή πρόκριση να θεωρηθεί κάτι παραπάνω από βατή. Χθες παράτα προβλήματα τους και κάποιες ανοιχτές πληγές, οι γηπεδούχοι απέδειξαν την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητα τους σαν ομάδα απέναντι στους αντιπάλους τους και επιβεβαίωσαν τις δυνατότητες τους να γυρίσουν από το Ισραήλ με το πρώτο αισιόδοξο μήνυμα για τη νέα αγωνιστική περίοδο.
Το ότι ήταν καλύτερος ο ΠΑΟΚ σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα, προφανώς δεν αμφισβητείται από κανέναν. Πιστεύουμε ούτε από τους αντιπάλους του. Όπως επίσης και το ότι στάθηκε άτυχος. Αυτό το τελευταίο επικεντρώνεται βασικά στο χαμένο πέναλτι και ως ένα σημείο στις κάποιες λίγες καλές χαμένες ευκαιρίες του. Αν πρέπει να σταθεί κανείς σε συγκεκριμένα σημαντικά αρνητικά στοιχεία από το κυριαρχικό, αλλά και αναποτελεσματικό παιχνίδι των γηπεδούχων, είναι κατά κύριο λόγο η αυτοπαγίδευση τους σε έναν αργό ρυθμό, ο οποίος βόλεψε σε απόλυτο βαθμό τους αντιπάλους τους.
Οι τελευταίοι είχαν άνεση χρόνου να συμπυκνώνουν τις αμυντικές τους γραμμές και να απορροφούν σχεδόν ανώδυνα την μεγάλη και διαρκή πίεση που ασκούσαν οι γηπεδούχοι. Μια πίεση την οποία χαράμισαν με έναν ανορθόδοξο ποδοσφαιρικά τρόπο. Το παιχνίδι όπως εξελίχθηκε για μια ακόμη φορά επιβεβαίωσε το τεράστιο κενό που είχε η ομάδα στη θέση του σέντερ φορ.
Όπως επίσης και την έλλειψη εναλλακτικών ποιοτικών λύσεων για να καλύψει κενά που προκύπτουν συνήθως σε όλα τα παιχνίδια, είτε από το ντεφορμάρισμα, είτε από την κόπωση συγκεκριμένων βασικών παικτών. Η καθολική υπεροχή είχε δύο εικόνες, μια του πρώτου ημιχρόνου με τον φουριόζο και εκπληκτικό Μπάμπα να τρυπά αλλεπάλληλες φορές την αντίπαλη άμυνα και αντίστοιχα στην απέναντι πλευρά να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο με τον Κετζιόρα, ο οποίος «έριξε άγκυρα» πίσω και δεν προώθησε καθόλου το παιχνίδι από δεξιά, αφήνοντας αβοήθητο τελείως τον Ζίβκοβιτς.
Αυτό αντιστράφηκε στην επανάληψη, με τον κατάκοπο από την μεγάλη υπερπροσπάθεια Μπάμπα να κατεβάζει ρυθμούς και να δείχνει αδυναμία να επαναλάβει την θαυμάσια εμφάνιση του στο πρώτο ημίχρονο και τον Κετζιόρα να ξεθαρρεύει και να τρυπά τρεις με τέσσερις φορές από δεξιά την αντίπαλη άμυνα.
Σε ατομικό επίπεδο ο Κοτάρσκι στη μια και μόνη φορά που χρειάστηκε να επέμβει, το έπραξε με εντυπωσιακό τρόπο. Ο Κετζιόρα με δύο πρόσωπα. Εξαιρετική με όλη τη σημασία της λέξης, εμφάνιση από τον Μιχαηλίδη. Δεν τράβηξε ο Τσιγγάρας, παρά το γεγονός ότι και πάλι έτρεξε χιλιόμετρα. Μετριότατος ο Κωνσταντέλιας. Φιλότιμος, αγωνιστικός, αλλά και μοιραίος ο Σβαμπ.
Για τον Μπάμπα τα είπαμε, εκπληκτικός στο πρώτο, κατάκοπος στο δεύτερο, θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει για λίγο ο Ράφα Σοάρες. Ο Ζίβκοβιτς προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να προσφέρει τα αναμενόμενα. Ωσεί παρών (δηλαδή ανύπαρκτος) για μια ακόμη φορά ο φιλότιμος Μπράντον Τόμας, τον οποίο όπως όλα δείχνουν και μετά την έστω και ολιγόλεπτη εμφάνιση του Σαμάτα, δεν θα τον ξαναδούμε στη συγκεκριμένη θέση, η οποία τον ανέδειξε και τον αποθέωσαν κάποιοι άμπαλοι. Καλός ο Εκόνγκ, δραστήριος αλλά επηρεάστηκε σίγουρα και από τον τραυματισμό του ο Τάισον.
Μένουμε σε κάτι τελευταίο, που ίσως να είναι και πολύ σημαντικό και έχει σχέση με την κίνηση που έκανε προς το τέλος του αγώνα ο Λουτσέσκου, να επιστρατεύσει και πάλι τον Μουργκ, αντικαθιστώντας τον Ζίβκοβιτς. Μια κίνηση που τον επαναλαμβάνει προκλητικά, χωρίς ποτέ να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο την κάνει. Κάποιοι αυτήν την κίνηση την έχουν χαρακτηρίσει εμμονή, άλλοι ποδοσφαιρική διαστροφή.
Εμείς ας μην υιοθετήσουμε τίποτα από τα δύο, απλά θα ρωτήσουμε τον Ρουμάνο κόουτς τι θα ήταν πιο σωστό να κάνει στο τελευταίο 15λεπτο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, έτσι όπως εξελισσόταν με τις πολλές σέντρες και τις μάχες σώμα με σώμα που γινόταν μέσα στην αντίπαλη περιοχή: Τον Μουργκ να βάλει ή το νεαρό Τζίμα δίπλα στο Σαμάτα και να παίξει με δύο σέντερφορ, προκαλώντας ρήγματα στο αμυντικό τοίχος των Ισραηλινών; Απλά πράγματα. «Λίγη μπαλίτσα» βρε αδερφέ να γνωρίζεις, όπως έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Αλέφαντος.
ΥΓ: Από Τρίτη πιστοί στο ραντεβού μας στην καθημερινή επαφή μας, με τις «Ελεύθερες Σκέψεις».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
